วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 773

บนเวที

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว ผู้ป่วยก็หน้าซีดด้วยความกลัว

เดิน...…

สองรอบ

เป็นไปได้เหรอ?

ฉันกระดูกหักนะ!

“เอ่อ...…คุณหมอเยี่ย อย่าล้อเล่นนะครับ ขาผมไม่หาย ผมจะเดินได้ยังไง?”

เยี่ยชิวหัวเราะ “ไม่เป็นไร ลองเดินสองรอบให้ทุกคนดู”

คนไข้แทบจะน้ำตาไหล “หมอเยี่ย ฉันเดินไม่ได้จริงๆ ถ้าเดิน ขาจะหักแน่”

ลีจองฮีเยาะเย้ยไปด้านข้าง “ต้องใช้เวลาร้อยวันในการซ่อมแซมกล้ามเนื้อและกระดูกที่ตึง ขาของเขามีรอยแตกร้าว แม้ว่าการรักษาของคุณจะได้ผล แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ป่วยจะเดินได้ในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้!”

“นี่เป็นเพียงเรื่องไร้สาระ”

“เยี่ยชิว ฉันแนะนำให้คุณยอมรับความพ่ายแพ้...…โอ้พระเจ้า!”

จู่ๆ ลีจองฮีก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

เห็นเยี่ยชิวเดินสองก้าวบนเวทีและดึงผู้ป่วยไปด้วย

“เป็นยังไงบ้าง ไม่เจ็บใช่ไหม?” เยี่ยชิวถามผู้ป่วย

คนไข้ส่ายหัว “ไม่เจ็บ”

“ถ้าอย่างนั้นก็เดินสองรอบ” เยี่ยชิวกล่าว

คนไข้เดินอย่างระมัดระวังไปสองก้าว

“เฮ้ คุณหมอเยี่ย ทำไมฉันถึงไม่เจ็บขาเลย?” คนไข้ถามด้วยความประหลาดใจ

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “ขาของคุณหายดีแล้ว”

หายเป็นปกติแล้วเหรอ?

คนไข้รู้สึกสงสัยเล็กน้อย แต่หลังจากเดินสองรอบบนเวที

เขาพบว่าไม่เพียงแต่เข่าซ้ายของเขาไม่เจ็บเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาไม่ต่างจากคนปกติเลย

ยังคงไม่สบายใจเล็กน้อย ผู้ป่วยกัดริมฝีปากและกระโดดเข้าที่สองสามครั้ง

กระโดด!

กระโดด!

กระโดด!

“ฮ่าๆๆ……”

คนไข้ก็หัวเราะออกมาด้วยความยินดี “หายดีแล้ว ขาฉันหายดีจริงๆ”

เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้ชมทั้งหมดก็ประหลาดใจ

โดยเฉพาะลีจองฮีและลูกชาย พวกเขาคิดว่าตาฝาด จึงขยี้ตาอย่างแรง

“เป็นไปได้ยังไง?”

“เป็นไปได้ยังไงที่กระดูกหักจะหายเร็วขนาดนี้”

“ผู้ชายคนนี้ทำแบบนั้นได้ยังไง?”

ลีจองฮีสับสนอย่างมาก

ในฐานะปราชญ์แพทย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเกาหลี เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับกระดูกหักที่หายขาดภายในไม่กี่นาที

เกิดอะไรขึ้นที่นี่?

ผู้ชมในที่เกิดเหตุก็งงงันเช่นกัน

“พระเจ้า คนไข้กระดูกหักหายดีแล้ว”

“ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองคงไม่เชื่อ”

“มันเหลือเชื่อ! เหลือเชื่อจริงๆ!”

ในห้องถ่ายทอดสด

ณ จุดนี้ มีผู้ชมที่ดูออนไลน์อยู่สามล้านคนแล้ว

ในวิดีโอ พวกเขาเห็นคนไข้กระโดดไปมาบนเวทีก็ตกใจกันหมด

“ว้าว กระดูกหัก รักษาเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“นี่เรื่องจริงเหรอ?”

“มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ!”

“เหลือเชื่อมาก!”

“ช่างน่าเหลือเชื่อ! ฉันคิดว่าเยี่ยชิวคือการกลับชาติมาเกิดของเปี่ยนเชวี่ย!”

“หมอเยี่ย ฉันเป็นผู้หญิงอายุยี่สิบแปดปี สวยและยังไม่ได้แต่งงาน ฉันสงสัยว่าหมอเยี่ยจะแต่งงานกับฉันและพาฉันกลับบ้านได้ไหม ฉันจัดการได้ทั้งห้องโถงและห้องครัว และฉันก็จัดการห้องนอนได้ด้วย”

“หึ ส่วนเรื่องขึ้นชั้นบน แซ่บสุดๆไปเลย”

“ไปให้พ้น”

“……”

เวลาไม่นาน ความคิดเห็นหัวข้อย่อยนับหมื่นก็ท่วมหน้าจอ

ในที่สุด เนื้อหาของความคิดเห็นหัวข้อย่อยก็ค่อยๆ รวมเป็นหนึ่งเดียว โดยมีเพียงห้าพยางค์เท่านั้น

“เยี่ยชิว เทพนิรันดร์!”

……

ห่างออกไปหลายพันไมล์

ภูเขาเหลา

ภายในบ้านไม้อันเงียบสงบ

ชายชราร่างเล็กในชุดคลุมลัทธิเต๋าพร้อมเคราแพะจ้องมองแท็บเล็ตบนโต๊ะโดยไม่กะพริบตา