วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 866

สี่ตาประสาน

ทั้งสองแข็งตัวอยู่กับที่

ซูชางจินรู้สึกเเต่ว่าในสมองเขาว่างเปล่า งงทั้งตัวเลย และสายตาของก็ตกลงบนร่างของซูชางจินส่วนใหญ่เป็นเพราะ......

สวยมาก!

แม้ว่าจะเป็นกรณีนี้ เยี่ยชิวเคยเจอในจินหลิงมาครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนั้นซูชางจินได้รับมอบหมายจากผู้อาวุโสซู ให้ไปที่ขอร้องเยี่ยชิวโรงแรมเพื่อให้ปล่อยหลี่เจิ้งซีไป แล้งซูชางจินก็ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเยี่ยชิวเอง

แต่ครั้งนั้น ซูชางจินหาเยี่ยชิวด้วยอย่างมีจุดประสงค์ ในใจเยี่ยชิวก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตอย่างรอบคอบ

แต่วันนี้ไม่เหมือนกัน

นี่คือบ้านของตระกูลซู ซูชางจินเพิ่งออกมาจากอ่างอาบน้ำ ผมของเขาเปียกบนไหล่ ร่างกายของเขาเหมือนหยกขาวเปล่งประกายแวววาวที่มีเสน่ห์ ความบริสุทธิ์ก็พัดกระโจนเข้าใส่

เยี่ยชิวอดไม่ไหวมองไปสองครั้ง

ผ่านไปสิบวินาทีเต็มๆ

“อ้า”

ทันทีที่ซูชางจินกรี๊ดร้อง เยี่ยชิวก็พุ่งออกไป ปิดปากของซูชางจินอย่างรวดเร็ว

“อย่าร้อง”

เยี่ยชิงห่วงว่าเสียงของซูชางจินดังเกินไป จะดึงดูดคนอื่นของตระกูลซูมา ถ้าถึงตอนนั้นให้คนอื่นเห็นว่าเขาอยู่ห้องเดียวกันกับซูชางจิน เเล้วซางจินยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าอีก ถึงเยี่ยชิวจะกระโดดลงไปในแม่น้ำฮวงโหวล้างตัวก็ล้างไม่สะอาดแล้ว

ในขณะที่เยี่ยชิวพูด มืออีกข้างของเขาวางอยู่ที่เอวของซูชางจิน

ฝ่ามืออ่อนนุ่มเหมือนไม่มีกระดูก

ในทันที ซูชางจินตัวตึงทั้งตัว โตขนาดนี้เเล้ว เธอไม่เคยอยู่ด้วยกับกับผู้ชายเหมือนแบบนี้

ทันใดนั้น ใบหน้าสวยของเธอดูเหมือนจะหยดเลือดออกมา หัวใจของเธอเต้นรัว ตื่นตกใจถึงขีดสุด

“เยี่ยชิวโอป้าอยากทําอะไร”

“หรือว่าเขาอยาก......”

ซูชางจินยิ่งคิดยิ่งเขิน

ในไม่ช้า แก้มของเธอก็ร้อน ผิวหนังปกคลุมไปด้วยสีชมพู

“ถ้าเยี่ยชิวโอป้าอยากแบบนั้นกับฉันจริงๆ ฉันควรปฏิเสธไหม?”

“ถ้าฉันไม่ปฏิเสธ เขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงอนาจารไหม?”

“แต่ถ้าปฏิเสธ……”

“ฉันไม่อยากปฏิเสธเขา ฉันชอบเขา”

“เขายอดเยี่ยมแบบนี้ ถ้าฉันพลาดไป งั้นฉันจะเสียใจไปตลอดชีวิต ”

เมื่อซูชางจินนึกถึงสิ่งนี้ ก็หลับตา และเตรียมพร้อมที่จะถูกทำาอะไรก็ได้

เเต่ว่า รอไปสักพัก ก็ไม่เห็นเยี่ยชิวทําอะไรเลย

“ทําไมเขาอย่างกับท่อนไม้เลย?”

“หรือว่าเขารอให้ฉันเริ่มก่อน”

“แต่ฉันเป็นผู้หญิง!”

ซูชางจินอยากเริ่มก่อนจริงๆ แต่หนังหน้าเธอบาง มีความเขินอายเล็กน้อย

ในระหว่างเธอไม่รู้ว่าจะทํายังไง ในที่สุดเสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้น

“ชางจิน ทําไมคุณถึงอยู่ในห้องของฉัน”

ซูชางจินรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อย

คําถามต้องถามอยู่ไหม ตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญมีกว่าจะทำาไม่ใช่เหรอ?

แต่เยี่ยชิวถามก็ถามแล้ว เธอจึงตอบได้เท่านั้น

ซูชางจินกล่าวว่า“เครื่องทําน้ําอุ่นในห้องของฉันเสียเเล้ว ฉันก็เลยอยากหานายยืมใช้ห้องอาบนํ้า ใครจะรู้ ฉันเพิ่งอาบเสร็จ นายก็เข้ามาแล้ว......”

คำแก้ตัว!

เยี่ยชิวคิดในใจ บ้านซูใหญ่ขนาดนั้น และไมมีแต่เครื่องนํ้าอุ่นในห้องเธอเสีย?

ถ้ามันเสีย ทำไมต้องมาที่ห้องของฉัน?

นี่ไม่ใช่ว่าตั้งใจยากมีกับอะไรกับฉันเหรอ?

เเล้ว ฉันจะมีอะไรกับเขาหน่อยไหม?

พูดตามความจริง เยี่ยชิวก็ชอบซูชางจินหน่อยอยู่ ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ รูปร่าง บุคลิกภูมิหลังของครอบครัวเป็นที่ยอกเยี่ยมหมดเลย ถ้าเป็นผู้ชายธรรมดา มีความคิดกับเขาหมดเลย