วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 535

การยืมชีวิตจากสวรรค์

เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ ไม่ใช่เพียงแค่จางจิ่วหลิงที่นิ่งอึ้งไป ถังเฟยและไป๋ปิงก็มีสีหน้างุนงงเช่นเดียวกัน

ถึงแม้จะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันฟังดูดีเป็นอย่างมาก

"เยี่ยชิว จะยืมชีวิตจากสวรรค์ได้ยังไง?"

จางจิ่วหลิงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ แล้วกล่าวถามว่า

เมื่อได้ฟังคำเหล่านั้นเมื่อครู่นี้ ก็ทำการค้นหาในสมองอยู่พักหนึ่ง ที่ประหลาดใจก็คือ เขาพบว่าตนเองไม่รู้ว่าการยืมชีวิตจากสวรรค์คืออะไรโดยสิ้นเชิง

ต้องเข้าใจว่า จางจิ่วหลิงเป็นลูกหลานของจางจ้งจิ่งนักปราชญ์แห่งการแพทย์ แม้แต่เขาก็ยังไม่เคยได้ยิน จะเห็นได้ว่าสิ่งที่เยี่ยชิวพูดเกี่ยวกับการยืมชีวิตจากสวรรค์นั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง

เยี่ยชิวกล่าวว่า : "สิ่งที่เรียกว่าการยืมชีวิตจากสวรรค์ หากจะพูดอย่างตรงไปตรงมาแล้ว ก็คือการไปขออายุขัยจากพระเจ้ามาใช้ในช่วงที่สำคัญ"

ผู้อาวุโสถังอดไม่ได้ที่จะมองค้อน

คุณเก่งขนาดนี้ ทำไมไม่ไปขออายุขัยจากพระเจ้ามาใช้ในช่วงที่สำคัญอย่างนั้นเหรอ?

ขออายุขัยจากพระเจ้ามาใช้ในช่วงเวลาที่สำคัญ คำพูดไร้สาระแบบนี้ คุณพูดออกจากปากมาได้ยังไง

โชคดีที่เยี่ยชิวไม่ใช่ถังเฟย ไม่เช่นนั้นละก็ ผู้อาวุโสถังก็คงจะตบเข้าให้แล้ว ถามอะไรมั่วซั่ว สติเสียไปแล้วหรือยังไงกัน?

ไป๋ปิงก็กล่าว อย่างไม่อยากจะเชื่อว่า : "เยี่ยชิว คุณไม่ได้กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?"

เยี่ยชิวยิ้มแล้วย้อนถามว่า : "พี่ปิง คุณคิดว่าฉันเหมือนกำลังล้อเล่นอยู่เหรอ?"

ไป๋ปิงพยักหน้าทันที

เยี่ยชิวเงียบไม่พูดจา พูดความจริงแต่ทำไมถึงไม่มีคนเชื่อเลยนะ?

"เยี่ยชิว การยืมชีวิตจากสวรรค์ที่คุณกำลังพูดถึงอยู่นี้ เป็นวิธีการต่อชีวิตที่เล่าต่อๆ กันมาใช่ไหมครับ?" จางจิ่วหลิงกล่าวถามด้วยเสียงเคร่งขรึม

"ถูกต้อง ก็คือวิธีการต่อชีวิตนั่นเอง" เยี่ยชิวกล่าว : "ผู้อาวุโสจางสมกับที่เป็นปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนจริงๆ ช่างมีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวางเป็นอย่างยิ่ง"

จางจิ่วหลิงกล่าว : "ตอนฉันเด็กๆ เคยได้ยินปู่เล่าให้ฟังว่า จางจ้งจิ่งบรรพบุรุษที่เป็นนักปราชญ์แห่งการแพทย์ของตระกูลจางของพวกเราก็สามารถใช้วิธีต่อชีวิตได้"

"ต่อมาฉันยังเห็นคำอธิบายวิธีการต่ออายุในหนังสือทางการแพทย์โบราณ ที่ครอบครัวของฉันรวบรวมเอาไว้ กล่าวว่าแพทย์ที่มีทักษะสูง สามารถใช้เทคนิคลับ เพื่อต่ออายุของผู้ป่วยเมื่อเขากำลังจะตายได้"

"เพียงแต่น่าเสียดายที่ระยะห่างของช่วงเวลายาวนานเกินไป ในหนังสือทางการแพทย์จึงบันทึกเอาไว้เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ และไม่มีการบันทึกโดยละเอียดเกี่ยวกับวิธีการต่ออายุ"

"ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่าวิธีการต่ออายุเป็นเพียงแค่เรื่องที่เล่าต่อๆ กันมาเท่านั้น เยี่ยชิว เมื่อได้ฟังจากคำพูดของคุณแล้ว คุณทำได้จริงๆ เหรอ?"

จางจิ่วหลิงมองเยี่ยชิวแล้วกล่าวถาม

เยี่ยชิวตอบกลับว่า : "วิธีการต่ออายุไม่ใช่เพียงแค่เรื่องที่เล่าต่อๆ กันมา แต่เป็นความจริง และพอดีว่าฉันทำได้"

ภายในใจของจางจิ่วหลิงสั่นสะท้านเป็นอย่างมาก

ตามที่เขารู้มา บัดนี้ปรมาจารย์ด้านการแพทย์ชั้นยอดที่เป็นตัวแทนของแพทย์แผนจีนก็ไม่อาจทำวิธีต่อชีวิตได้ แล้วเยี่ยชิวไปเรียนรู้มาจากไหนกัน?

