น้ำเสียงของอมตะชางเหม่ยฟังดูร้อนรนกระวนกระวายใจอย่างมาก
เยี่ยชิวรู้สึกร้อนใจพร้อมกับรีบถามออกไป "ตาเฒ่า เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ฮัลโหลๆ....."
มีเสียงแรกเข้ามาในสาย
และจากนั้นปลายสายก็ตัดไป
เยี่ยชิวรีบโทรกลับทันที
ไม่นานก็รับสายและเยี่ยชิวก็รีบถาม "ตาเฒ่า คุณอยู่ที่ไหน?"
"ตาเฒ่า?" มีเสียงชายแปลกหน้าดังขึ้นที่ปลายสายพร้อมกับถามขึ้นด้วยความสงสัย "ไม่ทราบว่าคุณชื่อเยี่ยชิวใช่ไหม?"
"ผมชื่อเยี่ยชิว คุณเป็นใคร?" เยี่ยชิวถาม
"ผมแซ่หวางเป็นตำรวจอยู่ที่สถานีตำรวจผิงอันลู่ เยี่ยชิว ผมขอให้คุณรีบมาที่สถานีตำรวจตอนนี้เลย เกิดเรื่องกับพ่อคุณเข้าแล้ว"
"พ่อ?"
เยี่ยชิวตกใจและจากนั้นก็พูดต่ออีกว่า "คุณตำรวจ คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า พ่อผมหายตัวไปตั้งแต่เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนแล้ว"
"หายตัวไป? แต่เขาบอกว่าคุณคือลูกชายของเขานี่นา!"
ปัดโธ่......
เยี่ยชิวแอบสบถด่าในใจ
ตาเฒ่าไม่เอาไหนคนนี้พูดจาเหลวไหลอะไรอีกเนี่ย
เยี่ยชิวถาม "คุณตำรวจครับ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมว่าเขาจะได้รับอันตรายอะไรไหม?"
"ที่นี่เป็นสถานีตำรวจและมีความปลอดภัยมาก เขาจะได้รับอันตรายได้ยังไงกัน?" เจ้าหน้าที่หวางกล่าว "คุณรีบมาที่นี่เถอะ!"
"คุณตำรวจหวาง บอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา?" เยี่ยชิวถาม
"เอ่อ....คุณมาถึงก่อนแล้วผมค่อยบอกคุณแล้วกัน!"
เยี่ยชิววางสายไปพร้อมกับพูดกับเฉียนตัวตัว "ไปกันเถอะ ไปสถานีตำรวจผิงอันลู่กัน"
หลังจากผ่านไปสามสิบนาที
เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงสถานีตำรวจ
เยี่ยชิวก็เข้าไปหาเจ้าหน้าที่หวาง
เจ้าหน้าที่หวางเป็นตำรวจวัยกลางคนที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและรักในการทำงาน เขาได้พาเยี่ยชิวและเฉียนตัวตัวเข้าไปในห้องทำงาน
"คุณตำรวจหวาง เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่เหรอครับ?" เยี่ยชิวถาม
เจ้าหน้าที่หวางมองดูเยี่ยชิวอยู่นานและจากนั้นก็กล่าวออกมา "คุณไม่ใช่ลูกชายของเขาจริงเหรอ?"
เยี่ยชิวหัวเราะอย่างขมขื่น "ไม่ใช่จริงๆ ครับ ผมอยู่กับแม่ของผมมาตั้งแต่เด็ก"
"ผมก็เห็นว่าไม่เหมือนกันเลย เขาดูปากแหลมแถมแก้มยังเหมือนลิง เขาจะมีลูกที่หน้าตาดีแบบนี้ได้ยังไงกัน" เจ้าหน้าที่หวางถามต่อ "พวกคุณติดต่อครอบครัวของเขาได้ไหม?"
"เขาไม่มีครอบครัว" เยี่ยชิวกล่าว
เจ้าหน้าที่หวางพยักหน้า "เขาเองก็พูดแบบนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้โกหกผม พวกคุณเป็นเพื่อนกับเขาเหรอ?"
"อืม"
เยี่ยชิวตอบรับและถามขึ้นอีกครั้ง "คุณตำรวจครับ เขาทำอะไรผิดเหรอ?"
เจ้าหน้าที่หวางมองเยี่ยชิวด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก "เขามีส่วนร่วมเกี่ยวกับการค้าประเวณี"
อะไรนะ?
เยี่ยชิวเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อและจากนั้นก็ถามออกไป "คุณตำรวจครับ เรื่องนี้มีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่า?"
"คุณจะบอกว่าเราจับผิดคนใช่ไหม?"
เจ้าหน้าที่หวางส่ายหน้าและกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ผมจะบอกคุณให้ว่าเราไม่ได้จับผิดคนจริงๆ"
"ก่อนหน้านี้เราได้รับแจ้งจากคนกลุ่มหนึ่งว่าคอนโดแห่งหนึ่งในเขตของเรามักมีชายหญิงแปลกหน้าปรากฏตัวขึ้นและมีพฤติกรรมที่น่าสงสัย จากนั้นเราจึงได้คอยสะกดรอยตามและเฝ้าจับตาดูอย่างใกล้ชิดอยู่หนึ่งสัปดาห์"
"หลังจากการแอบเฝ้าจับตาดูก็ได้สรุปและมั่นใจได้ว่าเป็นคนกลุ่มหนึ่งร่วมกันเช่าคอนโดชั้นหนึ่งเพื่อใช้ประกอบธุรกิจอย่างว่า"
"วันนี้เป็นวันที่เราเข้าไปล้อมจับ"
"ตอนที่เราเข้าไปในห้อง เขากำลังถือกางเกงและในห้องยังมีผู้หญิงวัยรุ่นสองคนซึ่งอยู่ในสภาพเปลือยกาย"
สีหน้าของเยี่ยชิวซีดเผือด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...