วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 694

“พระ คุณหมายความว่าอย่างไร?”

เยี่ยชิวถามอย่างสับสน

พระคงเจี้ยนได้รับบาดเจ็บสาหัส และหากไม่ได้รับการรักษาทันเวลา อาการบาดเจ็บก็จะแย่ลง

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสุดยอดปรมาจารย์ซุ่มซ่อนอยู่ใต้เจดีย์อีกด้วย

พระคงเจี้ยนยิ้ม “อาการบาดเจ็บของฉันไม่ใช่เรื่องใหญ่นัก โยมเยี่ย การฝึกฝนดรรชนีกระบี่หกชีพจรเป็นยังไงบ้าง?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ฉันรู้สึกละอายใจที่จะบอกว่า แม้ว่าฉันจะมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับวิชาดาบ แต่การฝึกฝนของฉันก็ต่ำเกินไป ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถปลดปล่อยพลังของดาบสามเล่มสุดท้ายได้”

“ดาบสามเล่มสุดท้ายฝึกยากจริงๆ……”

พระคงเจี้ยนก็เบิกตากว้างขึ้น “โยมเยี่ย คุณเพิ่งบอกว่าไม่สามารถปลดปล่อยพลังของดาบสามเล่มสุดท้ายได้?”

“คุณกำลังบอกว่า คุณเข้าใจดาบสามเล่มสุดท้ายแล้วจริงๆ ฉันตีความแบบนี้ได้ไหม?”

เยี่ยชิวพยักหน้า “พระ คุณเข้าใจถูกต้องแล้ว ฉันเข้าใจดาบทั้งหกเล่มแล้ว”

“จริงหรือ?” พระคงเจี้ยนก็มีความสุขมาก

“ฉันจะกล้าหลอกลวงพระได้อย่างไร ฉันเข้าใจดาบทั้งหกเล่มแล้ว แต่การฝึกฝนของฉันต่ำเกินไปที่จะปลดปล่อยพลังแห่งวิชาดาบออกมา”

เยี่ยชิวพูดว่า “ฉันแสดงให้คุณเห็นได้ ถ้าคุณไม่เชื่อผม”

พระคงเจี้ยนกล่าวว่า “ฉันมีปัญญาโง่เขลา ฉันใช้เวลาห้าสิบปีและฉันก็เข้าใจดาบสามเล่มแรกของดรรชนีกระบี่หกชีพจรเท่านั้น สำหรับดาบที่สี่ ยังไม่มีวี่แวว”

“โยมเยี่ย คุณบอกฉันได้ไหมว่าคุณเข้าใจดาบสามเล่มสุดท้ายได้อย่างไร?”

เยี่ยชิวยิ้ม “พระ ไม่ใช่ว่าพรสวรรค์ด้านการต่อสู้ของคุณขาดไป แต่คุณแค่ทำผิดวิธี”

“ผิดวิธี?” พระคงเจี้ยนก็งงงวย “หมายความว่าอย่างไร?”

เยี่ยชิวชี้ไปที่ผนังที่เก็บคู่มือดาบไว้ “พระ นี่เป็นคู่มือสำหรับดาบเล่มที่สี่ของดรรชนีกระบี่หกชีพจรหรือเปล่า?”

พระคงเจี้ยนพยักหน้า “ใช่”

“อย่างที่ฉันบอกไปแล้ว คุณทำผิดวิธีแล้ว” เยี่ยชิวยิ้ม “คู่มือบนผนัง แม้จะติดป้ายว่าเป็นดาบเล่มที่สี่ แต่แท้จริงแล้วคือคู่มือสำหรับดาบเล่มที่หก”

“อะไรนะ? นี่คือคู่มือสำหรับดาบเล่มที่หก?” พระคงเจี้ยนก็ตกตะลึง

“ฉันฝึกฝนตามคู่มือเมื่อฉันมาที่นี่ครั้งแรก แต่ฉันไม่สามารถควบแน่นพลังดาบได้ ดังนั้นฉันจึงเริ่มสงสัย”

“ต่อมาฉันไปที่ชั้นห้าและหกเพื่อดูคู่มือและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

“ในที่สุด ฉันเปลี่ยนลำดับของคู่มือดาบทั้งสามเล่ม สุดท้ายก็เข้าใจทักษะดาบ”

“ฉันเชื่อว่า นี่คือเหตุผลว่าทำไมคุณไม่สามารถเข้าใจดาบสามเล่มสุดท้ายมาหลายปีแล้ว”

พระคงเจี้ยนคุ้นเคยกับคู่มือดาบเป็นอย่างมาก โดยได้อ่านมันมาแล้วไม่ต่ำกว่าแสนครั้งในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา และได้ประทับตราไว้ในใจของเขาแล้ว

หลังจากได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว พระคงเจี้ยนก็หลับตาและนึกถึงคู่มือดาบสำหรับดาบสามเล่มสุดท้ายของดรรชนีกระบี่หกชีพจรในใจ จากนั้นตามคำพูดของเยี่ยชิว เขาก็จัดเรียงลำดับของคู่มือใหม่

ทันใดนั้น ทุกอย่างก็ชัดเจน

“ฮ่าๆๆ……”

พระคงเจี้ยนระเบิดเสียงหัวเราะและพูดว่า “ผู้คนสับสนเพราะอยู่ในปริศนา ผู้คนรู้แจ้งเพราะอยู่นอกปริศนา โดยไม่รู้ถึงรูปลักษณ์ที่แท้จริงของภูเขาลู่ คนอยู่ภายในภูเขา”

“ขอบคุณ โยมเยี่ย”

พระคงเจี้ยนมือประสานกัน และโค้งคำนับเล็กน้อยให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวพูดอย่างรวดเร็วว่า “อาจารย์ ได้โปรดเถอะ ฉันเป็นเพียงผู้เยาว์ ฉันจะรับการให้เกียรติเช่นนี้จากคุณได้อย่างไร?”

“โยมเยี่ย คุณน่านับถือ”

พระคงเจี้ยนกล่าวว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณไขปริศนาให้ฉันในวันนี้ ฉันเกรงว่าฉันจะไม่เคยเห็นความลับของคู่มือดาบเลยในชีวิตของฉัน”

“ฉันคิดมาโดยตลอดว่า คู่มือดาบที่บรรพบุรุษของวัดทิ้งไว้นั้นถูกต้องอย่างแน่นอน ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นสถานการณ์แบบนี้ เพราะความเข้าใจของฉันยังไม่เพียงพอ”

“โยมเยี่ย ขอบคุณมากจริงๆ!”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “พระ ได้โปรดอย่าเกรงใจ อาการบาดเจ็บของคุณไม่เบา ให้ฉันรักษาคุณก่อน!”