วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 894

เมื่อ เยี่ยชิวเห็นฝ่ามือของเทพแม่มด กำลังมาหาเขา ความคิดแรกของเขาคือใช้วิชาหารหายตัวหลบมันออกไป

แต่ในเวลานี้เอง ก็มีบางสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

"บูม!"

เสียงปืนดังขึ้น

หลงเยี่ยยิงออกมาแล้ว

กระสุนพุ่งเข้าหาเทพแม่มดอย่างรวดเร็ว

เทพเจ้าแม่มดหันฝ่ามือของเขาเดิมที่จะตบเยี่ยชิว และคว้ากระสุนปืนไว้ในมือของเขา เขาเหลือบมองไปในทิศทางของหลงเยี่ยและตะคอกอย่างเย็นชาว่า: "ถ้าปรมาจารย์อันดับเทพสามารถถูกกระสุนทำร้ายได้ งั้นยังจะเป็นแรมาจารย์อันดับเทพได้ไงอีก?”

พอพูดจบ

เทพแม่มดกำลังจะบดขยี้กระสุน แต่ทันใดนั้นก็มีเสียง "บูม" ดังขึ้น และกระสุนก็ระเบิด

"อ๊า……"

เทพแม่มดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และมือขวาของเขาถูกระเบิดเป็นชิ้น ๆ

โดยโอกาสนี้

เยี่ยชิว ใช้ดาบฟันไปที่ศีรษะของเทพแม่มด

วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่หนึ่ง!

ตอนที่เทพแม่มดอยู่ในถ้ำก่อนหน้านี้ เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของวิชาดาบอักษรหญ้าแล้ว เขาไม่กล้าต้านทานมันโดยตรงและรีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว

เยี่ยชิวก็ฟันไปอีกครั้ง

วิชาดาบอักษรหญ้าขั้นที่สอง

บูม!

พลังงานดาบกระจายทั่วไป

ดาบของเยี่ยชิวฟันลงบนไหล่ของเทพแม่มด และด้วยดาบจักรพรรดิฉีเซียวที่คมกริบพร้อมกับเสียง "ตูม" แขนขวาของเทพแม่มดก็ถูกตัดออกตั้งแต่ไหล่ และก็มีเลือดกระเด็นออกมา

"อ๊า……"

เสียงกรีดร้องอีกครั้งได้ออกมาจากปากของเทพแม่มด

ขณะที่แกได้รับบาดเจ็บอยู่ ฉันก็จะฆ่าแกทิ้ง!

เยี่ยชิว รีบวิ่งไปข้างหน้าและโจมตี เทพแม่มดด้วยดาบคมๆ ไปบนหัวของเขา เขาต้องการใช้โอกาสนี้ฆ่าเทพแม่มดทิ้งอย่างสมบูรณ์

"ไปให้ไกล!"

ด้วยความโกรธ เทพแม่มดจึงกำหมัดด้วยมือซ้ายและทำให้ดาบจักรพรรดิกระเด็นออกมา

"ติ๊ง!"

ด้วยความเสียงดัง

เยี่ยชิว รู้สึกถึงพลังอันท่วมท้นที่กำลังพ่นมาที่เขา ดาบจักรพรรดิกระเด็นออกมาจากมือของเขาและร่างของเขาก็บินออกในแนวนอนทันที

“ไอ้สารเลว แกสามควรตาย!”

เทพแม่มดโกรธมากจนที่สุด เขาไล่ล่าเยี่ยชิวต่อโดยไม่คำนึงถึงอาการบาดเจ็บของเขา

ปัง

ทันทีที่ร่างของเยี่ยชิวตกลงกับบนพื้น เท้าของเทพแม่มดก็ก้าวลงมาจากอากาศ

แรงนั้นแข็งแกร่งและกดดัน

ถ้าเท้านี้เหยียบโดนเยี่ยชิว เยี่ยชิวจะไม่ตายก็พิการไปได้

เยี่ยชิว กลิ้งตัวลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว

เทพแม่มดเหยียบลงไปบนพื้น และด้วยเสียง "ปัง" หลุมลึกก็ปรากฎขึ้นบนพื้นดิน และฝุ่นก็ปลิวไปในอากาศ

เยี่ยชิว อยู่ห่างจากนี้ไม่ไกล ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากพื้นดทพแม่มด ก็เตะไปที่เยี่ยชิว อีกครั้ง

เยี่ยชิว กลิ้งที่พื้นอีกสองสามครั้ง จากนั้นกฌลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนปลาคาร์พ

คาดไม่ถึงว่า

ทันทีที่เขาลุกขึ้น ความกดดันที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นก็กระทบมาบนใบหน้าของเขา

เยี่ยชิว เงยหน้าขึ้นมองและเห็นเทพแม่มดควบแน่นพลังชี่แท้เก้าวิถีไว้ในฝ่ามือซ้ายของเขาแล้วตบมันลงมา

ฝ่ามือนี้เปรียบเสมือนภูเขาที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

มันสายเกินไปแล้วที่เยี่ยชิวจะหลบถอย ก่อนที่ฝ่ามือของเทพแม่มดจะตกลงมาที่เขา เขาก็ถูกพลังชี่แท้โดยกำเนิดกระแทกออกไปก่อน

"พัฟ!"

เยี่ยชิวกระอักเลือดออกท่เต็มปากแล้วบินไปข้างหลังไปกว่าสิบเมตร เขาถอนหายใจยาว ความแข็งแกร่งนั้นแตกต่างกันเกินไป หากเขาต่อสู้เช่นนี้ต่อไป เขาจะไม่สามารถเข้าใกล้เทพแม่มดได้เลยโดยซ้ำ

"ไอ่หนู ไปตายสักเถอะ!"

เสียงของเทพแม่มดดังขึ้นในอากาศ

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเทพแม่มดตกลงมาจากท้องฟ้า ฝ่ามือที่เหี่ยวเฉาของเขากดลงมาราวกับเมฆดำ

ปังปังปัง!

พลังบนฝ่ามือของเทพแม่มดนั้นแข็งแกร่งเกินไป ยังไม่ทันตบลงมาอากาศก็ทนไม่ไหวจนส่งเสียงปังๆออกมาอย่างต่อเนื่องแล้ว

สีหน้าของเยี่ยชิว เปลี่ยนไปอย่างมาก