เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 761

บทที่760 กาแฟน้ำลาย

เสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้นมา ทำให้หานมู่จื่อชะงักไป แต่ว่า… ความรู้สึกคุ้นเคยทำให้หานมู่จื่อตัวสั่นเล็กน้อย

เธอกำลังคิดอยู่เลยว่าจะเข้าใกล้เย่โม่เซินยังไงดี จะได้กระตุ้นความทรงจําของเขา ให้เขาจำเรื่องราวทุกอย่างได้สักที

เขาก็เสนอตัวเข้ามาเองเลย

หานมู่จื่อยกยิ้มกริ่ม ก่อนจะตอบกลับ “เข้าใจแล้วค่ะ ดิฉันจะรีบชงเข้าไปให้นะคะ”

อีกฝ่ายไม่รู้สึกถึงความผิดปกติ แล้ววางสายไปทันที

ความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยก่อนหน้านี้ของหานมู่จื่อ ข้อเท้าบวม ตอนนี้มีกำลังขึ้นมาทันที เธอกลับไปที่โซฟา แล้วใส่รองเท้า ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องเครื่องดื่มทันที

ตอนที่ชงกาแฟ หานมู่จื่ออารมณ์ดีมาก ตัวจึงเบาไปด้วย

นิสัยของเย่โม่เซิน เธอเข้าใจดี ห้าปีก่อนเธอเคยทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเขามาก่อน กาแฟที่เขาดื่มในตอนนั้น เธอเป็นคนชงให้เอง

ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะเคยต่อว่าเธอ แต่ต่อมาเขาก็ไม่เอาเรื่องเล็กน้อยพวกนี้มาทำให้เธอลำบากใจอีก

ดังนั้นรสชาติที่เขาชื่นชอบเป็นยังไงเธอรู้ดี

ไม่นาน หานมู่จื่อก็ชงกาแฟเสร็จ หลังจากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องทำงานของเลขาไป

ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนของพนักงาน ทำให้ชั้นนี้เงียบมาก ไม่มีใครอยู่ พี่หลินเองก็ไม่อยู่ หานมู่จื่อยกถ้วยกาแฟเดินไปตามทาง

เธอรู้ว่าห้องของประธานอยู่ด้านในสุดของชั้นนี้ ดังนั้นหานมู่จื่อแค่เดินเข้าไปเรื่อยๆก็พอแล้ว

ในที่สุด เธอก็มาถึงหน้าประตูห้องทำงานของประธานบริษัทสักที

เธอใจเต้นแรงมาก หานมู่จื่อสูดหายใจเข้าลึก เพื่อให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ตัวเองให้ได้

หานมู่จื่อ เธอจะตื่นเต้นไปทำไม ก็แค่เอากาแฟมาให้เองนะ เป็นเรื่องที่ทำเป็นปกติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องตื่นเต้น

หลังจากควบคุมอารมณ์ตัวเองได้แล้ว หานมู่จื่อก็เคาะประตูห้อง

“เข้ามา”

คำพูดห้วนๆดังออกมา ถึงแม้จะเป็นแค่คำเดียว แต่กลับทะลุเข้าไปในหัวใจของหานมู่จื่อ

เธอเปิดประตู ก่อนจะยกถ้วยกาแฟเดินเข้าไป

เธอเดินไปด้วย มองไปรอบๆห้องไปด้วย ดูเหมือนจะเพิ่งตกแต่งใหม่ทั้งหมดเลย ถึงแม้เขาจะความจำเสื่อม แต่สไตล์การจัดห้องและนิสัยของเขายังคงเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เน้นสีเข้มมืดเป็นหลัก ทำให้ดูน่าเกรงขามมาก

เอกสารต่างๆในห้องถูกจัดวางไว้อย่างถูกระเบียบ เห็นได้ชัดว่าเจ้าของห้องเป็นคนรักสะอาดมากแค่ไหน

อืม ยังคงเป็นเยโม่เซินคนเดิมจริงๆ

เย่โม่เซินของเธอ

หานมู่จื่อแอบยิ้ม ก่อนจะวางกาแฟไว้ด้านข้าง “ท่านประธานคะ กาแฟของคุณค่ะ”

เธอขยับเข้าไปใกล้ ตอนที่โค้งตัวลง ผมที่มัดเป็นหางม้าของเธอก็ร่วงลงมาข้างหน้า และมีกลิ่นหอมโชยออกมาบางๆ

ตอนที่อีกฝ่ายเดินเข้ามา เย่โม่เซินไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลย เขาก้มหน้าทำงานอยู่ตลอด จนมาถึงตอนนี้ มีกลิ่นของผู้หญิงโชยมา ทำให้เย่โม่เซินรู้สึกถึงความผิดปกติ

เขาขมวดคิ้ว แล้วเงยหน้าขึ้นมอง

เพราะหานมู่จื่อกำลังโค้งตัวเพื่อวางถ้วยกาแฟ จึงชนกับตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี ทำให้เธอตกอยู่ในสายตาของเย่โม่เซินทันที

หานมู่จื่อเงยหน้าขึ้น จึงสบตากันพอดี

ระยะห่างมันใกล้กันมาก

หานมู่จื่อมองหน้าเขานิ่ง ไม่เคลื่อนสายตาไปที่อื่น

เธอไม่ใช่กำลังหลงเสน่ห์ แต่… เป็นความรู้สึกเหมือนได้รับของที่สำคัญกลับคืนมา จึงทำให้เธอแอบมองนานขึ้น ขออีกแค่นิดเดียวก็ยังดี

“มองพอหรือยัง”

น้ำเสียงเข้มดังขึ้นมา หานมู่จื่อมองเห็นริมฝีปากของเขากำลังเม้มแน่น แล้วมองมาทางเธอด้วยสายตาดูถูก