วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 498

เยี่ยชิวไม่คาดคิดว่า ในขณะนี้ หลงจิ่วจะมีความคิดที่จะรับเขาเป็นลูกศิษย์

มันเป็นเพียง...

ภาพลวงตาอันโง่เขลา!

ไม่มีทางที่เยี่ยชิวจะกลายเป็นศิษย์ของหลงจิ่วได้ นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่า มีความเป็นไปได้สูงที่เมืองต้องห้ามจะอยู่เบื้องหลังแผนการสังหารบิดาของเขา เยี่ยหวู่ซวง เขาไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้เพียงเพราะไป๋ยวี่จิงเป็นศิษย์ของหลงจิ่ว ถ้าเขาทำ เขาจะต้องเรียกไป๋ยวี่จิงว่าเป็นพี่ชายในอนาคต

หลงจิ่วพูดเสียงดังว่า “ในสมัยโบราณ อู๋ซานกุ้ยรู้สึกโกรธและต่อสู้เพื่อคนรักของเขา ตอนนี้เรามีเยี่ยชิวที่มาจากแดนไกลเพื่อท้าทายตระกูลไป๋”

“เยี่ยชิว ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่อไป๋ปิง”

“ตราบใดที่คุณตกลงที่จะเป็นศิษย์ของฉัน ฉันไม่เพียงไว้ชีวิตคุณเท่านั้น แต่ฉันจะจัดการให้ไป๋ปิงแต่งงานกับคุณเป็นการส่วนตัวด้วย”

“บางทีคุณอาจกังวลว่าคุณจะเข้ากับยวี่จิงได้อย่างไรหลังจากมาเป็นลูกศิษย์ของฉัน ไม่ต้องกังวล ฉันจะเป็นคนไกล่เกลี่ยระหว่างคุณสองคนเป็นการส่วนตัว จนกว่าคุณทั้งสองจะกลายเป็นเพื่อนกัน ว่าไงล่ะ?”

หลงจิ่วชื่นชมเยี่ยชิว

ในฐานะนักศิลปะการต่อสู้ เขาหวังว่าจะมีลูกศิษย์ที่สามารถสืบทอดเสื้อคลุมของเขาได้ แม้ว่าไป๋ยวี่จิงจะเป็นลูกศิษย์ของเขา แต่เขาไม่มีความสนใจในศิลปะการต่อสู้ ซึ่งทำให้ หลงจิ่ว รู้สึกเสียใจจนกระทั่งเขาได้พบกับเยี่ยชิว

เยี่ยชิว เมื่ออายุยังน้อยสามารถต่อสู้กับนักสู้ที่แข็งแกร่งห้าอันดับแรกในอันดับมังกรได้ นี่แสดงให้เห็นว่า เขามีความสามารถพิเศษในด้านศิลปะการต่อสู้ด้วยการฝึกฝนเพียงเล็กน้อย เมื่อให้เวลา เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ที่ไม่ธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัย

ดังนั้นหลงจิ่วจึงมีความคิดที่จะรับเขาเป็นลูกศิษย์ของเขา

เยี่ยชิวขมวดคิ้วและไม่รีบเร่งที่จะตอบสนอง

อมตะชางเหม่ยแนะนำ “เด็กดื้อ อย่าลังเลอีก แค่เห็นด้วยอย่างรวดเร็ว ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่คุณจะมีชีวิตอยู่ได้ แต่คุณยังสามารถอยู่กับไป๋ปิงได้อีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น คุณจะได้รับการสนับสนุนที่ทรงพลังในอนาคต ด้วยการคุ้มครองของเมืองต้องห้าม จะไม่มีใครกล้าแตะต้องคุณ”

“คุณกลัวความตายมากเหรอ?” เยี่ยชิวสามารถมองเห็นโลกภายในของอมตะชางเหม่ย ได้เพียงแค่ชำเลืองมองเพียงครั้งเดียว

