วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 573

พอเยี่ยชิวได้ยินคำพูดของเซียวจ้านเขาก็นั่งตัวตรงทันที

เขาเหลือบมองกระจกมองหลังก็เห็นรถเก๋งฮอนด้าสีดำคันหนึ่ง ขับตามมาติดๆ

“ลูกพี่ ต้องการให้ผมสั่งคนไปหยุดรถคันนั้นไหม?” เซียวจ้านถาม

“ไม่จำเป็น บางทีอาจเป็นแค่พวกแอบถ่าย” ถังถังพูด “ตอนพวกเราออกเดินทาง ก็มักจะถูกพวกแอบถ่ายติดตาม”

“จับตาดูไว้ก่อน อย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่ามตอนนี้” เยี่ยชิวพูด

“รับทราบ!” เซียวจ้านพยักหน้าเห็นด้วย

40 นาทีต่อมารถก็มาถึงโรงแรม

เยี่ยชิวพาถังถังไปส่งที่ห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีท จากนั้นพูดว่า "ดาราใหญ่ งานแถลงข่าวจะเริ่มต้นเวลา 5 โมงเย็น ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกเกือบ 5 ชั่วโมง ผมไปจัดเตรียมอาหารกลางวันให้คุณก่อน "

"คุณต้องการทานอะไรครับ?"

“หรือ คุณชอบทานอะไรครับ?”

เสียงของถังถังนุ่มนวล เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณไม่จำเป็นไปต้องเตรียมการเอง เรียกบุฟเฟ่ต์ของโรงแรมก็พอแล้วค่ะ"

“จะทำแบบนั้นได้ยังไงกันครับ? เจียงโจวเป็นที่ของผม ผมอยากให้คุณทานดีอยู่ดี ถ้างั้นแบบนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมไปจัดการ แล้วอีกสักพักนั่งทานในห้อง”

“ผู้ชายทั้งสามคนของคุณ ผมจัดการให้พักห้องข้างๆ”

“นอกจากนี้ ยังมีคนของผมคอยคุ้มกันอยู่หน้าประตู ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกพวกเขาเลยก็ได้”

เยี่ยชิวพูดว่า "แต่แน่นอนว่า ถ้าคุณไม่อยากรบกวนพวกเขา คุณก็สามารถเรียกผมได้เลย อย่างไรสะวันนี้ผมไม่ต้องไปทำงาน ผมจะคอยให้บริการคุณตลอดทั้งวัน"

ถังถังกระพริบตาและยิ้ม "พูดแบบนี้ วันนี้คุณเป็นคนของฉันเหรอ?"

ทำไมมันฟังดูแปลกๆ?

เยี่ยชิวยิ้มและพยักหน้า "แน่นอนครับ"

“งั้นก็โอเค คุณไปช่วยจัดอาหารกลางวันก่อน อีกสักพักมาทานข้าวเป็นเพื่อนฉัน” ถังถังพูด

"ตกลง!" เยี่ยชิวทำท่าทางโอเค แล้วเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

ทันทีที่เขาจากไป ถังถังก็พูดพึมพำ

“วันนี้เขาเป็นของฉัน นั่นหมายความว่าฉันสามารถทำอะไรเขาได้หรือเปล่านะ?”

…

หลังจากที่เยี่ยชิวเดินออกจากห้อง หานหลงและเซียวจ้านก็เข้ามาทักทาย

“พวกนั้นล่ะ?” เยี่ยชิวถาม

เซียวจ้านพูดว่า "อยู่ข้างนอกโรงแรมครับ ลูกพี่ อยากให้ผมส่งคนไปจับเขาขึ้นมาไหมครับ?"

“ไม่ต้อง ฉันจะไปเจอเขาเอง”

จากนั้นเยี่ยชิวก็บอกกับหานหลงและเซียวจ้านว่า "นายสองคนอยู่ที่นี่ จำไว้ อย่าไปไหนเด็ดขาด"

“อย่าให้คนแปลกหน้าที่ไหนเข้ามาใกล้เด็ดขาด”

“ถ้าพบสิ่งผิดปกติหรือมีร่องรอยของแมงป่องพิษ รีบรายงานฉันทันที ฉันจะรีบมาให้เร็วที่สุด”

“อีกอย่าง สั่งให้พนักงานเอาอาหารกลางวันมาเสิร์ฟด้วย”

หลังจากที่เยี่ยชิวกำชับเสร็จ เขาก็หันหลังและลงไปชั้นล่าง

ทันทีที่ออกจากโรงแรมก็เห็นรถเก๋งฮอนด้าที่ตามเขามา

จากระยะไกล สายตาของเยี่ยชิวมองทะลุหน้าต่างรถและเห็นชายอ้วนประมาณ 200 ปอนด์นั่งอยู่ในรถฮอนด้า รูปร่างเหมือนกับลูกชิ้น

ชายอ้วนคนนั้นหยิบกล้องขึ้นมาและถ่ายรูปเยี่ยชิวไม่หยุด

เยี่ยชิวเดินมาทางด้านนี้

“ทำได้ดีมาก เข้ามาใกล้ๆ อีก เข้ามาใกล้ๆ อีก แบบนี้ฉันจะได้ถ่ายได้ชัดเจนขึ้น”

เห็นได้ชัดว่าชายอ้วนไม่รู้ตัวเองว่าถูกเยี่ยชิวจับได้ตั้งนานแล้ว ปากยังคงร้องบอกดีๆ อยู่แบบนั้น

และเยี่ยชิวก็เข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ

ชายอ้วนดีใจมาก และถ่ายรูปเยี่ยชิวอย่างบ้าคลั่งต่อไป ในขณะที่ถ่ายรูปเขาก็บ่นว่า "ไม่รู้จริงๆ ว่านายจ้างของฉันประสาทหรือเปล่า ไม่ให้ฉันถ่ายรูปดาราดัง แต่ให้ถ่ายรูปผู้ชายแทน บ้าไปแล้ว!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเงิน ฉันคงขี้เกียจจะทำแน่”

“ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนดังสักหน่อย ถ้ามีคนเห็นฉันถ่ายเขา พวกนั้นจะต้องคิดว่ารสนิยมทางเพศของฉันมีอะไรผิดปกติแน่นอน”

ตอนชายอ้วนบ่น เยี่ยชิวก็อยู่ห่างจากรถฮอนด้าเพียงห้าเมตรเท่านั้น แถมเขายังคงเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

“ดีมาก ใช่เลย มุมนี้ดีจริงๆ”

“ทำไมดูไม่มีอารมณ์เลย?”