เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นว่าเป็นเทพแห่งสงครามโทรเข้ามา
"ผู้อาวุโสสวี ขอโทษด้วยจริงๆ นี่เป็นสายสำคัญที่ผมจำเป็นต้องรับสายจริงๆ"
เยี่ยชิวหันโทรศัพท์ไปให้ผู้อาวุโสสวีดูเพื่อแสดงถึงความตั้งใจจริง
ผู้อาวุโสสวีและเทพแห่งสงครามเป็นเพื่อนกันและเมื่อเห็นหน้าจอก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม "ที่แท้ก็เป็นเทพสงครามโทรมานี่เอง รีบรับเร็วเข้า!"
เยี่ยชิวรีบเดินออกไปทันที
เมื่อเดินออกไปด้านนอกของคฤหาสน์
เยี่ยชิวก็รับสายโทรศัพท์
"ทำไมนายถึงรับโทรศัพท์ช้าเหลือเกิน คงไม่ใช่กำลังคลุกคลีอยู่กับผู้หญิงคนไหนอยู่ใช่ไหม?" เทพแห่งสงครามกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เล็กน้อย
เยี่ยชิวกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ "ผมไม่ได้เป็นทำตัวเหลวไหลที่ไหน ผมอยู่ที่บ้านตระกูลสวี"
"อาการของสวีหยวนเจิ้งเป็นยังไงบ้าง?" เทพแห่งสงครามถาม
"หายดีแล้วครับ" เยี่ยชิวตอบ
เทพแห่งสงครามกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ "ฉันรู้อยู่แล้วเชียวว่าสวีหยวนเจิ้งจะต้องไม่เป็นอะไร"
"หัวหน้า คุณโทรหาผมมีธุระอะไรเหรอ?" เยี่ยชิวถาม
"มีสองเรื่อง!" เทพแห่งสงครามกล่าว "เรื่องแรก เฉายวนได้นำกองกำลังลูกศิษย์หลงเหมินไปที่ดินแดนแม้วแล้วและเตรียมจะโจมตีลัทธิแม่มด"
"ฉันเพิ่งได้ข่าวว่าเฉายวนลงมือได้อย่างรวดเร็วมาก เขาได้ทำลายล้างกลุ่มย่อยของลัทธิแม่มดลงได้จำนวนมากและยังฆ่าสังหารคนของลัทธิแม่มดได้นับพันคน ขณะนี้เขาอยู่ไม่ไกลจากสำนักงานใหญ่ของลัทธิแม่มดแล้ว"
"ไม่แน่พรุ่งนี้เช้านายอาจจะได้รับข่าวว่าลัทธิแม่มดได้ถูกกำจัดลงอย่างสิ้นซากแล้วก็เป็นได้"
เยี่ยชิวรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉายวนจะลงมือได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้
"เขาสุดยอดไปเลย!" เยี่ยชิวร้องอุทานด้วยความตกใจ
เทพแห่งสงครามหัวเราะ "ฉันบอกนายตั้งแต่แรกแล้วว่าเฉายวนถนัดเรื่องการลอบจู่โจม ก่อนที่เขาจะโจมตีลัทธิแม่มด เขาจะต้องวางแผนทุกอย่างอย่างรอบคอบดีแล้ว ทำให้การลงมือของเขาเป็นไปอย่างราบรื่นไร้อุปสรรคใดๆ และไม่มีโอกาสให้ลัทธิแม่มดได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยแม้แต่วินาทีเดียว"
เยี่ยชิวกล่าว "หัวหน้า ลัทธิแม่มดดำเนินการในดินแดนแม้วมาก็หลายปีแถมยังต่อสู้กับหลงเหมินมานับครั้งไม่ถ้วน ตามหลักแล้วพวกเขาไม่น่าพ่ายแพ้ลงได้เร็วขนาดนี้เลย?"
เทพแห่งสงครามเข้าใจความหมายของเยี่ยชิวพร้อมกับถามออกไป "นายกังวลว่าลัทธิแม่มดจะแสร้งทำให้ศัตรูตายใจอย่างนั้นเหรอ?"
"อืม" เยี่ยชิวตอบ
เทพแห่งสงครามหัวเราะ "นายคิดว่าเฉายวนจะคิดไม่ได้ถึงปัญหาเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ?"
เยี่ยชิวตกใจ
เทพแห่งสงครามพูดต่ออีกว่า "นายอย่าได้ดูถูกเฉายวนไปหน่อยเลย เขาใช้เวลาเพียงหนึ่งปีกว่าเท่านั้นก็สามารถทำให้หลงเหมินพัฒนาก้าวหน้าถึงขั้นนี้ได้ แน่นอนว่าฝีมือของเขาจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน"
"เขารับสมัครคนที่มีความสามารถ รู้จักจัดวางคนทำงานและใช้ประโยชน์จากพวกเขา เขาดูแลหลงเหมินให้อยู่ในระเบียบที่ดีและมีความสามารถในการบังคับบัญชาที่ยอดเยี่ยม"
"ในตอนนั้นผู้หญิงที่เขารักได้เสียชีวิตต่อหน้าเขา และเขาก็ถูกปลดทำลายวรยุทธ์ของตัวเองลงจนกลายเป็นเหมือนขันที ถ้าเป็นคนธรรมดาคงจะฆ่าตัวตายไปนานแล้ว แต่เฉายวนอดทนต่อความอัปยศอดสูและความยากลำบากมาหลายปี และภายหลังก่อตั้งกลุ่มหลงเหมินได้ก็กลับกลายเป็นฝันร้ายของลัทธิแม่มด ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่มีความอุตสาหะอย่างยิ่ง"
"น่าเสียดายที่เฉายวนไม่ยอมที่จะเข้าร่วมกับวังซาตาน ไม่เช่นนั้น ฉันจะปล่อยให้เขาเป็นผู้ดูแลวังซาตานไปนานแล้ว"
เยี่ยชิวกล่าว "ผมไม่ได้ดูถูกไท้เจี่ยนเสียหน่อย ผมแค่เป็นห่วงเขาเท่านั้นเอง"
"จุดจบของสงครามครั้งนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป"
"ผมกังวลว่าลัทธิแม่มดจะแอบมีแผนการอะไร"
เทพแห่งสงครามกล่าว "นายต้องเชื่อมั่นในเฉายวน หากเขาไม่มั่นใจเขาไม่มีทางจัดการลงมืออย่างเด็ดเดี่ยวแบบนี้หรอก"
เยี่ยชิวถามต่อ "หวังว่าผมจะได้ข่าวว่าลัทธิแม่มดถูกกำจัดทำลายลงอย่างสิ้นซากเร็วๆ หัวหน้า เรื่องที่หัวหน้าจะพูดเป็นเรื่องที่สองคือเรื่องอะไรเหรอ?"
เทพแห่งสงครามกล่าว "ฉันจะมอบภารกิจหนึ่งให้นายตอนนี้"
"ภารกิจอะไรเหรอครับ?"
เทพแห่งสงครามเปลี่ยนเสียงเป็นจริงจังขึ้นมา "ฉันได้รับข่าวลับมาว่าจางจื่้อหาวปรากฏตัวขึ้นที่เกาหลี"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...