“ไร้สาระ ฉันไม่กลัวความตาย ฉันทำทั้งหมดนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเอง”

แม้ว่าอมตะชางเหม่ยจะปฏิเสธ แต่จริงๆแล้วเขาค่อนข้างกังวลอยู่ข้างใน

หากเยี่ยชิวไม่เห็นด้วยกับหลงจิ่ว การต่อสู้แบบความเป็นความตายจะตามมาอย่างแน่นอน ในกรณีนี้ ถ้าเยี่ยชิวเสียชีวิต ผู้อาวุโสเยี่ยก็จะฆ่าเขาเช่นกัน

ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะให้เยี่ยชิวเห็นด้วยก่อน และรักษาชีวิตเขาไว้

ตราบใดที่เยี่ยชิวปลอดภัย เขาก็คงจะปลอดภัยเช่นกัน

ส่วนหลงจิ่วต้องการรับลูกศิษย์อย่างจริงใจหรือไม่ เยี่ยชิวต้องการเป็นลูกศิษย์ของเขาอย่างจริงใจหรือไม่ อมตะชางเหม่ย ไม่สนใจ

อมตะชางเหม่ยได้ตัดสินใจแล้ว หลังจากออกจากตระกูลไป๋ เขาจะกลับไปที่สำนักภูเขาหู่ซานทันที

สังคมนี้แย่เกินไป สถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด ซ่อนตัวอยู่ในภูเขา ซึ่งเขาสามารถดูหญิงม่ายอาบน้ำและสนุกสนานไปกับตัวเองได้

“โยมเยี่ย!”

จู่ๆปรมาจารยร์ตู้เอ้อร์ก็พูดขึ้นโดยกระซิบว่า “เมืองต้องห้ามทำหน้าที่อย่างครอบงำ การเข้าร่วมอันดับของพวกเขาไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาด”

“นี่คือเรื่องของเยี่ยชิว คุณก็แค่ลาหัวล้านเฒ่า อย่าเข้ามายุ่ง?" อมตะชางเหม่ยพูดอย่างโกรธๆ “ถ้าเขาไม่เป็นศิษย์เขาจะตาย รู้ไหม?”

“ฉันรู้” ปรมาจารยร์ตู้เอ้อร์ตอบ เปลี่ยนน้ำเสียง “แต่ผู้ชายควรรู้ว่าอะไรควรทำและไม่ควรทำอะไร……”

“หุบปาก!”

อมตะชางเหม่ยดุปรมาจารยร์ตู้เอ้อร์ “ถ้าคุณเบื่อที่จะใช้ชีวิต คุณก็สามารถจบมันเองได้ แต่อย่าทำร้ายเยี่ยชิว”

“เขายังเด็ก ยังไม่ได้แต่งงานหรือมีลูก มันไม่คุ้มเลยที่เขาจะต้องตายแบบนี้”

“เยี่ยชิว ฟังคำแนะนำของฉัน เห็นด้วยกับหลงจิ่วอย่างรวดเร็ว และช่วยชีวิตคุณไว้”

อมตะชางเหม่ยพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อโน้มน้าวเยี่ยชิว

เขากลัวว่าหลงจิ่วจะหมดความอดทนและลงมือต่อสู้กับเยี่ยชิว หากเป็นเช่นนั้นเขาก็จะทำเช่นกัน

ในขณะนี้ หลงจิ่วพูดอีกครั้ง

“ฉันเข้มงวดในการรับลูกศิษย์มาโดยตลอด หลายคนใฝ่ฝันที่จะเป็นลูกศิษย์ของฉัน แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่เห็นว่าพวกเขาคู่ควร”

“เยี่ยชิว เป็นเกียรติของคุณ ที่ฉันสนใจคุณ”

“ถ้าคุณเต็มใจที่จะเป็นลูกศิษย์ของฉัน ฉันจะทดสอบความภักดีของคุณที่มีต่อฉันก่อน”