ซูฉางจินตื่นเต้นมาก
คืนนี้ก่อนที่จะมาหาเยี่ยชิว เธอทำใจพร้อมที่จะเสียตัวให้กับเขา แต่พอได้ยินคำพูดของเยี่ยชิวหัวใจเธอเต้นแรงดัง"ตึกตักตึกตัก"ไม่เป็นจังหวะ
ทำอย่างไรดี?
จะค้างคืนที่นี้หรอ?
ตั้งแต่ซูฉางจินเจอกับเยี่ยชิวที่วัดฟูจื่อหลังจากนั้นก็รู้สึกชอบเขามาโดยตลอดและยังดูการแข่งขันตั้งสองวันเธอทั้งประทับใจกับทักษะทางการแพทย์และสไตล์ของเขาเป็นอย่างมาก
หัวใจของฉันถูกเขาครอบครองไปตั้งนานแล้ว
ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนเข้าหาเขามาตลอดเยี่ยชิวกลับไม่เคยทำอะไรต่อเธอเลยแต่ตอนนี้กลับบอกให้เธอรอบแปปนึงใจเธอตอนแรกที่นิ่งสงบกับมาเต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้งเหมือนจะหลุดออกมา
เธอจิตใจสับสนวุ่นวายไปหมด
ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกตื่นเต้นและคาดหวังเล็กน้อย
ในขณะที่ซูฉางจินตื่นเต้นอยู่นั้นเยี่ยชิวก็พูดว่า"นี้ก็ดึกแล้ว เธอกลับไปคนเดียวคงไม่ปลอดภัย ฉันให้คนไปส่งเธอกลับแล้วกัน"
ทันใดนั้นจากที่ซูฉางจินรู้สึกตื่นเต้นกลับเปลี่ยนเป็นความรู้สึกผิดหวัง
"ที่แท้ฉันคิดไปเอง หมอเยี่ยไม่ได้คิดแบบนั้น"
หลังจากที่รู้สึกผิดหวังซูฉางจินกลับรู้สึกปรื้มปริมดีใจอีกครั้ง
“นึกแล้วเชียวหมอเยี่ยช่างไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นเลยจริงจริง”
“ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่นคงห้ามใจไม่ได้ที่จะทำมิดีมิร้ายกับเธอไปนานแล้วแต่หมอเยี่ยสามารถห้ามใจตัวเองไม่ทำอะไรเธอเลย”
“นี้เลยแสดงให้เห็นว่าหมอเยี่ยนั้นเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก”
“ผู้ชายแบบนี้สิถึงเหมาะสมกับที่ฉับชอบ”
“หมอเยี่ยที่ทั้งยอดเยี่ยมทักษะทางการแพทย์ทั้งหล่อและเป็นผู้ชายที่อบอุ่นขนาดนี้ฉันละอยากแต่งงานกับเขาจังอยากจะเป็นภรรยาของเขา……”
พอซูฉางจินคิดมาถึงตรงนี้ก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
เธอรวบรวมความกล้า
เงยหน้ามองหมอเยี่ย
ซูฉางจินพูดขึ้นมาว่า"หมอเยี่ยหลังจากนี้ฉันเปลี่ยนวิธีเรียนชื่อคุณเป็นแบบอื่นได้ไหม?"
เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า"เธออยากเรียกผมว่าอะไร?"
ซูฉางจินพูดว่า“อปป้า……”
อปป้า?
เยี่ยชิวหลุดหัวเราะออกมา
เมื่อก่อนดูซีรี่ย์เกาหลีมักจะได้ยินนางเอกเรียกพระเอกว่าอปป้าไม่คิดว่าในชีวิตจริงจะมีสาวน้อยเกาหลีมาเรียนตัวเองแบบนี้
น่าสนใจดี
“ได้ เธอชอบเรียกแบบไหนก็เรียกแบบนั้นเถอะ!”
เยี่ยชิวหัวเราะเล็กน้อยและล้วงมือถือจากกระเป๋ากดโทรหาหานหลง
สักพักหานหลงก็มา
เยี่ยชิวกำชับว่า:“หานหลงให้คนไปส่งฉางจินกลับมหาวิทยาลัยจินหลิง เดี๋ยวนายมาหาฉันหน่อยฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“ครับ”
หานหลงรับคำสั่งและทำท่าผายมือเชิญ“เชิญครับ คุณหนูซู”
"เยี่ยชิวอปป้าฉันกลับก่อนนะคะไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"ซูฉางจินโบกมือลาหันหลังกำลังจะกลับ
และทันใดนั้นเยี่ยชิวก็พูดว่า"รอแปป"
ซูฉางจินหันกลับมามองเยี่ยชิวด้วยความสงสัย
เยี่ยชิวเดินมาหาเธอและพูดที่ข้างหูด้วยเสียงเบาว่า"หุ่นเธอดีมาก"
ซ่า!
ซูฉางจินหน้าแดงขึ้นมาทันที
“เยี่ยชิวอปป้า นิสัยไม่ดีเลย ไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
ซูฉางจินเหลือบมองเยี่ยชิว ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องนอนไป
เยี่ยชิวหัวเราะลั่น
หลังจากผ่านไป5นาที
หานหลงกลับมาแล้วพูดว่า"ลูกพี่ครับ ผมให้คนไปส่งคุณหนูซูกลับมหาวิทยาลัยแล้วครับ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...