วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 834

“ลองดูอีกครั้ง?”

ท่าทางบนใบหน้าของปรมาจารย์เหยียนฉือเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เยี่ยชิวด้วยความไม่เชื่อ

“นี้...…”

ปรมาจารย์เหยียนฉือหมดคำพูด

ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงซึ่งได้ฝึกฝนพลังชี่แท้ทั้งสี่ ไม่เพียงล้มเหลวในการฆ่าเยี่ยชิวเท่านั้น แต่ยังไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับเยี่ยชิวได้แม้แต่น้อยด้วยซ้ำ

เป็นไปได้ยังไง?

เด็กคนนี้สามารถทนต่อการโจมตีของฉันได้อย่างไร?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ปรมาจารย์เหยียนฉือเต็มไปด้วยความตกตะลึง ถามชิวซานหนานเกอว่า “เด็กคนนี้คือใคร?”

ชิวซานหนานเกอยังคงเงียบ

เธอไม่ได้ดีไปกว่าปรมาจารย์เหยียนฉือและตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่แพ้กัน

ความจริงที่ว่ามนต์เก้าอักขระของปรมาจารย์เหยียนฉือ ไม่ได้ทำร้ายเยี่ยชิว นั้นช่างน่ากลัว

เยี่ยชิวจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไร?

“เฮ้ คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ แล้วอีกรอบล่ะ?” เยี่ยชิวตะโกนใส่ปรมาจารย์เหยียนฉือ

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว ปรมาจารย์เหยียนฉือก็หลุดออกจากความงุนงง จากนั้นจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “ในเมื่อคุณกระตือรือร้นที่จะตายมาก ฉันก็จะให้ความปรารถนาแก่คุณ”

ขณะที่เขาพูดจบ

ปรมาจารย์เหยียนฉือก็ผนึกมือไว้ตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว และใช้มนต์เก้าอักขระอีกครั้ง

“หลิน ปิง โต้ว เจ่อ เจีย…...”

บูม!

แสงสีขาวแวววาวที่มีเจตนาฆ่าอันมหาศาล ตกลงมาจากท้องฟ้าและฟาดไปที่หัวของเยี่ยชิว

เชียนซานเสวี่ยสังเกตเห็นทันทีว่า มนต์เก้าอักขระที่ปรมาจารย์เหยียนฉือใช้ในครั้งนี้ มีพลังมากกว่าครั้งก่อนมาก และรีบเตือนเยี่ยชิวว่า “รีบถอย!”

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวยังคงไม่หวั่นไหว

บูม!

มนต์เก้าอักขระกระทบศีรษะของเยี่ยชิวอีกครั้ง

แต่เยี่ยชิวยังคงไม่ได้รับอันตราย

“ให้ตายเถอะ!”

ปรมาจารย์เหยียนฉืออดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง ผู้ชายคนนี้ทำมาจากเหล็กเหรอ เขาไม่กลัวมนต์เก้าอักขระได้ยังไง?”

“คุณไม่ได้กินข้าวเหรอ?” เยี่ยชิวมองไปที่ปรมาจารย์เหยียนฉือ และพูดอย่างจริงจังว่า “คุณช่วยใช้ความพยายามหน่อยได้ไหม?”

ทันใดนั้น ใบหน้าของปรมาจารย์เหยียนฉือก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับว่าเขาได้รับความอัปยศอดสูอย่างมาก

ให้ตายเถอะ เด็กคนนี้กำลังดูหมิ่นฉัน

พอคือพอ

“ไปตายซะ!” ใบหน้าของปรมาจารย์เหยียนฉือเต็มไปด้วยความโกรธ ในขณะที่เขารวบรวมความแข็งแกร่งภายในแล้วต่อยไปที่เยี่ยชิว

โห่

หมัดของปรมาจารย์เหยียนฉือนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง ในขณะที่เขาโจมตี อากาศก็เต็มไปด้วยเสียงฟ้าร้อง

ปัง!

หมัดของปรมาจารย์เหยียนฉือนั้นเร็วเท่ากับดาวตก ปรากฏขึ้นต่อหน้าเยี่ยชิวในพริบตา

แต่เยี่ยชิวไม่เคลื่อนไหวใดๆ แม้แต่การหลบเลี่ยง เพียงแค่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

นี่เป็นเรื่องปกติเกินไป

เด็กคนนี้กำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่า?

ปรมาจารย์เหยียนฉือถอนหมัดทันที และก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว

เยี่ยชิวรู้สึกสับสนเล็กน้อย

พระเฒ่าท่านนี้ทำอะไรอยู่?

ทำไมเขาถึงถอนกำปั้นของเขา?

“คุณไม่ได้พยายามที่จะฆ่าฉันเหรอ? คุณหยุดทำไม?” เยี่ยชิวถาม

ปรมาจารย์เหยียนฉือตะคอก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ การที่คุณไม่โจมตี คงหมายความว่าคุณกำลังสร้างแผนการที่น่ารังเกียจ ฉันจะไม่ตกหลุมมัน”

เยี่ยชิวพูดอย่างเหยียดหยามว่า “คุณคิดมากไป ฉันไม่จำเป็นต้องใช้วิธีที่น่ารังเกียจใดๆ เพื่อจัดการกับคุณ”

“ฉันจะให้โอกาสคุณฆ่าฉันอีกครั้ง”