วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 919

ภูเขาฉางไป๋?

เยี่ยชิวค่อนข้างสงสัยในคำพูดของอมตะชางเหม่ย และถามว่า “จะมียาอายุวัฒนะพันปีในภูเขาฉางไป๋?”

อมตะชางเหม่ยเลิกคิ้ว “อะไร คุณไม่เชื่อฉันเหรอ?”

“ฉันจะบอกคุณว่า ภูเขาฉางไป๋เป็นที่ตั้งของเส้นเลือดมังกรของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หากไม่มียาอายุวัฒนะพันปีอยู่ที่นั่น ก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะปรากฏที่อื่นในโลก”

“ลองคิดดู โสมอายุร้อยปีทั้งหมดที่ขุดพบในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทั้งหมดนี้ ถูกขุดขึ้นมาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ?”

“หากสามารถหาโสมอายุร้อยปีได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะพบยาทางยาอายุวัฒนะพันปี?”

เยี่ยชิวถูกทิ้งให้พูดไม่ออก

“เจ้าหนู เตรียมตัวให้พร้อม เราจะออกเดินทางพรุ่งนี้”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ฉันคำนวณวันที่ไว้แล้ว พรุ่งนี้เป็นวันมงคลตามปฏิทินจีน เราจะมีลมดีในการเดินทางสู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ”

“นำดาบจักรพรรดิฉีเซียวติดตัวไปด้วย ภูเขาฉางไป๋เป็นป่าดึกดำบรรพ์ ใครจะรู้ว่าเราอาจเผชิญกับอันตรายเมื่อเราเข้าไปแล้ว ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า”

เยี่ยชิวถามว่า “ตอนนี้คุณจะไปไหน?”

“คุณขับไปก่อนก็ได้ ฉันจะลงจากรถเมื่อถึงเวลา” อมตะชางเหม่ยพูดอย่างเกียจคร้านและเอนหลังพิงเบาะ

เยี่ยชิวเหลือบมองอมตะชางเหม่ยที่ดูสกปรกและดูรังเกียจ “คุณควรจะเป็นหัวหน้าสำนัก คุณไม่สนใจรูปร่างหน้าตาของคุณเหรอ? ดูสกปรกอยู่เสมอ ถ้ามีคนไม่รู้ พวกเขาอาจคิดว่าคุณเป็นขอทาน”

“คุณไม่เข้าใจอะไรเลย! ยิ่งคนมีความสามารถมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งสนใจรูปร่างหน้าตาของพวกเขาน้อยลงเท่านั้น บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งภูเขาอู่ตาน ปรมาจารย์จาง ยังเป็นที่รู้จักในนามลัทธิเต๋าจอมสกปรกโดยผู้คน!”

เมื่อพูดถึงภูเขาอู่ตาน อมตะชางเหม่ยกล่าวเสริมว่า “ฟังคำแนะนำของฉัน อย่าไปที่ภูเขาอู่ตาน”

“ชงซวี จิ้งจอกเฒ่านั้นฉลาดแกมโกง เต็มไปด้วยแผนการ คุณอาจตกหลุมพรางของเขาก็ได้”

เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ “ในอดีตฉันไม่มีความแค้นกับภูเขาอู่ตาน และไม่มีความเป็นศัตรูกัน เมื่อเร็วๆ นี้ ชงซวีเต้าเหรินต้องการตให้ฉันทำอะไร?”

“นอกจากนี้ ภูเขาอู่ตานยังเป็นสำนักที่มีชื่อเสียงและเที่ยงตรง ไม่ควรมีเจตนาร้ายต่อฉัน ชงซวีเต้าเหรินเป็นหัวหน้าของสำนัก ซึ่งมีชื่อเสียงค่อนข้างสูงในโลกศิลปะการต่อสู้ เขาไม่ควรรบกวนรุ่นน้องอย่างฉัน”

“ผู้เฒ่า ฉันรู้ว่าคุณอิจฉา แต่อย่าใส่ร้ายผู้อื่นด้วยเหตุนี้ นั่นคือสิ่งที่คนตัวเล็กจะทำ”

อมตะชางเหม่ยดุเยี่ยชิวอย่างไม่อดทน “คุณพูดอะไร? ฉันอิจฉาเขา?”

“ถุย!”

“เจ้ากระทิงเฒ่านั่นแค่รู้วิธีท่องคัมภีร์และฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ทั้งวัน เขามันก็แค่คนโง่ มีอะไรให้ฉันต้องอิจฉาล่ะ”

อมตะชางเหม่ยเตือนเยี่ยชิวอีกครั้งว่า “คลังเก็บพระคัมภีร์ของภูเขาอู่ตานไม่ได้เปิดมาเป็นเวลาหนึ่งศตวรรษแล้ว”

“ในตอนนั้น ไคกั๋วได้ไปเยี่ยมชมภูเขาอู่ตาน และขอไปเยี่ยมชมที่เก็บพระคัมภีร์ แต่ถูกปฏิเสธ”

“คุณควรรู้ไว้ว่า ไคกั๋วนั้นเป็นบุคคลอาวุโสในสามราชวงศ์ มีสถานะและอำนาจสูง แต่เขาไม่สามารถเข้าไปในคลังพระคัมภี”

“ต่อมา ผู้อาวุโสถังก็ไปที่ภูเขาอู่ตานด้วยและต้องการเยี่ยมชมคลังพระคัมภี แต่ถูกเจ้ากระทิงเฒ่าชงซวีปฏิเสธ”

“ลองคิดดู ถ้าพวกเขาไม่สามารถเข้าไปในพื้นที่เก็บข้อมูลได้ ทำไมเจ้าตัวเฒ่าชงซวีถึงเปิดให้คุณล่ะ?”

“ที่นี่ต้องมีอะไรคาวแน่ๆ”

“เจ้าหนู ตามคำแนะนำของฉัน อย่าไปที่ภูเขาอู่ตาน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองต้องเดือดร้อน”

เยี่ยชิวไม่คาดคิดว่าจะมีความลับที่ซ่อนอยู่เช่นนี้ แต่หลังจากได้ยินคำพูดของอมตะชางเหม่ย ความอยากรู้อยากเห็นของเขาก็ถูกกระตุ้น

“เหตุใดชงซวีเต้าเหรินจึงต้องการเปิดคลังพระคัมภีร์ให้ฉัน?”

“จุดประสงค์ของเขาคืออะไร?”

เยี่ยชิวแอบตัดสินใจว่า หลังจากพบยาอายุวัฒนะพันปีแล้ว เขาจะไปที่ภูเขาอู่ตาน เพื่อตรวจสอบ