วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 998

เดิมทีซูลั่วยิงยังดีใจมาก เพราะเยี่ยชิวกำลังจะรักษาให้เธอเเล้ว แต่เมื่อตอนเธอก็ได้ยินเยี่ยชิวขอให้เธอถอดเสื้อผ้าออก ก็ตกตะลึงทันที

การรักษาอะไรต้องถอดเสื้อ?

นี่จริงจังเหรอ?

ซูลั่วยิงเหลือบมองกลับไปที่เยี่ยชิว และพบว่าเยี่ยชิวกําลังใช้มีดเล็ดปอกเหอโส่วอูพันปี และไม่ได้มองเธอเลย

ในทันที ซูลั่วยิงรู้สึกขบขันในใจ

“หมอเยี่ยเป็นคนซื่อตรง ฉันจะสงสัยอุปนิสัยของเขาได้ไง ”

อย่างไรก็ตาม ซูลั่วยิงเป็นผู้หญิง จะให้เขาถอดเสื้อต่อหน้าผู้ชายในเวลานี้ ก็ยังคงรู้สึกเขินอยู่

ซูลั่วยิงเหลือบมองเยี่ยชิวอีกครั้ง มิมปาก แล้วค่อยๆแกะกระดุมเสื้อผ้า

หนึ่งเม็ด สองเม็ด......

ในไม่ช้า เสื้อผ้าหลุดจากหัวไหล่ เผยผิวขาวออกมาให้เห็น

ซูลั่วยิงพูดด้วยเสียงเหมือนยุง“หมอเยี่ย ฉันพร้อมแล้ว นายช่วยฉันรักษาเถอะ!”

“ได้”เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นแล้วแก่นตาตรงเลย

เห็นแต่ซูลั่วยิงไม่มีอะไรในร่างกาย และผิวของเธอก็เหมือนหยกขาวไขมันเนื้อแกะที่ดีที่สุด ซึ่งเปล่งแสงเจิดจ้าภายใต้แสงสว่าง

เนื่องจากซูลั่วยิงหันหน้าออกจากเยี่ยชิว สิ่งแรกที่เยี่ยชิวเห็นคือหลังของเธอ

ร่างกายของซูลั่วยิงมีสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบ ด้วยหัวไหล่ที่โดดเด่น และร่องหลังลึกเหมือนผีเสื้อที่กลางปีกไว้

เยอะหนึ่งส่วนจะอ้วน น้อยไปหนึ่งส่วนจะผอม

เพอร์เฟค!

สายตาของเยี่ยชิวเลื่อนลงมา และเขาเห็นขาตะเกียบที่ผอมนุ่มสองข้าง เเละ......

เท้าบัวทองขนาดสามนิ้วที่ละเอียดอ่อน

กรุก!

เยี่ยชิวแอบกลืนน้ําลาย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นร่างกายของผู้หญิง ตรงกันข้าม เขาเคยเห็นร่างกายของสาวงามที่น่าทึ่งมากมาย

ตัวอย่างเช่น หลินจิงจื้อ ฉินหวั่น ไป๋ปิง เชียนซานเสวี่ย......

แต่เมื่อเห็นร่างกายของซูลั่วยิงในขณะนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

แม้ว่าซูลั่วยิงจะหันหลังให้เยี่ยชิว สัญชาตญาณที่หกของผู้หญิงบอกเขาว่า เยี่ยชิวกําลังมองเขาอยู่

หัวใจของเธอเต้นรัวมาก ตื่นเต้นสุดๆเลย

“เยี่ย หมอเยี่ย เมื่อไหร่นายจะรักษาฉัน”ซูลั่วยิงกัดฟันถามถาม

เยี่ยชิวได้ยินเสียงแล้ว ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจและพูดว่า“ลั่วยิง เธอรีบใส่เสื้อผ้าไว้”

หมายความว่าไง?

ซูลั่วยิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และถามว่า “หมอเยี่ย เมื่อกี๊นายบอกให้ฉันถอดเสื้อผ้าไม่ใช่เหรอ?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ลั่วยิง เธอข้าใจผิดเเล้ว ฉันให้เธอถอดเสื้อคลุมสีขาวบนตัวเธอออก ไม่ได้เรียกเธอถอดเสื้อผ้าให้หมด”

อ้า!

ซูลั่วยิงกรีดร้องด้วยความประหลาดใจ และรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาจากพื้นแล้วสวมไว้

ในขณะที่เธอก้มลง เยี่ยชิวก็พบว่ามีบางที่ในซูลั่วยิงคล้ายกับไป๋ปิงมาก

เยี่ยชิวพูดอย่างลับๆ“ถ้าทฤษฎีของแม่ฉันเป็นจริง ในอนาคตซูลั่วยิงน่าจะคลอดลูกชายได้มั้ง?”

ผ่านไปสักครู่

ซูลั่วยิงใส่เสื้อเสร็จ ก็หันกลับมา มองเยี่ยชิวด้วยใบหน้าสีแดงและก้มหัวลงอีกครั้ง

“หมอเยี่ย ฉันขอโทษ เมื่อกี๊ฉันเข้าใจผิด ก็เลย......”

ซูลั่วยิงอธิบายถึงครึ่ง คำพูดข้างหลังก็พูดไม่ออกแล้ว

อึกอัดมาก!

เธอแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะหารอยเเยกพื้นเเล้วเข้าไป

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้พูดให้ชัดเจน ”

ซูลั่วยิงเหลือบมองเยียชิวอีกครั้ง และเห็นว่าสีหน้าของเยี่ยชิวเป็นปกติ และความเขินอายของเธอถึงจะลดลงหน่อย

โดยไม่คาดคิด เยี่ยชิวพูดตามตามว่า “ผิวของเธอค่อนข้างดี ”

ชวะ!

ซูลั่วยิงก้มหัวลงทันทีอีกครั้ง ใบหน้าที่สวยงามเหมือนพระอาทิตย์ที่ขึ้น ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยแสงสีแดง

ช่างเป็นผู้หญิงที่ขี้อาย