วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 441

เช้าตรู่

เมืองหลวง ตระกูลไป๋

ไป๋ยวี่จิงนั่งที่โต๊ะรับประทานอาหาร กำลังรับประทานอาหารเช้า วันนี้เขาดูมีพลังเป็นพิเศษ สวมชุดสูทเฉียบพร้อมหูกระต่าย ดูหล่อมาก

ไป๋เจี้ยนจวินจิบนมแล้วพูดว่า “ยวี่จิง ได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไหม?”

“เกิดอะไรขึ้น?” ไป๋ยวี่จิงถาม

“ลูกไม่รู้เหรอ?”

ไป๋เจี้ยนจวินดูประหลาดใจ ในสายตาของเขา ลูกชายของเขารู้ดีเกี่ยวกับเรื่องสำคัญทั้งหมดในเมืองหลวง

“เมื่อคืนออกไปดื่มกับเพื่อนฝูง เมา และเข้านอนเร็ว” ไป๋ยวี่จิงกล่าว “พ่อ พ่อกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

ไป๋เจี้ยนจวินกล่าวว่า “เทพทหารออกจากเมืองหลวงเมื่อคืนนี้”

“โอ้?” ไป๋ยวี่จิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เท่าที่ผมรู้ เทพทหารไม่ได้ออกจากเมืองหลวงมาสิบปีแล้ว เขาไปไหน?”

“เขาไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ” ไป๋เจี้ยนจวินกล่าว “เขาออกไปแต่เช้าและกลับมาก่อนรุ่งสาง”

“มีอะไรเกิดขึ้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือหรือเปล่า?” ไป๋ยวี่จิงถาม

ไป๋เจี้ยนจวินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “เทพทหารจะไม่ออกจากเมืองหลวงไปง่ายๆ ฉันสงสัยว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นทางตะวันตกเฉียงเหนือ ส่วนรายละเอียด ฉันยังไม่รู้ แต่เมื่อเช้านี้ฉันส่งแม่บ้านไปสอบถาม”

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน แม่บ้านก็รีบเดินเข้ามาจากข้างนอก

“สวัสดีตอนเช้าคุณไป๋ คุณชาย”

แม่บ้านกล่าวทักทายพ่อและลูกตระกูลไป๋ด้วยความเคารพ

“ฉันขอให้คุณถามไปอะไรบางอย่าง คุณรู้ไหม?” ไป๋เจี้ยนจวินถาม

“ฉันรู้แล้ว” แม่บ้านกล่าว “ฉันใช้การเชื่อมต่อบางอย่าง และพวกเขาบอกฉันว่า จู่ๆเทพทหารก็ไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเมื่อคืนนี้ เพราะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นที่นั่น”

“เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น ถามหลายคนแล้ว แต่พวกเขาไม่รู้”

“แต่เช้านี้มีข่าวมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือโดยบอกว่าผู้บัญชาการเขตทหารตะวันตกเฉียงเหนือ นายพลหลงไห่เฉิง ออกจากสำนักงานใหญ่ในตอนเช้าและไปที่ทะเลทรายโกบีพร้อมกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ...…”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ แสงเย็นวาบขึ้นในดวงตาของไป๋ยวี่จิง

ไป๋เจี้ยนจวินไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันขอให้คุณสอบถามเกี่ยวกับข่าว ไม่ใช่บอกสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องเหล่านี้ให้ฉันฟัง มีข่าวอื่นอีกไหม?”

“มีค่ะ” แม่บ้านพูด “ตามแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ เยี่ยชิวเสียชีวิตแล้ว”

“คุณพูดอะไร?” ดวงตาของไป๋ยวี่จิงก็เฉียบคมขณะที่เขาจ้องมองที่แม่บ้าน

ทันใดนั้น แม่บ้านก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกสัตว์ร้ายจ้องมองอยู่ เขากลัวมากจนหัวใจเต้นรัวถึงลำคอ เขาพูดด้วยความสั่นเทาว่า “เยี่ยชิวตายแล้ว”

“เยี่ยชิวคนไหน?” ไป๋เจี้ยนจวินถาม

“คนที่มาจากโรงพยาบาลเจียงโจว พวกเขาบอกว่าเขาเป็นสมาชิกของวังซาตาน เขาไปปฏิบัติภารกิจทางตะวันตกเฉียงเหนือและถูกฝังอยู่ใต้ทรายสีเหลือง” แม่บ้านเหลือบมองไป๋ยวี่จิงแล้วพูดต่อ “เยี่ยชิวมีความสัมพันธ์ที่สนิทกันมากกับคุณหนูไป๋”

“นั่นสินะ เขาเอง” ไป๋เจี้ยนจวินหัวเราะเสียงดัง “ดีที่เขาตายแล้ว”

ไป๋ยวี่จิงยังหัวเราะ “ผมกังวลว่าเยี่ยชิวจะสร้างปัญหาในงานแต่งงานของไป๋ปิง ผมก็เลยเตรียมที่จะฆ่าเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความกังวลของผมก็ไม่จำเป็นเลย”

“เป็นสิ่งที่ดีที่สุด การที่เยี่ยชิวตายไป มันช่วยผมได้มากจริงๆ”

“พ่อ นี่มันเรียกร้องให้ฉลอง มาดื่มฉลองกันเถอะ”

ไป๋ยวี่จิงยกแก้วนมที่อยู่ตรงหน้าเขา แล้วชนกับของไป๋เจี้ยนจวิน

“ยังไงก็ตาม ช่วงนี้ไป๋ปิงเป็นยังไงบ้าง? เธอทำตัวเป็นยังไงบ้าง?” ไป๋เจี้ยนจวินถาม

ไป๋ยวี่จิงตอบว่า “นิสัยของไป๋ปิงเป็นยังไง พ่อน่าจะรู้ดี เธอจะยอมให้เราบงการเธอได้ยังไง?”

“หลังจากที่ไป๋ปิงกลับมาที่เมืองหลวง และพบว่าเธอถูกผมหลอก เธอก็เหมือนอยากตายทุกวัน”

“ดังนั้น ผมก็เลยต้องหาที่ขังเธอไว้”