เพียงแต่จางจิ่วหลิงไม่ได้กล่าวถาม

ถึงอย่างไร ใครๆ ต่างก็มีความลับด้วยกันทั้งนั้น

ไป๋ปิงเพิ่งเข้าใจว่า เยี่ยชิวไม่ได้พูดโกหกจริงๆ จึงกล่าวถามว่า : "เยี่ยชิว คุณปู่ของฉันที่มีสภาพอาการเช่นนี้ การต่อชีวิตสามารถใช้ได้ไหม?"

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?" เยี่ยชิวกล่าว : "เมื่อครู่นี้ผู้อาวุโสจางก็ได้บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า ตราบใดที่ผู้ป่วยยังมีลมหายใจ แพทย์ก็จะสามารถใช้วิธีการต่างๆ เพื่อต่อชีวิตได้"

ได้ยินเช่นนี้ ไป๋ปิงก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และรีบกล่าวว่า : "เช่นนั้นก็อย่ารอช้าเลย เยี่ยชิว คุณรีบทำการต่อชีวิตให้คุณปู่ของฉันเถอะ"

"พี่ปิง คุณอย่าเพิ่งรีบร้อนไป วิธีการต่อชีวิตจะต้องเตรียมสิ่งของบางอย่างด้วย"

"จะต้องเตรียมอะไรเหรอ? คุณว่ามาเลย ฉันจะไปเตรียมให้"

เยี่ยชิวกล่าว : "ฉันต้องการไก่ตัวผู้หนึ่งตัว"

"ง่ายมาก ฉันจะไปซื้อที่ตลาดสดมาตัวหนึ่ง" ไป๋ปิงรับปากทันที

"พี่ปิง คุณฟังฉันพูดให้จบก่อนสิ ไก่ตัวผู้ที่ฉันต้องการนี้จะต้องขาวทั้งตัว ไม่มีขนแม้แต่เส้นเดียว ไม่เช่นนั้นก็ใช้ไม่ได้"

ไป๋ปิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไก่ตัวผู้ที่ขาวทั้งตัวมันไม่ได้หาง่ายเลยนะ

"คุณต้องการเมื่อไรเหรอ?" ไป๋ปิงกล่าวถามอีก

เยี่ยชิวกล่าว : "วิธีการต่ออายุ จะต้องดำเนินการตอนเที่ยงคืนของวันฤกษ์งามยามดี และพอดีว่า วันนี้ก็เป็นฤกษ์งามยามดี นั่นหมายความว่า คืนนี้สามารถทำการรักษานายพลไป๋ได้"

"ไก่ตัวผู้ตัวนี้ จะต้องหาให้ได้ก่อนห้าทุ่มในคืนนี้"

เยี่ยชิวดีใจเป็นอย่างมาก : "ดีมากเลย ขอบคุณครับผู้อาวุโสจาง"

"เยี่ยชิว ที่ฉันช่วยคุณก็จะต้องมีเงื่อนไข่หนึ่ง" จางจิ่วหลิงยิ้มแล้วกล่าว : "ตอนที่คุณดำเนินการวิธีต่อชะตา ให้ฉันได้ดูอยู่ข้างๆ ได้ไหม?"

"ได้แน่นอน"

"เช่นนั้นก็ตกลงกันเช่นนี้นะ เรื่องราวไม่ควรล่าช้า ฉันจะไปเตรียมการแล้ว" จางจิ่วหลิงพูดจบ ก็รีบร้อนเดินออกไป

"ฉันก็จะไปหายาสมุนไพรเหมือนกัน" ผู้อาวุโสถังกำลังเตรียมที่จะไป แต่ถูกเยี่ยชิวเรียกเอาไว้

"ผู้อาวุโสถัง ช้าก่อนครับ"

เยี่ยชิวเดินไปยังข้างๆ ของผู้อาวุโสถัง แล้วกล่าวว่า : "ฉันยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะขอให้ท่านช่วยครับ"

"คุณว่ามาได้เลย"

เยี่ยชิวกล่าวว่า : "การดำเนินการวิธีการต่อชีวิตไม่อาจถูกคนอื่นรบกวนได้ ฉะนั้น........"

"ฉันเข้าใจแล้ว คุณวางใจเถอะ ก่อนที่การรักษาของคุณจะจบสิ้นลง ฉันจะไม่ให้ไป๋ยวี่จิงสองพ่อลูกเข้าใกล้นายพลไป๋ และจะไม่ปล่อยให้พวกเขามารบกวนคุณอย่างแน่นอน"

"ขอคุณผู้อาวุโสถังมากครับ"

"เกรงใจอะไร ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น"

ครอบครัวเดียวกัน?

เยี่ยชิวค่อนข้างงุนงง ไม่เข้าใจว่าผู้อาวุโสถังหมายความว่าอะไร?

"คุณกับถังเฟยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ตามการนับญาติแล้ว.คุณจะต้องเรียกฉันว่าคุณปู่นะ" ผู้อาวุโสถังหัวเราะฮ่าๆ แล้วรีบเดินจากไป

เยี่ยชิวมองภาพด้านหลังของผู้อาวุโสถัง ภายในใจก็แอบด่า คาดไม่ถึงว่าจะเอาเปรียบฉัน ไอ้เบื๊อกเอ๊ย

"ฉันก็จะไปหาไก่ตัวผู้เหมือนกัน"

ไป๋ปิงพูดจบก็จะเดินออกไป แต่ถูกเยี่ยชิวดึงมือเอาไว้ เยี่ยชิวกล่าวว่า : "เรื่องนี้ฉันจะให้ถังเฟยและหลงเยี่ยไปจัดการ พี่ปิงกลับบ้านไปกับฉันเถอะ"

"กลับบ้านไปทำไม?" ใบหน้าของไปปิงเต็มไปด้วยความงุนงง

เยี่ยชิวโอบเอวของเธอเอาไว้ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วกระซิบข้างหูของเธอว่า : "ผลิตเด็ก~"