“ฉันไม่ไป”
อมตะชางเหม่ยปฏิเสธทันทีโดยไม่ได้คิดอะไร
เขาไม่ได้โง่ เขารู้แน่ชัดว่าเยี่ยชิวจะเผชิญกับอะไรในตระกูลไป๋ และเขาไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นอันธพาล
นอกจากนี้ ผู้อาวุโสเยี่ยยังไม่ได้ให้เงินเขาด้วยซ้ำ และต้องการให้เขาทำอะไรบางอย่างเหรอ? นั่นไม่ใช่เจ้านายที่ไร้ยางอายหรอกเหรอ?
ไม่มีทางไป!
“ชางเหม่ย คุณตกลงที่จะเป็นผู้คุ้มกันของเยี่ยชิวเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว” ผู้อาวุโสเยี่ยกล่าว “การเป็นผู้คุ้มกันต้องมีความมุ่งมั่น ไม่ว่าเยี่ยชิวไปที่ไหน คุณก็ควรจะอยู่ที่นั่น”
อมตะชางเหม่ยหัวเราะเยาะ “ฉันไม่ได้เซ็นสัญญากับคุณ ดังนั้นจึงไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง”
“คุณหมายถึงอะไร? คุณกำลังพยายามกลับคำพูดของคุณเหรอ?” ผู้อาวุโสเยี่ยถามด้วยสายตาที่แคบ
“แม้ว่าคุณจะให้ฉันห้าล้าน ฉันก็จะไม่เป็นผู้คุ้มกันของ เยี่ยชิว... …”
ก่อนที่อมตะชางเหม่ยจะพูดจบประโยค รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อาวุโสเย่ก็หายไป และเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “ชางเหม่ย คุณเป็นหัวหน้าของสำนัก มันไม่เป็นการดีที่จะกลับคำพูดของคุณใช่ไหม?”
แล้วถ้าฉันกลับคำพูดล่ะ? คุณสามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?
อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม พรุ่งนี้ฉันจะไม่ไปเยี่ยมตระกูลไป๋”
“คุณจะไม่ไปจริงๆเหรอ?” ท่าทางของผู้อาวุโสเยี่ยค่อยๆเย็นชา
“ฉันบอกว่าจะไม่ไป ฉันก็จะไม่ไป”
“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น มันเป็นความผิดของฉัน” ผู้อาวุโสเยี่ยพูดด้วยเสียงต่ำ “อิงจื่อ”
พรึบ!
จู่ๆร่างสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังผู้อาวุโสเยี่ยและถามด้วยความเคารพว่า “นายท่าน คุณมีคำสั่งอะไร?”
ทันทีที่อมตะชางเหม่ยเห็นอิงจื่อ เขาก็รู้สึกแย่ แต่เขาไม่สามารถสูญเสียท่าทางได้ เขาตะโกนเสียงดัง “ผู้อาวุโสเยี่ย คุณกำลังพยายามทำอะไร?”
“ฉันกำลังพยายามทำอะไรอยู่?” รอยยิ้มอันน่ากลัวปรากฏบนริมฝีปากของผู้อาวุโสเยี่ยในขณะที่เขาพูดว่า “ในเมื่อคุณกลับคำ ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องโหดเหี้ยม”
“อิงจื่อ ทุบตีเขาซะ”
“จำไว้ว่า จงโหดเหี้ยมและตีเขาต่อไปจนกว่าเขาจะตกลงที่จะติดตามเยี่ยชิวไปที่ตระกูล ไป๋”
“รับทราบ!” อิงจื่อตอบสนองและเริ่มเดินไปหาอมตะชางเหม่ย
เพี๊ยะ!
อมตะชางเหม่ยกระแทกมือบนโต๊ะ ชี้ไปที่ผู้อาวุโสเยี่ยแล้วคำรามว่า “ผู้อาวุโสเยี่ย ฉันช่วยชีวิตหลานชายของคุณแล้ว และนี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อฉัน”
“คุณไม่มีมโนธรรมเหรอ?”
“ปราชญ์กล่าวว่า ความมั่งคั่งในอำนาจไม่ควรเสื่อมทราม ขอบอกเลยว่าแม้ในด้านอื่นอาจจะไม่แกร่ง แต่ฉันก็มีกระดูกสันหลังที่แข็งแกร่ง คุณจะไม่สามารถบังคับให้ฉันยอมโดยใช้วิธีนี้ได้”
“ผู้อาวุโสเยี่ย เลิกกระทำเรื่อง เราจะได้พบกันใหม่ในอนาคต หากวันนี้คุณกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะตัดสัมพันธ์กับคุณให้สิ้นเชิง”
“วันหนึ่ง ฉันจะนำเหล่าสาวกของสำนักภูเขาหู่ซาน และบดขยี้ตระกูลเยี่ยของคุณ”
เมื่ออมตะชางเหม่ยพูด อิงจื่อก็มาถึงตรงหน้าเขาแล้ว
“วันนี้ ฉันอยากเรียนรู้จากทักษะของคุณมานานแล้ว โชคไม่ดีที่ฉันไม่เคยมีโอกาสเลย ตั้งแต่เราพบกันวันนี้ มาสู้กัน! ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ฆ่าคุณ เพราะท้ายที่สุด คุณช่วยชีวิตของเยี่ยชิว ฉันจะทุบตีคุณจนกว่าคุณจะนอนอยู่บนพื้นเพื่อค้นหาฟันของคุณ”
“อิงจื่อ อย่าเย่อหยิ่ง ฉันไม่กลัวคุณ……”
ปัง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...