วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 721

ชายแดนภาคเหนืออยู่ทางเหนือสุด

มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี และแม้แต่ในฤดูร้อนก็ยังหิมะตกที่นี่

หิมะและลมแรงขึ้น ลมหนาวเปรียบเสมือนดาบคมๆ เต้นรำบนท้องฟ้ายามค่ำคืน พัดกระทบกิ่งไม้ ส่งเสียงแหลมคม

เยี่ยชิวและเยี่ยหวู่ตี้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับหิมะและลม

ข้ามแดน

ทั้งสองดำเนินไปอย่างระมัดระวัง

ความเร็วของพวกเขาเร็วมาก เพียงชั่วครู่

น่าแปลกที่พวกเขาไม่พบทหารที่ประจำการอยู่ที่ชายแดนประเทศเพื่อนบ้าน

หลังจากเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง ก็มีศพหลายศพปรากฏขึ้นกลางหิมะ

เยี่ยชิวตรวจสอบศพอย่างระมัดระวัง พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าด้วยหมัดเดียวที่หัวใจ การโจมตีเพียงครั้งเดียว เช่นเดียวกับมือสังหารที่เสียชีวิตในสุสาน

“เป็นยังไงบ้าง?” เยี่ยหวู่ตี้ถาม

เยี่ยชิวกล่าวว่า “เวลาแห่งความตายจะต้องไม่เกินสิบชั่วโมง ดูเหมือนว่าเซียวจิ่วกำลังทำอยู่”

เยี่ยหวู่ตี้กล่าวว่า “ดูเหมือนว่ารองเหวยพูดถูก เซียวจิ่วได้เข้าไปในประเทศเพื่อนบ้านแล้ว”

เยี่ยชิวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เซียวจิ่วในฐานะผู้ชนะเลิศโหว ได้เข้าไปในประเทศเพื่อนบ้านด้วยตัวเขาเองจริงๆ ฉันคิดว่ามีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น”

“คุณเข้าใจแล้ว เซียวจิ่วสามารถยึดชายแดนทางเหนือได้ และควบคุมกองทหารได้เป็นล้านคน เขาไม่ใช่คนใจง่ายอย่างแน่นอน” เยี่ยหวู่ตี้พูดจบและเงยหน้าขึ้นมอง

ในความมืดมิด ภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะเป็นลูกคลื่นราวกับอ้าปากของสัตว์ขนาดยักษ์ เต็มไปด้วยบรรยากาศที่อันตราย

น่าแปลกที่แม้หิมะตกหนัก แต่ดวงจันทร์ก็อยู่สูงบนท้องฟ้า ทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

“ลุงสาม เราไปกันเถอะ!” เยี่ยชิวกล่าว

“ใช่” ร่างของเยี่ยหวู่ตี้พุ่งออกไปราวกับลูกศร

เขาจงใจต้องการทดสอบเยี่ยชิว

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

เยี่ยหวู่ตี้สังเกตเห็นว่า เยี่ยชิวอยู่ข้างๆ เขามาตลอด ไม่เคยล้าหลัง

“อืม?”

เยี่ยหวู่ตี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาใช้ความเร็วสูง เหยียบเบาๆ บนหิมะ และไถลออกไปไกลกว่าสิบเมตร

เพียงไม่กี่ก้าว ก็อยู่ห่างออกไปร้อยเมตร

หลังจากเดินทางไกล

เยี่ยหวู่ตี้หันศีรษะ เห็นว่าเยี่ยชิวยังอยู่ข้างๆเขา

ใบหน้าไม่แดง ไม่หอบ

สีหน้าของเขาสงบ

ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เยี่ยหวู่ตี้ดีขึ้น และเขาถามว่า “คุณเพิ่มการฝึกฝนของคุณอย่างรวดเร็วได้อย่างไร?”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “เจอเรื่องบังเอิญ”

“บังเอิญแบบไหน?”

“พระคงเจี้ยนได้มอบพลังร้อยปีของเขาแก่ฉัน”

อะไรนะ?

เยี่ยหวู่ตี้เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ถามว่า “นั่นหมายความว่าพระคงเจี้ยน……”

“พระคงเจี้ยนตายแล้ว” จากนั้นเยี่ยชิวก็บอกเยี่ยหวู่ตี้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวัดเทียนหลงเมื่อไม่กี่วันก่อน

หลังจากได้ยินเช่นนั้น เยี่ยหวู่ตี้ก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ได้รับพลังนับร้อยปีจากพระคงเจี้ยน แต่ยังได้เรียนรู้ทักษะสูงสุดของวัดเทียนหลง ดรรชนีกระบี่หกชีพจร

“ฉันไม่ได้คาดหวังว่า คุณไปที่ต้าหลี่และได้รับอะไรมากมาย ช่างน่าชื่นชมจริงๆ”

เยี่ยหวู่ตี้กล่าวด้วยอารมณ์อันไม่มีที่สิ้นสุดในใจ

เมื่อนึกถึงตัวเอง เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ โดยฝึกฝนอย่างหนักมานานหลายทศวรรษเพื่อก้าวไปสู่ระดับปัจจุบัน

ถึงกระนั้นเยี่ยชิวในวัยยี่สิบต้นๆ ก็ได้ครอบครองพลังมานับร้อยปีแล้ว และเชี่ยวชาญทักษะการใช้ดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ของดรรชนีกระบี่หกชีพจร จะไม่อิจฉาเขาได้อย่างไร?

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ลุงสาม คุณยังไม่รู้หลงอู่ได้ออกจากความสันโดษแล้ว”

เยี่ยหวู่ตี้หยุดชั่วคราวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและกล่าวว่า “ชายชราหลงอู่คนนั้นแข็งแกร่งมาก การที่เขาออกมาจากความสันโดษไม่ใช่สัญญาณที่ดี”

“เยี่ยชิว คุณต้องระวัง ชายชราคนนั้นอาจมาหาคุณเมื่อใดก็ได้”

“แน่นอน โอกาสที่เขาจะตามหาฉันนั้นสูง เพราะสุดท้ายแล้วฉันก็ฆ่าหลงจิ่ว”