วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 741

“เจ้าเด็กสารเลว เหตุใดจึงทิ้งฉันแล้วหนีไป?”

เย่หวู่ตี้โกรธมากจนสาปแช่ง

ในขณะนี้ ร่างของสาวมังกรเดินผ่านเย่หวู่ตี้และไล่ตามเยี่ยชิว

เย่หวู่ตี้ต้องการสกัดกั้นหลงหนี่ว์ แต่หลงหนี่ว์เร็วเกินไปสำหรับเขาที่จะตามทัน

จากนั้นฉากตลกก็ปรากฏขึ้น

เยี่ยชิววิ่งเอาชีวิตรอดต่อหน้าหลงหนี่ว์ไล่ล่าจากด้านหลัง และเย่หวู่ตี้ไล่ล่าหลงหนี่ว์จากด้านหลัง

หลังจากที่เยี่ยชิวใช้ยันต์สายฟ้า ความเร็วของเขาก็เร็วเพิ่มขึ้นอีก

ในระยะเวลาเพียงแค่สามนาที ฉันวิ่งไปหลายกิโลเมตร

เมื่อมองย้อนกลับไป

หลงหนี่ว์อยู่ห่างจากเขาเพียงสามร้อยเมตร

“ให้ตายเถอะ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเร็วขนาดนี้ มันผิดปกติเกินไปมาก”

เยี่ยชิวตกใจกลัวและวิ่งไปข้างหน้าด้วยพลังทั้งหมดของเขา

เขารู้ว่าเขาจะปลอดภัยตราบใดที่เขาหนีกลับไปทางเหนือ

เหนืออื่นใด มีทหารนับล้านคนทางตอนเหนือ

แม้ว่าหลงหนี่ว์จะเป็นปรมาจารย์อันดับที่สี่ในลำดับรายการพระเจ้า และมีระดับการฝึกฝนที่สูง แต่เธอก็ทำอะไรไม่ถูกเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองทัพนับล้าน

อย่างไรก็ตาม การคำนวณของเยี่ยชิวผิด

ในไม่ช้า ร่างของหลงหนี่ว์ก็ปรากฏขึ้นข้างหลังเขา ห่างจากเขาเพียงสิบเมตร

“เจ้าเด็กน้อย เจ้าช่างไร้เดียงสาเหลือเกินที่คิดจะหนีจากข้า”

หลงหนี่ว์เยาะเย้ย กระทืบเท้าเบา ๆ บนพื้น ลอยขึ้นไปในอากาศ และปรากฏตัวต่อหน้าเยี่ยชิวในทันที

หลีกไป

เยี่ยชิวไม่ได้เลือกที่จะเผชิญหน้ากับหลงหนี่ว์แบบตัวต่อตัว ทักษะของผู้หญิงคนนี้ช่างน่ากลัวและการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวกับเธอคงเป็นการตัดสินสู่ความตาย

ด้วยความสิ้นหวัง เยี่ยชิวขยับก้าวของเขาและวิ่งไปในทิศทางอื่นเหมือนลูกศร

แม้ว่า เยี่ยชิวจะเร็วมาก แต่หลงหนี่ว์ก็ยังเร็วกว่าอีก

เอ่อะ!

หลงหนี่ว์แกว่งไปมาและหยุดเยี่ยชิวอีกครั้ง

เยี่ยชิวเปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง เขาล้มเหลวในการสกัดกั้นของหลงหนี่ว์มากกว่าสิบครั้งติดต่อกัน แต่เขากลับหายใจหอบด้วยความเหนื่อยล้า

โดยไม่มีทางเลือกใดๆ

เยี่ยชิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดและพูดอย่างน่าอนาจ "หลงหนี่ว์ทำไมคุณถึงยังไล่ตามฉันอยู่?"

หลงหนี่ว์พูดอย่างเย็นชา "เพราะคุณฆ่าคนของฉัน ฉันจะฆ่าคุณเพื่อล้างแค้นคนของฉัน"

เยี่ยชิวโกรธมากยิ่งขึ้น "ถ้าคุณต้องการแก้แค้น คุณควรไปหาเซียวจิ่ว!"

“ใช่ ฉันฆ่าคนของคุณ แต่ถ้าฉันไม่ฆ่าพวกเขา พวกเขาจะฆ่าฉัน แบบนี้แล้วคุณยังจะโทษฉันอีกเหรอ!”

“คุณคิดว่าฉันเป็นคนรังแกง่าย ๆ แล้วคุณจงใจมุ่งเป้าไปที่ฉันอย่างนั้นเหรอ?”

หลงหนี่ว์เหลือบมองเยี่ยชิวด้วยสายตาเย็นชา "มุ่งเป้าไปที่คุณอย่างนั้นเหรอ ไม่ใช่ว่าคุณคู่ควรกับมันเหรอ?"

ให้ตายเถอะ เธอดูถูกฉัน!

เยี่ยชิวโกรธมากจนกัดฟัน ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงจะรีบไปและเริ่มการต่อสู้โดยไม่ลังเล แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลงหนี่ว์ เขาก็อดทนได้

ฉันไม่สามารถช่วยได้ ผู้หญิงคนนี้มีทักษะมากเกินไป

หลงหนี่ว์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ "ฉันเห็นว่าคุณและเย่หวู่ตี้มีความสัมพันธ์ที่ดี เพื่อประโยชน์ของเขา ฉันจะไม่ทำให้คุณอับอาย แค่ฆ่าตัวตาย!"

ให้ตายเถอะ นี่ไม่เรียกว่าลำบากใจสำหรับฉันหรอกเหรอ?

เยี่ยชิวพูดด้วยความโกรธ "หลงหนี่ว์อย่าบังคับฉัน"

“ถ้าคุณยืนกรานที่จะฆ่าฉัน แม้ว่าฉันจะเสี่ยงชีวิต ฉันก็จะตอบแทนกลับไปอย่างหนักหน่วงเช่นกัน”

หลงหนี่ว์ยิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า "ฉันอยากรู้ว่าคุณทำให้ฉันต้องตอบแทนอย่างหนักขนาดนี้ได้อย่างไร"

ณ จุดนี้สิ่งที่เราทำได้คือจัดการซะ

"โห่!"

เยี่ยชิวรีบวิ่งไปหาหลงหนี่ว์และต่อยเธอ

หลงหนี่ว์ยกมือขึ้น สกัดหมัดของเยี่ยชิวบา ๆ และเยาะเย้ย "คุณต้องการให้ฉันชดใช้แม้แต่ความแข็งแกร่งเพียงเล็กน้อยนี้ คุณตลกเกินไปป่ะ ... "

พูดยังไม่ทันจบ

“บูม!!” เสียงดังขึ้น

หลงหนี่ว์เงยหน้าขึ้นมองและเห็นสายฟ้าห้าลูกพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ไม่เพียงแต่เธอไม่หลบเลย แต่เธอยังขึ้นไปบนท้องฟ้าและฟาดสายฟ้าด้วยฝ่ามือห้าลูกติดต่อกัน