เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 783

บทที่782 พวกเราไปหาหม่ามี๊ด้วยกันโอเคไหม

ในที่สุด เสี่ยวหมี่โต้วก็เชื่อฟังคำพูดของหานมู่จื่อ

สามารถพูดได้ว่า เดิมเขามีวิธีแก้ปัญหาอยู่แล้ว ท้ายที่สุดถ้าหานมู่จื่อไม่เห็นด้วยเขาเองก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของหม่ามี๊

หลังจากวางสายไป เสี่ยวหมี่โต้วก็นั่งถือโทรศัพท์อย่างไม่มีความสุข เขานั่งอยู่อย่างนั้นด้วยความเสียใจ

เมื่อเสี่ยวเหยียนเดินเข้ามา เธอก็เห็นฉากนี้ เธอยิ้มเล็กน้อยและเดินเข้ามาหาเขา

“ทำอะไรอยู่? ท่าทางเหมือนโดนรังแกมาเลย?”

เสี่ยวหมี่โต้วส่งเสียง หึหึ และหันหลังโดยไม่สนใจเธอ

“ให้ฉันลองทาย” เสี่ยวเหยียนยิ้มและเดินไปรอบๆตามทิศทางที่เขาหันหนีไปจากนั้นก็วางมือลงบนไหล่ของเสี่ยวหมี่โต้ว “คุณแอบวิดีโอคอลหาแม่ของคุณอีกแล้ว แล้วก็โดนปฏิเสธอย่างไร้ความเมตตาอีกครั้งใช่ไหม?”

“น้าเสี่ยวเหยียน คุณใจร้าย” เสี่ยวหมี่โต้วเงยหน้าขึ้นและมองเสี่ยวเหยียนด้วยความเคืองขุ่น

ด้วยท่าทางของเขาทำให้เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆ เมื่อหัวเราะแล้วเธอเห็นใบหน้านุ่มนิ่มของเสี่ยวหมี่โต้วเธอก้มตัวลงและบีบแก้มนุ่มนิ่มนั้น

“โอเค น้าเสี่ยวเหยียนไม่ได้ใจร้ายเลยสักนิด นี่ก็ใกล้จะปีใหม่แล้ว ฉันคิดว่าแม่ของคุณจะต้องพาพ่อของคุณกลับมาได้ในไม่ช้าจากนั้นเธอก็จะพาคุณไปข้ามปีด้วยกัน”

เสี่ยวหมี่โต้วยังคงทำหน้ามุ่ย “ฉันไม่เชื่อหรอก ช่วงนี้หม่ามี๊ไม่เห็นมีความคืบหน้าอะไรเลย ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อ เสี่ยวหมี่โต้วก็คงจะน่าสงสารมากจริงๆ น้าเสี่ยวเหยียน คุณช่วยหมี่โต้วหน่อยได้ไหม?”

เสี่ยวเหยียน “....เอ๊ะ?”

“คุณรับคำหมี่โต้ว ในช่วงปีใหม่ ถ้าหม่ามี๊ยังไม่สามารถพาแดดดี๊กลับมาได้ คุณต้องพาหมี่โต้ว พวกเราไปหาหม่ามี๊ด้วยกัน ได้ไหม?”

เมื่อพูดถึงช่วงสุดท้าย อารมณ์ของเสี่ยวหมี่โต้วนั้นตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเขาเหมือนกลมโตเหมือนลูกปัดแก้วสีดำเต็มไปด้วยความหวัง

“เอ่อ...” เสี่ยวเหยียนรู้สึกลำบากใจขึ้นมาในทันใด เธอกัดริมฝีปากล่าง “คือ...ไม่ดีหรอกมั้ง? ถ้าหากว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้วหม่ามี๊ของคุณไม่เห็นด้วยแล้วน้าพาเธอไปแบบนั้นถ้าเป็นเช่นนั้นหม่ามี๊ของเธอก็คงจะโกรธน้าเสี่ยวเหยียนแน่ๆ”

“น้าเสี่ยวเหยียน” สายตาของเสี่ยวหมี่โต้วที่มองมานั้นก็เปลี่ยนเป็นความหนาวเหน็บ “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าคุณต้องการพัฒนาความสัมพันธ์กับคุณลุงและขอให้หมี่โต้วช่วยคุณในเวลานั้น เสี่ยวหมี่โต้วเองก็ตกปากรับคำ...เสี่ยวหมี่โต้วช่วยเหลือน้าเสี่ยวเหยียนมากมาย ตอนนี้เสี่ยวหมี่โต้วกำลังร้องขอเพียงแค่เรื่องเดียว แต่น้าเสี่ยวเหยียนกลับไม่ยินยอม”

พูดจบ เสี่ยวหมี่โต้วก็ยื่นมาปิดใบหน้าของเขา “เสี่ยวหมี่โต้วเจ็บปวดใจ”

เสี่ยวเหยียน “…..”

เห็นได้ชัดว่าเด็กชายตัวน้อยคนนี้จงใจแสดงละครต่อหน้าเธอ แต่เธอก็ยังคงคิดว่าเสี่ยวหมี่โต้วในท่าทางนี้นั้นน่าเอ็นดูและน่ารักเป็นอย่างมาก เธอควรทำอย่างไรดี?

“ฮะ แฮ่ม” เสี่ยวเหยียนกระแอมไปสองครั้งจากนั้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ทำอย่างนี้แล้วหมี่โต้ว คุณรู้ไหมว่าคำร้องขอของคุณนั้นช่างยากเย็นนักและเรื่องนี้กับเรื่องของน้าเสี่ยวเหยียนนั้นแตกต่างกันอย่างมากดังนั้นคุณอย่าทำให้น้าเสี่ยวเหยียนลำบากใจเลย”

กล่าวจบ เสี่ยวเหยียนก็หมุนตัวในทันทีและคิดอยากจะออกไปจากที่ตรงนี้

ถ้าไม่ไปในตอนนี้ เดี๋ยวก็คงจะสายไป? เสี่ยวหมี่โต้วเด็กน้อยคนนี้อาจทำเธอตกหลุมพรางและทุกอย่างจะจบ

“น้าเสี่ยวเหยียน ถ้าหากว่าวันนี้คุณเดินจากไปแบบนี้ งั้นเรื่องของคุณลุงเสี่ยวหมี่โต้วก็จะไม่ช่วยคุณอีกแล้ว”

เสี่ยวหมี่โต้วจ้องมองแผ่นหลังของเธอ เขาพูดขู่ด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง

การก้าวเท้าของเสี่ยวเหยียนหยุดลงในทันทีจากนั้นเธอก็หันกลับไปมองเสี่ยวหมี่โต้ว

เด็กชายตัวเล็กนั่งอยู่ตรงนั้น ก่อนหน้านี้เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโศกเศร้าราวกับถูกทอดทิ้ง แต่ตอนนี้นั้น???

เขาดูนิ่งและสงบ ดวงตาสีดำเต็มไปด้วยความมั่นใจและสุขุม

อ๊า!!!!

เห็นกันอยู่ว่าเขาเป็นแค่เด็ก แต่ทำไมถึงมีท่าทีเช่นนี้??

เขาเป็นเพียงแค่เด็กธรรมดาใช่ไหม?