วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 462

เยี่ยชิวกลับไปที่รถ เมื่อมาถึงจุดนี้ จวินเตายังคงยืนนิ่ง ราวกับว่าเขาถูกสะกดด้วยคาถาอัมพาต

“ทำไมพวกคุณถึงหยุดตีกันล่ะ?” หลงเยี่ยถามด้วยความงุนงง

“คุณตั้งใจจะปล่อยเขาไปเหรอ?” ถังเฟยอุทานอย่างกังวล “จวินเตาเป็นคนทรยศที่ฆ่าคนไปมากมาย เราปล่อยให้เขาอยู่ไม่ได้”

หลงเยี่ยและถังเฟยมีความสามารถต่ำกว่า ได้เห็นการเคลื่อนไหวระหว่างเยี่ยชิวและจวินเตาเพียงสองครั้งเท่านั้น พวกเขาไม่เห็นแม้แต่ช่วงเวลาที่ดาบฟันผ่านคอของจวินเตา

“ฉันไม่เคยแสดงความเมตตาต่อผู้ทรยศ” เยี่ยชิวพูดอย่างสงบ

“ทำไมพวกคุณถึงหยุดตีล่ะ...…” คำพูดของหลงเยี่ยขาดหายไปในขณะที่เขาตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง และมองไปที่จวินเตาทันที

ขณะนี้ ร่างของจวินเตาล้มลงกับพื้น มีเลือดไหลออกมาจากลำคอ

“ให้ตายเถอะ คุณฆ่าเขาเหรอ?” หลงเยี่ยจ้องมองที่เยี่ยชิวอย่างประหลาดใจ

ถังเฟยก็ตกใจเช่นกัน เมื่อเขาได้ยินเยี่ยชิวพูดว่า เขาจะจัดการจวินเตาภายในสามกระบวนท่า เขาคิดว่าเยี่ยชิวแค่คุยโม้เท่านั้น แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเยี่ยชิวจะทำไปแล้วจริงๆ

ร่างของจวินเตากระตุกสองสามครั้งบนพื้นก่อนที่จะนิ่งเฉย

หลงเยี่ยถอนหายใจ “น่าเสียดาย จวินเตาเคยเป็นบุคคลในตำนานของกองทัพ แต่สุดท้ายเขาก็จบแบบนี้”

ถังเฟยตะคอก “น่าเสียดายจริงๆ เขาทรยศต่อประเทศและสังหารสหาย เขาควรจะถูกกำจัดให้สิ้นซากไปนานแล้ว”

“เราควรทำอย่างไรกับร่างกาย?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันจะให้คนดูแลมัน” ถังเฟยพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก

นอกเหนือจากทีมหลักหลายทีมที่ปฏิบัติภารกิจที่ยากลำบากแล้ว วังซาตานยังมีบุคลากรรอบนอกประจำการอยู่ในสถานที่ต่างๆ เช่นเดียวกับกู่เฟิงและหยางฉีที่ประจำการอยู่ในเจียงโจว

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ถังเฟยกล่าวว่า “ฉันได้แจ้งบุคลากรวังซานตานที่ประจำการอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว พวกเขาจะมารับศพของจวินเตาเร็วๆนี้”

“ไปกันเถอะ เราต้องรีบ!” เยี่ยชิวกล่าว

ถังเฟยปล่อยเบรก และรถก็พุ่งไปข้างหน้าราวกับลูกศร

บนถนน

หลงเยี่ยพูดไม่หยุดหย่อน โดยถามว่า “เยี่ยชิว คุณฆ่าจวินเตาได้อย่างไร?”

“คุณไม่เห็นเหรอ?” เยี่ยชิวได้ตอบกลับ

หลงเยี่ยส่ายหัว

“ถ้าคุณไม่เห็นด้วยซ้ำว่าฉันเคลื่อนไหวอย่างไร ฉันจะบอกคุณทำไม” เยี่ยชิวกล่าว “ก็คงเหมือนกับสีซอให้ควายฟัง”

ว่าใครควาย?

ระวังคำพูดของคุณ!

ถึงจะเป็นควาย ก็ยังเป็นควายที่มีค่า………ชิ ชิ ชิ คุณก็ควายเหมือนกันนั่นแหละ พูดภาษาเดียวกันรู้เรื่องหนิ!

หลงเยี่ยบ่นในใจอย่างเงียบๆและถามว่า “เยี่ยชิว ฉันได้ยินมาว่าความแข็งแกร่งของจวินเตาไม่ได้อ่อนแอไปกว่าผู้เชี่ยวชาญอันดับมังกร เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”

“อืม” เยี่ยชิวพยักหน้า

แม้ว่าเขาจะแลกเปลี่ยนเพียงสามครั้งกับจวินเตาก่อนหน้านี้ แต่ในระหว่างการชกครั้งแรก เขาได้ทดสอบความแข็งแกร่งของจวินเตาแล้ว และยืนยันว่ามันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าผู้เชี่ยวชาญอันดับมังกรจริงๆ

เวลาเดียวกัน เขายังค้นพบว่าจวินเตามีความแข็งแกร่งเป็นเลิศ

น่าเสียดายที่เยี่ยชิวมีทักษะด้านความแข็งแกร่งเช่นกัน และในแง่นี้ เขาไม่กลัวใครเลย

ด้วยเหตุนี้ เยี่ยชิวจึงเอาชนะจวินเตาได้อย่างง่ายดาย

“โอ้พระเจ้า ด้วยความแข็งแกร่งของผู้เชี่ยวชาญอันดับมังกร ไม่สามารถต้านทานกระบวนท่าของคุณได้ นั่นหมายความว่าความแข็งแกร่งของคุณสามารถติดอันดับแรกของอันดับมังกร?”

หลงเยี่ยถามอย่างสงสัย “ฉันได้ยินผู้อาสุโสถังพูดว่าคุณรู้จักอมตะชางเหม่ย ซึ่งอยู่ในอันดับที่สามของอันดับมังกร คุณเคยต่อสู้กับเขาบ้างไหม ใครแข็งแกร่งกว่าระหว่างคุณทั้งสอง?”