วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 645

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังอยู่นอกประตูของเฉียน

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉาชุนเหมยและเฉียนหรงก็เปลี่ยนสีหน้าและหวาดกลัว

"เกิดอะไรขึ้น?"

ผู้อาวุโสเฉียนตะโกนด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

เป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีใครกล้าตะโกนใส่ตระกูลเฉียนเพราะช่างมันไม่สมเหตุสมผลเลย!

ในเวลานี้ คนรับใช้วิ่งเข้ามาจากด้านนอกและพูดด้วยความตื่นตระหนก "นายท่าน แย่แล้ว ซุนอู่เย่อยู่ที่นี่"

“ซุนอู่เย่พาคนมาเยอะมาก อย่างน้อยก็มากกว่าร้อยคนขวางหน้าประตูของเราอยู่”

“พวกมันต่างก็มีคนอยู่ในมือ แล้วยังบอกว่า...”

เมื่อคนรับใช้พูดเช่นนี้ เขาก็เหลือบมองเฉาชุนเหมยและเฉียนหรงที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นและลังเลที่จะพูด

“คุณพูดอะไรได้อีก” ผู้อาวุโสเฉียนถาม

คนรับใช้ตอบว่า "พวกเขายังบอกด้วยว่าถ้ายายและเฉียนหรงไม่คืนเงินในวันนี้ พวกเขาจะรื้อถอนบ้านของเรา"

"เวรเอ้ย!"

ผู้อาวุโสเฉียนยืนขึ้นแล้วตะโกน "ซุนอู่เป็นเพียงนักเลง และเขากล้ามาที่บ้านของฉันเพื่อสร้างปัญหา ดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการออกไปเที่ยวในซูโจวและหางโจวอีกต่อไป"

“ และคุณสองคนกล้ายืมเงินของซุนอู่ คุณชั่งไม่กลัวความตายจริงๆ”

ผู้อาวุโสเฉียนชี้ไม้เท้าไปที่เฉาชุนเหม่ยและเฉียนหรงด้วยความโกรธ

“ท่านอาจารย์ ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดี?” คนรับใช้ถาม

“ฉันจะไปพบพวกเขา ฉันไม่เชื่อว่าจะมีคนร้ายกล้าแตะต้องกระดูกเก่าของฉัน” ผู้อาวุโสเฉียนพูดจบและเตรียมเดินออกไปข้างนอก

เยี่ยชิวรีบพูดว่า "คุณปู่ พวกเขาเป็นเพียงพวกอันธพาลไม่กี่คน ถ้าคุณออกไป คุณจะเอาเงินไปใส่หน้าพวกเขา"

“ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉัน!”

ผู้อาวุโสเฉียนเหลือบมองเยี่ยชิวแล้วพูดว่า "ฉันรู้ว่าคุณมีความสามารถบางอย่าง แต่มังกรที่แข็งแกร่งไม่สามารถเอาชนะงูในท้องถิ่นได้"

เฉียนเว่ยตงกล่าวว่า "ท่านพ่อพูดถูก ซุนอู่ไม่ควรประมาท"

“คุณกลัวพวกอันธพาลอะไร?” เยี่ยชิวไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้*

เฉียนเว่ยตงกล่าวอย่างเคร่งขรึม "แกต้องไม่ประมาทซุนอู่"

“เดิมทีซุนอู่เป็นนักเลงที่ทำทุกอย่าง แต่ต่อมาเขาได้รวบรวมกลุ่มอันธพาลและก่อตั้งแก๊งหมาป่าเขียว พวกเขาเริ่มเก็บค่าธรรมเนียมการป้องกันและรีดไถเงินเพื่อสร้างโชคลาภ”

“เมื่อจำนวนสมาชิกของแก๊งหมาป่าเขียวเพิ่มขึ้น พวกเขาก็เริ่มเปิดกิจการบาร์ เงินกู้นอกระบบ คาสิโน คลับ โรงแรม และธุรกิจอื่นๆ”

“ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา แก๊งหมาป่าเขียวยังคงเติบโตและผนวกรวมแก๊งเล็ก ๆ บางส่วน ปัจจุบันมีผู้คนหลายพันคนและเป็นแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในซูโจวและหางโจว”

“ในฐานะหัวหน้าแก๊งหมาป่าเขียว ซุนอู่มีความสามารถค่อนข้างมาก และมีผู้เชี่ยวชาญอยู่รอบตัวเขา ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการกับเขา”

เฉียนเว่ยตงกล่าวว่า "มันขึ้นอยู่กับฉันที่จะจัดการเรื่องนี้ เรามีความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการและซุนอู่ไม่กล้าทำอะไรผิด"

ผู้อาวุโสเฉียนพยักหน้าเล็กน้อยหลังจากได้ยินสิ่งนี้ "เอาล่ะ ให้เว่ยตงจัดการเรื่องนี้!"

เมื่อฉันได้ยินเกี่ยวกับเฉียนตัวตัวฉันก็ไม่พอใจ

เขารู้จักเฉียนเว่ยตงเป็นอย่างดี หากเฉียนเว่ยตงออกมาข้างหน้า เขาจะพูดสิ่งดีๆ กับซุนอู่และคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างแน่นอน

เฉียนตัวตัวไม่อยากเห็นฉากนี้และพูดว่า "คุณพ่อ อย่าเร่งเร้านัก ปล่อยให้ลูกพี่ลูกน้องของคุณทำเรื่องแบบนี้!"

“คุณปู่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันมีพลังมากกว่าที่คุณคิดมาก”

“คุณไม่รู้ใช่ไหม เขาทุบตีคุณชายจางในเมืองหลวง บังคับให้จางชิ่งเย่าต้องตัดมือข้างหนึ่งของเขาออก และยังทำให้ขาของเซียวชิงตี้พิการอีกด้วย แชมป์โหวจิ่วไม่กล้าแม้แต่จะตด…”

"ตกลง" เยี่ยชิวเหลือบมองเฉียนตัวตัวอย่างเข้มงวด

คนขี้ประจบคนนี้มีเรื่องไร้สาระมากมาย

เฉียนตัวตัวตกใจมากจนเขารีบปิดปาก

ผู้อาวุโสเฉียนมองเยี่ยชิวด้วยความตกใจและถามว่า "สิ่งที่ตัวตัวพูดเมื่อกี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?"

เฉียนเว่ยตงก็ตกตะลึงเช่นกัน

เยี่ยชิวพูดกับผู้อาวุโสเฉียน "มันเป็นแค่การต่อสู้เล็กๆ น้อยๆ ที่จะทำให้คุณหัวเราะ"