วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 457

เยี่ยชิวต้องการไปปักกิ่ง?

หลงเยี่ยตกตะลึง และจากนั้นดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ขณะที่เขามองไปทางถังเฟย

ถังเฟยก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ปิดกั้นเส้นทางของเยี่ยชิว

“สถานการณ์ที่ฐานทัพยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างสมบูรณ์ คุณไม่สามารถออกไปได้ชั่วคราว ไม่เช่นนั้นจะถูกหาว่าละทิ้งหน้าที่” ถังเฟยกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ฉันละทิ้งหน้าที่ของฉัน แล้วคุณจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้” น้ำเสียงของเยี่ยชิวไม่สุภาพมาก

“คุณ” ถังเฟยทั้งโกรธและวิตกกังวล ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

“กำหนดวันแต่งงานของไป๋ปิงแล้ว คุณรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่?” เยี่ยชิวถามโดยตรง

ถังเฟยรู้ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงต้องพูดว่า “ปู่บอกฉันทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้”

“ทำไมคุณถึงปิดปังจากฉัน” เยี่ยชิวตะคอกว่า “คุณคิดว่าฉันเป็นสหายของคุณจริงๆไหม?”

ถังเฟยรีบอธิบาย “ฉันไม่ได้ตั้งใจซ่อนมันไว้จากคุณ คุณปู่บอกให้ฉันทำแบบนั้น เขาไม่อยากให้คุณไปฆ่าตัวเอง”

“เทพทหารยังสั่งไม่ให้บอกข่าวนี้แก่คุณในขณะนี้”

“เยี่ยชิว เพราะว่าคุณเป็นสหายของฉัน ฉันไม่อยากให้คุณไปปักกิ่ง”

เยี่ยชิวพูดอย่างเด็ดขาด “ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไปปักกิ่ง”

“เยี่ยชิว ทำไมคุณต้องทำเช่นนี้? มันไม่ฉลาดเลยที่จะเดินเข้าไปในอันตราย ตระกูลไป๋และเผยมีอำนาจมหาศาล ด้วยความแข็งแกร่งของคุณในปัจจุบัน การท้าทายพวกเขาก็เหมือนกับการตีหินด้วยไข่”

“ถึงแม้จะเหมือนกับการตีหินด้วยไข่ แต่ฉันก็ยังต้องไป” เยี่ยชิวพูดเสียงดัง “ลูกผู้ชายตัวจริงรู้ว่าต้องทำอะไรและไม่ควรทำอะไร ไป๋ปิงกับฉันมีความรู้สึกต่อกัน ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอแต่งงานกับคนอื่น”

ถังเฟยยังคงชักชวนต่อไปว่า “จากสิ่งที่ฉันรู้ ตระกูลไป๋และตระกูลเผย ได้ส่งคำเชิญไปยังผู้มีอิทธิพลในปักกิ่ง ในวันแต่งงานคนดังทั้งหมดจะมารวมตัวกัน หากคุณสร้างปัญหาในงานแต่งงาน ก็เทียบเท่ากับการตบหน้าตระกูลไป๋และตระกูลเผย”

“พวกเขาทั้งสองเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในปักกิ่ง คุณคิดว่าพวกเขาจะยอมให้คุณทำเช่นนี้ไหม?”

“เมื่อถึงเวลานั้น ทั้งสองตระกูลจะมุ่งเป้าไปที่คุณ และไม่มีใครสามารถปกป้องคุณได้”

“เยี่ยชิว ฟังคำแนะนำของฉัน อย่าไปก่อปัญหาในงานแต่งงาน ได้ไหม?”

เสียงของถังเฟยเกือบจะขอร้อง

ถ้าเป็นคนอื่น ถังเฟยจะไม่พูดเรื่องไร้สาระมากนัก แต่เยี่ยชิว นั้นแตกต่างออกไป เยี่ยชิวเป็นสหายของเขา!

เขาไม่ต้องการให้เยี่ยชิวไปที่ปักกิ่งและฆ่าตัวตาย

ถังเฟยกล่าวต่อว่า “ปู่ของฉันบอกว่า คุณยังเด็กและมีศักยภาพที่ไร้ขอบเขต ตราบใดที่คุณได้รับเวลาในการเติบโต คุณจะกลายเป็นคนเหมือนเซียวจิ่วอย่างแน่นอน เมื่อวันนั้นมาถึง คุณจะมีพลังที่จะต่อกรกับตระกูลเผยและตระกูลไป๋”

“เยี่ยชิว คุณต้องไม่กระทำการอย่างหุนหันพลันแล่นในเรื่องนี้”

“พูดตรงๆ มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ ทำไมคุณต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อไป๋ปิงด้วย?”

“คุณพูดถูก มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ แต่ไป๋ปิงมีเพียงคนเดียวเท่านั้น” เยี่ยชิวกล่าวอย่างแน่วแน่

“เยี่ยชิว แม้ว่าคุณจะไม่นึกถึงตัวเอง คุณไม่คิดถึงแม่ของคุณบ้างเหรอ?” ถังเฟยกล่าว “แม่ของคุณเลี้ยงดูคุณจนโต มันไม่ง่ายเลย คุณจะทำยังไงถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ?”

ท่าทางที่เย็นชาของเยี่ยชิวอ่อนลงเล็กน้อย

ถังเฟยกล่าวต่อว่า “เราต้องคิดระยะยาวเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากคุณยืนกรานที่จะไปปักกิ่ง ฉันจะไปกับคุณหลังจากงานแต่งงานจบลง ถ้าตระกูลเผยและตระกูลไป๋มาตามคุณ ปู่ของฉันสามารถช่วยพูดได้”

“ขอบคุณปู่ของคุณ แต่ฉันอยากจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง” เยี่ยชิวกล่าว “ฉันเชื่อว่าแม่ของฉันก็สนับสนุนการตัดสินใจของฉันเช่นกัน”

“ถ้าฉันไม่ไปปักกิ่ง ฉันจะถูกมองว่าไร้หัวใจและนอกใจ แม่ของฉันจะแต่ดูถูกฉันและอับอายในตัวฉัน”