วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 563

จินหลิงหลิงกล่าวด้วยเสียงหัวเราะโดยไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของเถียนฟาง "คาดว่าตอนนี้ คนชื่อหลินคงรู้ถึงท่าทีของฉันแล้วล่ะ ส่วนหลังจากนี้ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ฟางแล้วล่ะ"

"พี่ฟางเป็นคนมีประสบการณ์สูงและเชี่ยวชาญกับการจัดการเรื่องเหล่านี้อยู่แล้ว"

"เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าเจรจากับพวกเขาจนโอเคแล้ว ฉันจะมอบเงินส่วนตัวของฉันให้พี่หนึ่งแสนตกลงไหม?"

หนึ่งแสน?

เธอคิดว่าฉันเป็นขอทานหรือยังไงกัน!

เถียนฟางรู้สึกสงสัยมากว่าจินหลิงหลิงเสียสติไปแล้วหรือยังไงกัน ทำไมเธอถึงได้โง่เขลามากขนาดนี้

แน่นอนว่าจินหลิงหลิงไม่ได้เสียสติไป

เถียนฟางรู้ดีว่าที่จินหลิงหลิงทำเช่นนี้ก็เป็นเพราะเธอได้รับผลประโยชน์มากมายมหาศาลจนรุ่มหลงกับชื่อเสียงและทรัพย์สินที่ได้มาจนไม่รู้จักตัวเองซะแล้ว

"โง่ชะมัด ถ้าฉันไม่ขุดเธอขึ้นมาปั้นละก็ ตอนนี้เธอก็คงเป็นแค่สาวเรียกแขกในคลับเฮาส์เท่านั้น"

เถียนฟางแอบด่าในใจ แม้ว่าเธอจะโกรธแต่เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอจึงทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น

เพราะจินหลิงหลิงเป็นตัวเงินตัวทองสำหรับเธอ

"จินหลิงหลิงอวดดีเหลือเกิน รอให้เรื่องนี้จบเมื่อไรจะต้องหาทางกดเธอให้ได้ ไม่งั้นต่อไปเธอจะต้องสร้างเรื่องให้ฉันแน่นอน"

เถียนฟางคิดถึงตรงนี้ก็พูดออกไป "หลิงหลิง เธอลบโพสต์ในเวยปั๋วก่อน เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจะไปพูดกับประธานหลินเอง"

"ทำไมต้องลบโพสต์เวยปั๋ว? ฉันแค่ต้องการแสดงความคิดเห็นเพื่อให้พวกเขารู้สึกกดดัน" จินหลิงหลิงกล่าว "พี่ฟางก็เห็นแล้วว่าตอนนี้เพื่อนๆ ในโลกโซเชียลต่างก็สนับสนุนเรา"

"หลิงหลิง เธอเคยคิดไหมว่าถ้าประธานหลินไม่ขอโทษล่ะ เธอจะทำยังไง?" เถียนฟางถาม

"เธอกล้าไม่ขอโทษเหรอ งั้นฉันจะทำให้ร้านของเธอต้องปิดตัวลง"

"หลังจากที่กิจการของเขาถูกปิดล่ะ?"

"หลังจากนี้? ฉันยังไม่ได้คิดเลย" จินหลิงหลิงกล่าว "ถึงยังไงถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันก็จะทำครอบครัวของเธอ"

"จินหลิงหลิง เธอเป็นแค่ดาราคนหนึ่งที่ไม่มีอำนาจอะไรเลย เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?"

"อีกอย่าง ประธานหลินเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวที่อยู่ในวงการธุรกิจมาหลายปีขนาดนี้ แน่นอนว่าเธอต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน"

"ยังมีแฟนของเธออีกคน ในขณะที่เขารู้ว่าเธอเป็นดาราก็ยังกล้ายุ่งกับเธอ เธอคิดว่าเขาเป็นคนประมาทอย่างนั้นเหรอ?"

เถียนฟางกล่าว "เรื่องนี้ฉันว่าต้องวางแผนให้ดีๆ และทางที่ดีที่สุดอย่าไปมีเรื่องกับหลินจิงจื้อเลย"

จินหลิงหลิงกลับไม่คิดแบบนั้น "พี่ฟาง หลินจิงจื้อเป็นเพียงแค่นังแพศยาคนหนึ่งเท่านั้นเอง พี่จะไปกลัวอะไรกับการมีเรื่องกับเธอ?"

"ฉันมีแฟนคลับมากมายขนาดนี้ ถ้าทุกคนร่วมมือกันยังไงก็ฆ่าหลินจิงจื้อได้แน่นอน"

"แฟนของเธอก็อีกคน เขาดูออกจะธรรมดาทั่วไป ซึ่งดูไม่ออกเลยว่าเขาจะเป็นคนใหญ่คนโตจากไหน"

"ไม่เป็นไรหรอก จัดการพวกเขาให้เต็มที่ จนกว่าพวกเขาจะยอมรับข้อตกลงของฉัน"

เถียนฟางทั้งโกรธทั้งโมโห

เธอกังวลว่าหากยังทำแบบนี้ต่อไป จินหลิงหลิงจะต้องไปมีเรื่องกับคนใหญ่คนโตสักคนอย่างแน่นอน

"หลิงหลิง ทำไมต้องบีบคนอื่นให้หมดหนทางเดินด้วย?" เถียนฟางพูดเกลี้ยกล่อม "เธอทำให้หลิงจิงจื้อต้องหมดหนทาง เธอระวังว่าเขาจะทำเรื่องที่ส่งผลเสียต่อเธอล่ะ"

"เพราะถึงยังไงการสู้กันซึ่งหน้ารับมือได้ง่ายกว่าการแอบแทงข้างหลัง"

"ฉันคิดว่าเรื่องนี้ต้องจัดการอย่างรอบคอบและรัดกุมจะดีกว่า"

จินหลิงหลิงรู้สึกรำคาญที่เถียนฟางพยายามเกลี้ยกล่อมไม่หยุด จากนั้นจึงพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด "ในเมื่อพี่ฟางก็พูดมาขนาดนี้แล้ว งั้นเรื่องนี้ก็ปล่อยให้พี่เป็นคนจัดการแล้วกัน"

"แต่ฉันไม่มีทางลบเวยปั๋วอย่างแน่นอน"

"รอให้หลินจิงจื้อยอมรับข้อตกลงของฉันก่อนแล้วฉันถึงจะลบ"

เถียนฟางครุ่นคิดและกล่าว "งั้นฉันขอติดต่อประธานหลินก่อนแล้วกัน ฉันจะลองดูว่าเธอมีท่าทียังไง"

เมื่อพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาหลินจิงจื้อ

ผ่านไปสามวินาทีก็ถูกตัดสายไป

เถียนฟางพยายามโทรกลับอีกครั้ง ครั้งนี้กลับมีเสียงอัตโนมัติดังขึ้น "ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้ค่ะ....."

เกิดอะไรขึ้น?

เถียนฟางทำได้เพียงโทรหาแผนกประชาสัมพันธ์ของเหม่ยหรงคลับและในที่สุดก็โทรติด

"ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเถียนหางเป็นผู้จัดการส่วนตัวของจินหลิงหลิง......"

เถียนฟางยังพูดไม่ทันจบก็ถูกพูดแทรกขึ้นมาทันที