วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 872

“เปลี่ยนเลือดทั้งตัว!”

เมื่อได้ยินสี่คำนี้ ถังเฟยก็พูดทันทีว่า “ฉันจะจัดให้มีคนพาชิงหลงไปที่ปักกิ่ง”

“มันสายไปแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว “แม้ว่าฉันจะระงับสารพิษด้วยเข็มทอง แต่ฉันสามารถทำได้สูงสุดสองชั่วโมงเท่านั้น”

“ภายในสองชั่วโมง ชิงหลงจะต้องมีการแลกเปลี่ยนเลือด”

“มิฉะนั้น เมื่อสารพิษเข้าสู่หัวใจอย่างสมบูรณ์ ชิงหลงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

สองชั่วโมง!

ถังเฟยใจสลายและพูดว่า “โรงพยาบาลทหารที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ และด้วยเวลาที่จำเป็นสำหรับการผ่าตัดแลกเปลี่ยนเลือด จึงไม่สามารถทำได้ภายในสองชั่วโมงอย่างแน่นอน"

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ทางเลือกเดียวในตอนนี้คือ การแลกเปลี่ยนเลือดให้กับชิงหลงที่นี่”

แพทย์ทหารที่อยู่ใกล้ๆ กล่าวว่า “นี่คือถิ่นทุรกันดาร ไม่มีสถานที่แลกเปลี่ยนเลือดหรือแหล่งเลือดที่นี่ การผ่าตัดแลกเปลี่ยนเลือดที่นี่ไม่ใช่เรื่องจริง”

โดยไม่สนใจแพทย์ทหาร เยี่ยชิวจึงถามถังเฟยว่า “มีสาวกของลัทธิแม่มดอยู่ใกล้ๆ บ้างไหม?”

“มีค่อนข้างน้อย” ถังเฟยกล่าว “มีสาวกของลัทธิแม่มดมากกว่ายี่สิบคนอยู่ในป่าห่างออกไปสิบไมล์ ฉันส่งคนสองคนไปจับตาดูพวกเขา”

“ดีมาก” เยี่ยชิวสั่งแพทย์ทหาร “ช่วยเช็ดคราบเลือดบนร่างกายของชิงหลง”

“จำไว้ว่า อ่อนโยน”

“และเข็มทองบนตัวของเขา จะต้องไม่ขยับจนกว่าฉันจะกลับมา”

เยี่ยชิวยังคงพูดกับถังเฟย “พาฉันไปหาคนเหล่านั้นจากลัทธิแม่มด”

“คุณต้องการพวกเขาเพื่ออะไร?” ถังเฟยถามด้วยความงงงวย

“ฉันกำลังมองหาแหล่งเลือดสำหรับชิงหลง” เยี่ยชิวตอบ

ถังเฟยเข้าใจความตั้งใจของเยี่ยชิวทันที และกล่าวว่า “ฉันจะไปโทรหาหลงเยี่ย เพื่อนำคนมาเพิ่ม”

“ไม่จำเป็น เราสองคนก็เพียงพอแล้ว ให้หลงเยี่ยอยู่ที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนจากลัทธิแม่มดโจมตี” เยี่ยชิวกล่าว “สะดวกกว่ากับคนน้อยกว่า”

เมื่อรู้ว่าเยี่ยชิวมีทักษะ ถังเฟยจึงไม่พูดอะไรอีกต่อไปและออกคำสั่งหลงเยี่ย ก่อนที่จะนำเยี่ยชิวตรงเข้าไปในป่า

ทั้งสองคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

พวกเขาไปถึงระยะทางสิบไมล์ในเวลาไม่นาน

จากระยะไกล เยี่ยชิวสังเกตเห็นทหารสองคนนอนอยู่บนพื้น ใช้ใบไม้เพื่อป้องกันตัวเอง คนหนึ่งถือปืนไรเฟิล และอีกคนใช้กล้องส่องทางไกลในการสังเกต

โห่!

เยี่ยชิวปรากฏตัวอย่างรวดเร็วข้างๆทหารทั้งสอง

“ส่งกล้องส่องทางไกลมาให้ฉัน!”

เสียงดังใกล้หูของพวกเขาทำให้ทหารทั้งสองตกใจ โดยเฉพาะทหารที่ถือปืนไรเฟิล เขารีบกลิ้งไปบนพื้นและเล็งปืนไปที่เยี่ยชิว

“หมอเยี่ย!”

ทหารคนนั้นก็ตกตะลึง

เยี่ยชิวรู้สึกว่าเขาจำทหารคนนี้ได้ และถามว่า “เราเคยพบกันมาก่อนไหม?”

“เขาเป็นหนึ่งในคนของหลงเยี่ย เขายังมีส่วนร่วมในการทำลายฐานทัพลับทางตะวันตกเฉียงเหนือ ต่อมาหลงเยี่ยได้นำพวกเขาเข้าร่วมวังซาตาน พวกเขามักจะติดตามหลงเยี่ยในภารกิจ”

เยี่ยชิวพยักหน้า แสดงว่าเข้าใจ

“หมอเยี่ย มาแล้ว”

ทหารอีกคนยื่นกล้องส่องทางไกลให้เยี่ยชิว

เยี่ยชิวหยิบกล้องส่องทางไกล มองเห็นผู้คนมากกว่ายี่สิบคนจากลัทธิแม่มดนั่งอยู่ในป่าห่างออกไปร้อยเมตรกำลังคุยกัน

บางคนมีมีด ​​บางคนมีปืน และทุกคนมีรอยสักบนแขนเปลือยเปล่า ทำให้เกิดรูปลักษณ์ที่ดุร้ายและมุ่งร้าย

เยี่ยชิวพูดกับถังเฟย “พวกคุณทุกคนอยู่ที่นี่และอย่าขยับ ฉันจะไปจัดการกับพวกเขา”

ถังเฟยเร่งเร้า “เยี่ยชิว คุณมีแผนอะไร? ให้ฉันช่วยคุณเถอะ”

“ไม่จำเป็น พวกมันเป็นแค่ขยะกองหนึ่ง ฉันจัดการมันคนเดียวได้” เยี่ยชิวกล่าวก่อนจะหายตัวไปในพริบตา

เร็วมาก!

ถังเฟยรู้สึกประหลาดใจ เขาสังเกตเห็นว่าความเร็วของเยี่ยชิว นั้นเร็วกว่าครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเขาด้วยซ้ำ

ในชั่วพริบตา เยี่ยชิวก็รีบวิ่งเข้าไปท่ามกลางกลุ่มลัทธิแม่มด