วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 45

เยี่ยชิวเป็นครั้งแรกที่มีห้องทำงานเป็นของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ห้องสิบตารางเมตร แต่ว่าเขาก็พอใจมาก

เพราะว่านี้คือก้าวแรกที่เขาจะได้กลายเป็นหมอที่ยิ่งใหญ่!

จัดโต๊ะ เปิดคอมพิวเตอร์ สวมเสื้อกาวน์

หลังจากเตรียมการทำงานเสร็จแล้ว เยี่ยชิวก็เริ่มเรียกบัตรคิวตรวจคนไข้

แต่ก็เป็นเวลานี้ จางลี่ลี่ก็พุ่งจากด้านนอกเข้ามาอย่างบุ่มบ่าม ถลึงตาใส่เยี่ยชิวด้วยความโกรธ และพูดซักถาม“ทำไมคนที่บรรจุเป็นนาย?นายมีสิทธิ์อะไร!”

“เป็นธรรมชาติที่จะเป็นเพราะความสามารถของฉัน”

“นายพูดล้อเล่นอะไร?นี่มันยุคไหนแล้ว ความสามารถใช้ได้ที่ไหนล่ะ!บอกมา นายใช้วิธีต่ำช้าอะไรกันแน่ ทำให้รองผู้อำนวยการยอมให้โควตาบรรจุกับนาย?”

“เมื่อกี้ฉันพูดแล้ว ได้รับโควตาบรรจุ ฉันพึ่งพาความสามารถ”เยี่ยชิวไม่อยากจะพูดไร้สาระกับจางลี่ลี่ ก็พูดส่งแขกทันที“ถ้าเธอไม่มีธุระแล้ว ก็เชิญออกไป ฉันจะตรวจคนไข้”

“นายไล่ฉัน?”จางลี่ลี่ชั่วพริบตาเดียวก็โกรธ ชี้หน้าเยี่ยชิวพร้อมตะโกน“เดิมทีโควตาบรรจุนี้เป็นของฉัน เป็นของฉัน นายรู้ไหม?”

“ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่านายใช้วิธีสกปรก ฉันก็ได้บรรจุแล้ว”

“นายรู้ไหมว่าฉันเพื่อจะได้บรรจุ ต้องทุ่มเทอะไรบ้าง?”

“รู้”เยี่ยชิวพูด“เพื่อได้บรรจุ เธอก็ขึ้นเตียงกับกัวเส่าชง”

“ใช่ ฉันขึ้นเตียงกับกัวเส่าชงแล้ว นี้ก็เพราะว่านาย”จางลี่ลี่พูด“ถ้าหากนายมีความสามารถ หรือพ่อนายเป็นรองผู้อำนวยการ ฉันก็คงไม่ต้องไปขึ้นเตียงกับคนอื่นไหม?”

เยี่ยชิวมองจางลี่ลี่ด้วยความมึนงง

ผู้หญิงคนนี้ ทำลายความรู้สึกของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า นึกไม่ถึงว่าจะพูดเรื่องขึ้นเตียงกับคนอื่นได้อย่างเต็มปากเต็มคำ

“พอแล้วจางลี่ลี่ ระหว่างพวกเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว เชิญเธอออกไป”

“นายไล่ฉันอีกแล้ว!นายลูกนอกสมรส มีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉัน!มีสิทธิ์อะไร”จางลี่ลี่พูดตะโกน

เมื่อก่อนเยี่ยชิวอยู่ต่อหน้าเธอก็เป็นแค่คนต่ำต้อย ไม่เคยพูดคำหยาบ แต่หลังจากเลิกกันแล้ว เยี่ยชิวก็ทำให้เธออับอายครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ยังไล่เธอออกไป เธอโกรธมากจริงจัง

“เพราะว่านี้คือห้องตรวจคนไข้ของฉัน! เหตุผลนี้พอไหม?”เยี่ยชิวถูกจางลี่ลี่ทำให้โกรธแล้ว ก็พูดเสียงเย็นชา

“ก็แค่ได้บรรจุไหม นายจะวางมาดใหญ่โตอะไร!เยี่ยชิว ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่านายจะกล้าแย่งโควตาบรรจุของฉัน น่ารังเกียจจริงๆ!”

“ก่อนอื่น โควตาบรรจุไม่ได้เป็นของใคร ทุกคนมีความสามารถ ที่เธอไม่ได้ก็เพราะเธอไม่มีความสามารถ และที่น่ารังเกียจ ก็คงจะไม่เท่าเธอ เพื่อโควตาบรรจุ ก็ขายตัวเอง น่ารังเกียจที่สุด”

“นาย”

“แล้วก็ ต่อไปนี้ก็อยู่ให้ห่างๆจากฉัน อย่ามาทำตัวสกปรกต่อหน้าฉัน ไม่อย่างนั้นระวังฉันจะจัดการเธอ”

“นายนาย”จางลี่ลี่โกรธจนตัวสั่นเทา

“ไสหัวออกไป!”

เยี่ยชิวตบลงบนโต๊ะเสียงดัง

ปัง!

จางลี่ลี่ถูกท่าทางของเขาทำให้ตกใจจนเดินถอยหลังไปหลายก้าว หลังจากนั้นก็ตะโกนใส่เยี่ยชิวด้วยโกรธแค้น“นายกล้ารังแกฉัน นายรอฉันก่อนเถอะ รอให้เส่าชงกลับมาก่อน ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่”

พูดจบ ก็รีบวิ่งออกไป

“รอให้กัวเส่าชงกลับมา?เหอะ ชาติหน้าเถอะ!”

อารมณ์ดีของเยี่ยชิถูกจางลี่ลี่ทำให้หายไปจนหมดแล้ว ปรับอารมณ์อยู่สักพัก จึงเริ่มเรียกคิวตรวจคนไข้

ยุ่งจนถึงช่วงเที่ยง

ก็ถือโอกาสในเวลากินข้าว เยี่ยชิวก็ไปหาหลินจิงจื้อ ก่อนหน้านี้เขาเคยรับปากหลินจิงจื้อแล้ว จำเป็นต้องไปหาเธอทุกวัน