เวลา 17:10 น.
เครื่องบินที่ออกเดินทางจากจินหลิง ประเทศจีน ได้ลงจอดที่สนามบินนานาชาติดงจิง
หลังจากที่เยี่ยชิวลงจากเครื่องบินแล้ว เขาไม่ได้ออกจากสนามบินทันที เพราะเขาค้นพบว่ามีคนคอยตามเขาอยู่
"ดูเหมือนว่าการเคลื่อนไหวของฉันจะถูกเปิดเผยแล้ว"
เยี่ยชิวเข้าห้องน้ะและเปลี่ยนใบหน้าของตนเองอย่างเงียบๆ ทันใดนั้นจากหนุ่มน้อยก็กลายเป็นชายชราหลังงอทันที
เยี่ยชิวจึงสามารถหลุดพ้นจากผู้ที่แอบตามเขามาได้อย่างสบายๆ และออกจากสนามบินไป
จากนั้นเขาก็เรียกแท็กซี่ไปที่ศาลเจ้าอามาเทราสึโดยตรง
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
รถหยุดลงที่ถนนที่ค่อนข้างคึกคัก
แม้จะมืดแล้ว แต่ที่นี่ก็ยังสว่างไสวไปด้วยไฟ
เยี่ยชิวเพิ่งลงจากรถ ก็เห็นว่าที่กลางของถนนที่คึกคักนี้มีอาคารรูปร่างโบราณตั้งอยู่ และที่ประตูของอาคารนั้นก็มีป้ายแขวนเอาไว้ ซึ่งมีตัวอักษรเขียนอยู่ข้างบนว่า
ศาลเจ้าอามาเทราสึ!
มีคนบนถนนมากมาย
เยี่ยชิวเดินปนไปกับผู้คนบนถนน ดูเหมือนว่าเขากำลังเดินดูซื้อของ แต่จริงๆแล้วเขากำลังสังเกตการณ์สถานการณ์ด้านความปลอดภัยของศาลเจ้าอามาเทราสึอยู่ต่างหาก
“หนึ่ง สอง สาม...47 คน!”
มีทหารยามทั้งหมดสี่สิบเจ็ดคนที่ยืนเฝ้าและเดินตรวจรอบประตู และทุกคนมีฝีมือที่อ่อนด้อย
เยี่ยชิวยังพบว่ามีจุดยามที่ซ่อนอยู่อีกสิบสองจุด ทุกจุดมีทหารยามสองคน
หนึ่งนั้นใน นอกจากจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการซุ่มยิงแล้ว ยังมีนินจาอีกหลายคน
คนเหล่านี้ไม่ใช่ภัยคุกคามต่อเยี่ยชิว
เยี่ยชิวกำลังเตรียมที่จะลงมือ แต่ทันใดนั้น ประตูของศาลเจ้าอามาเทราสึก็เปิดออก จากนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินออกมาจากด้านใน
ผู้คนเหล่านี้สวมชุดสีดำรัดรูป ปิดหน้าจนเห็นแต่ดวงตาสองข้าง และมีดาบสั้นสองเล่มสะพายอยู่ข้างหลัง
พวกเขาทุกคนมีออร่าที่แข็งแกร่ง
นินจาพิเศษ!
ดวงตาของเยี่ยชิวหรี่ลงเล็กน้อย
ฝีมือของนินจาพิเศษนั้นเทียบเท่ากับผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในอันดับมังกร และทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวออกมามากมายเช่นนี้ ก็แสดงให้เห็นว่าศาลเจ้าอามาเทราสึมีพื้นฐานที่แข็งแกร่งไม่เบา
หลังจากที่นินจาพิเศษเหล่านี้ปรากฏตัว พวกเขาพูดกันสักครู่แล้วก็กระจายตัวออกไปรอบๆ ศาลเจ้าอามาเทราสึ
ทุกคนเตรียมพร้อมรับมืออย่างเต็มที่
“โยชิดะ ชูอิจิรู้แล้วสินะว่าฉันมา?”
เยี่ยชิวถอนหายใจออกมาหย่างหงุดหงิด
มีทหารยามมากมายอยู่ด้านนอกของศาลเจ้าอามาเทราสึ แสดงให้เห็นว่าทหารยามด้านในคงจะมีมากกว่านี้ และฝีมือก็คงจะแข็งแกร่งกว่าทหารยามด้านนอกอย่างแน่นอน
ไม่อย่างนั้น ศาลเจ้าอามาเทราสึคงไม่ได้กลายเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจของต้าตงหรอก
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้เยี่ยชิวปวดหัวมากที่สุด
แม้ว่าทหารยามเหล่านี้จะมีฝีมือดี แต่ด้วยพลังของเยี่ยชิวในตอนนี้ การกำจัดพวกเขาถือเป็นเรื่องง่าย สิ่งที่เขาหวั่นใจจริง ๆ คือโยชิดะ ชูอิจิ และมิยาโมโตะ มูซาชิ
ในวงการผู้ฝึกยุทธของต้าตง มีคำกล่าวอยู่ว่า “หนึ่งเทพ สามปรมาจารย์”
สามปรมาจารย์นั้นหมายถึง เจ้าสำนักสุ่ยเยวี่ย ชิวชานหนานเกอ มหาปุโรหิตแห่งศาลเจ้าอามาเทราสึ โยชิดะ ชูอิจิ และผู้นำตระกูลปรมาจารย์หยินหยาง อันเป้ยชิงมู่
และ “หนึ่งเทะ” ก็คือเทพยุทธของต้าตง มิยาโมโตะ มูซาชิ
มิยาโมโตะ มูซาชิ เป็นเจ้าอาวาสของศาลเจ้าอามาเทราสึ และในขณะเดียวกัน เขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ติดอันดับที่สามในรายชื่อเทพ สูงกว่าปรมจารย์หลงหนี่ว์ จากสำนักพราหมณ์เสียอีก เห็นได้ว่าฝีมือของเขานั้นแข็งแกร่งขนาดไหน
ตอนนี้ มิยาโมโตะ มูซาชิกำลังปิดเงียบ และศาลเจ้าอามาเทราสึก็ถูกจัดการโดย โยชิดะ ชูอิจิ
โยชิดะ ชูอิจิสามารถจับชิวชานหนานเกอไปได้อย่างง่ายดาย นั่นเท่ากับว่าฝีมือของเขาสูงกว่าชิวชานหนานเกอมากนะ
“ทหารยามเหล่านี้ไม่น่ากังวล สิ่งสำคัญคือโยชิดะ ชูอิจิและ มิยาโมโตะ มูซาชิ”
“หลังการต่อสู้ของโยชิดะ ชูอิจิคงไม่ต่างจากเซียวจิ่วมากนัก แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่านั้นหน่อย สู้กับผู้เชี่ยวชาญในรายชื่อเทพได้ แต่ฉันก็มีวิธีจัดการเขา”
"กังวลก็แต่ว่ามิยาโมโตะ มูซาชินั่นจะออกจากการปิดตัวกะทันหัน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...