“ลีจองฮี กรุณายุติการแสดงของคุณ!”
เสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น
ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของเยี่ยชิว
“เยี่ยชิว คุณหมายถึงอะไร?”
ลีจองฮีถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก
“คุณกำลังมองหาภาพวาดนี้อยู่หรือเปล่า?” เยี่ยชิวหยิบภาพวาดของหลี่เฉิงเยี่ย ออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วโยนให้ลีจองฮี
ลีจองฮีเปิดมุมของม้วนกระดาษ เหลือบมองมันแล้วถามว่า “ภาพวาดนี้มาอยู่ในมือของคุณได้ยังไง?”
เยี่ยชิวเยาะเย้ย “เพื่อที่จะฉ้อโกงเงินของตระกูลสวี คุณไร้ศีลธรรมมาก”
“สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ ใจคุณมืดมน ขอเงินถึงหนึ่งแสนล้าน กลัวชีวิตใช้เงินไม่พอเหรอ?”
“ยิ่งกว่านั้น ในฐานะแพทย์ คุณได้ละทิ้งจรรยาบรรณวิชาชีพขั้นพื้นฐานด้วยซ้ำ”
“ลีจองฮี คุณไม่สมควรถูกเรียกว่าปราชญ์แพทย์เกาหลีผู้ยิ่งใหญ่!”
“หุบปาก อย่ากล้าดูถูกพ่อฉันนะ!” ฮียองฮันตะโกนอย่างดุเดือด
เยี่ยชิวก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของลียองฮันอีกครั้ง และด่า “ว่ากันว่าลูกชายเหมือนพ่อ แต่คุณไม่เก่งเหมือนพ่อ ถ้าจำไม่ผิด คุณก็มีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วย ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น”
“คุณ” ใบหน้าของลียองฮันเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ
สวีชางจินถามด้วยความสับสน “เยี่ยชิวโอปป้า เมื่อกี้คุณหมายถึงอะไร?”
เยี่ยชิวตอบว่า “ปู่ของคุณหมดสติเพราะแผนการสมคบคิดของ ลีจองฮี และลูกชายของเขา”
“อะไร?”
สวีชางจินดูตกใจ
“ลีจองฮี นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?” สวีจื้อหมิงถามอย่างเย็นชา
“คุณสวี คุณต้องไม่เชื่อคำพูดของเยี่ยชิว เด็กคนนี้กำลังใส่ร้ายฉัน”
ลีจองฮีชี้ไปที่เยี่ยชิวและดุว่า “เจ้าบ้า ครั้งสุดท้ายที่จีนคุณไม่สามารถฆ่าฉันได้ อะไร คุณยังอยากให้ฉันตายอีกเหรอ?”
“ฉันบอกคุณแล้วไงว่า ไม่มีทาง”
“ที่นี่คือเกาหลี ไม่ใช่ประเทศจีน!”
ลียองฮันยังก้าวไปข้างหน้าเพื่อกล่าวหาเยี่ยชิว โดยกล่าวว่า “เยี่ยชิว ฉันไม่ต้องการเปิดเผยคุณ แต่เนื่องจากคุณใส่ร้ายพ่อของฉัน นั่นเป็นความผิดของคุณเอง”
“คุณสวี คุณหนูสวี พวกคุณยังไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของเยี่ยชิวใช่ไหม?”
“ฉันขอบอกพวกคุณว่า เยี่ยชิวเป็นคนขี้โกง”
“ที่จีนเขามีเรื่องชู้สาวมากมาย มีแฟนสาวมากกว่าสิบคน และบางคนถึงกับเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เขาทำลายตระกูลของพวกเธอ ก่อให้เกิดความไม่สงบครั้งใหญ่”
“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังทำร้ายเด็กสาวบางคน โดยทิ้งพวกเธอไปหลังจากที่พวกเธอตั้งครรภ์”
“สองคนถึงกับฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงแม่น้ำเพราะเขา”
“คุณสวี คุณหนูสวี พวกคุณต้องไม่ถูกเขาหลอก”
“คุณกำลังพูดไร้สาระ!” สวีชางจินอุทานด้วยความโกรธ “เยี่ยชิวไม่ใช่คนแบบนั้น”
ลียองฮันกล่าวว่า “คุณหนูสวี คุณรู้จักเยี่ยชิวเพียงระยะเวลาสั้น ๆ คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น?”
สวีชางจินตอบว่า “ฉันเชื่อในตัวละครของเยี่ยชิว เขาไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน”
ลียองฮันถอนหายใจ “คุณหนูสวี คุณอาจไม่รู้จักนิสัยที่แท้จริงของใครบางคน ฉันทำสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของคุณเอง!”
เฮ่ เฮ่...…
เยี่ยชิวหัวเราะ “ลียองฮัน ฉันประเมินคุณต่ำไปก่อนหน้านี้ ไม่คิดว่าคุณจะเก่งขนาดนี้ในการบิดเบือนความจริง”
“ฉันต้องถามคุณ คุณบอกว่าฉันมีแฟนเป็นสิบคน กรุณาบอกชื่อพวกเธอมาด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...