“ฆ่าเทพ?”
มิยาโมโตะ มูซาชิได้ยินคำพูดเหล่านี้จึงถามเยี่ยชิวว่า “การฆ่าเทพของคุณ หมายถึงการฆ่าฉันหรือเปล่า?”
เยี่ยชิวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“แค่คุณเหรอ? ฉันจะบดขยี้คุณด้วยมือเดียวก็ได้” มิยาโมโตะ มูซาชิยิ้มเยาะ
“แล้วถ้าฉันรวมฉันด้วยล่ะ”
ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากเส้นทางอันเงียบสงบ
เขามีผมสั้น ใบหน้าที่เด็ดเดี่ยว แต่งกายด้วยชุดทหาร และถือดาบล้ำค่าไว้บนหลัง
เยี่ยหวู่ตี้!
ใบหน้าของมิยาโมโตะ มูซาชิแสดงความรังเกียจ “ก็นึกว่าใคร ก็แต่เยี่ยหวู่ตี้ จากตระกูลเยี่ย”
“น่าเสียดาย ที่การฝึกฝนของคุณยังตามหลังเยี่ยหวู่ซวงอยู่มาก”
“เจ้าหนู คุณคิดว่าการร่วมมือกับเยี่ยหวู่ตี้ เพียงพอที่จะโค่นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้เช่นฉันใช่ไหม?” มิยาโมโตะ มูซาชิพูดอย่างเยาะเย้ย
“ฉันรู้ว่า ถึงแม้จะมีเยี่ยหวู่ตี้ เราก็ไม่สามารถเอาชนะคุณได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเรียกคนมาช่วยเพิ่มอีก” เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
มิยาโมโตะ มูซาชิอยากรู้อยากเห็นและถามว่า “ใคร?”
“ฉัน”
เสียงแผ่วเบาดังขึ้น
จากนั้นร่างหนึ่งก็แวบขึ้นมาข้างๆ เยี่ยชิว
ผู้มาใหม่คือชายชรา
เขาสวมเสื้อคลุมสีดำ รองเท้าผ้าสีดำ ถือกล่องไม้อยู่ในมือ และมีใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก
มิยาโมโตะ มูซาชิจ้องไปที่ชายชราอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามอย่างไม่แน่ใจ “คุณคืออิงจื่อหรือเปล่า”
ชายชราพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ใช่แล้ว”
มีความเย็นชาในดวงตาของมิยาโมโตะ มูซาชิ
ขณะนี้ เยี่ยชิวพูดกับอิงจื่อว่า “ขอโทษ แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”
“เราทุกคนเป็นครอบครัวที่นี่” อิงจื่อกล่าวขณะยื่นกล่องไม้ให้ เยี่ยชิว
“อะไรอยู่ข้างใน?” เยี่ยชิวถาม
“คุณจะรู้เมื่อมองดู” อิงจื่อตอบ
เยี่ยชิวเปิดกล่องไม้ออก และกลิ่นหอมของยาก็พุ่งเข้าจมูกของเขา ขจัดความเหนื่อยล้าทั้งหมดออกไปในทันที ทำให้เขารู้สึกสดชื่นและมีชีวิตชีวา
“นี่คือโสม...…ไม่ มันอายุสองร้อยปีแล้ว”
เยี่ยชิวพูดด้วยความตกใจเล็กน้อย ขณะที่เขาหันไปหาอิงจื่อแล้วพูดว่า “ขอบคุณ”
“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน นี่เจ้านายเก่าเตรียมไว้ให้คุณแล้ว” อิงจื่อตอบ “ครั้งที่แล้วอาจารย์เฒ่าได้ยินจากชางเหม่ยว่า คุณมักจะหมดเรี่ยวแรง หากคุณมีสมุนไพรร้อยปีก็สามารถช่วยฟื้นพลังได้ในเวลาอันสั้น เขาพบรากโสมสามรากนี้ และขอให้ฉันนำมาให้คุณ”
เยี่ยชิวเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เมื่อฉันมีโอกาส ฉันจะไปปักกิ่งเพื่อพบเขา”
อิงจื่อกล่าวว่า “ศัตรูหลักยังไม่ถูกกำจัด ดังนั้นอย่าพบกันตอนนี้จะดีกว่า”
เยี่ยชิวพยักหน้าแล้วถาม เยี่ยหวู่ตี้เบา ๆ “ลุงสาม ป้าสามอยู่ที่ไหน?”
“ฉันโทรหาเธอแล้ว และเธอก็กำลังมา เธอน่าจะมาที่นี่เร็วๆ นี้” เยี่ยหวู่ตี้ตอบ
จากนั้น
เยี่ยชิวมองไปที่มิยาโมโตะ มูซาชิและพูดว่า “เทพแห่งการต่อสู้ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่คาดคิดมาก่อนเลยใช่ไหม?"
มิยาโมโตะ มูซาชิกล่าวว่า “จริงๆ แล้ว ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะขอความช่วยเหลือจากสมาชิกที่มีทักษะสองคนของตระกูลเยี่ย”
เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “หลังจากที่ฉันพบว่าชิวซานหนานเกอและเซียนซานเสวี่ย ถูกจับโดยโยชิดะ ชูอิจิ ฉันจึงตัดสินใจมาที่ต้าตงเพื่อช่วยพวกเขา”
“แต่ฉันรู้ดีว่า ศาลเจ้าอามาเทราสึเป็นอาณาเขตของคุณ และถ้าฉันฆ่าโยชิดะ ชูอิจิ มันอาจกระทบคุณ”
“ดังนั้นฉันจึงวางแผนสังหารเทพ”
ใบหน้าของมิยาโมโตะ มูซาชิเข้มขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า “ดังนั้น เป้าหมายของคุณไม่ใช่การช่วยเหลือชิวซานหนานเกอและสาวกของเธอ แต่เพื่อฆ่าฉัน?”
“ไม่” เยี่ยชิวส่ายหัวแล้วพูดว่า “เป้าหมายหลักของฉันในการมาที่ต้าตงคือ ช่วยเสี่ยวเสวี่ยและหนานเกอ เมื่อมีโอกาส ฉันก็จะฆ่าคุณ”
“ท้ายที่สุดแล้ว ฉันต้องระมัดระวังในการช่วยชีวิตผู้คนในดินแดนของคุณ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...