วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 143

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

กลุ่มคนรูปร่างลับๆ ล่อๆ เดินเข้ามาในผับอย่างลึกลับ

เขาหาตัวลู่หมิงชิง พลันนำถุงใบเล็กสีชมพูยืนใส่มือของเขา พลันยิ้มพร้อมทั้งกล่าวออกมา “พี่ชิง ครั้งนี้เป้าหมายคือใครกัน?”

ลู่หมิงชิงโบกมือ

“จะไปไหนก็รีบไป เป้าหมายคนไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกวะ? เดี๋ยวโอนเงินไปให้ จำไว้ให้ดีนะ หุบปากให้สนิท อย่าได้แพร่งพรายออกไปเด็ดขาด!”

เฮยจื่อรับปากทันที

หลังจากออกมาแล้ว ทว่าในจุดที่ลู่หมิงชิงมองไม่เห็นว่าถูกถ่มน้ำลายสายอย่าดูแคลน

“ถุย! คิดจริงๆ หรือว่าตัวเป็นคนดี! สายตาคมกริบจ้องมองของต่ำตม”

เขาส่ายหน้าและเตรียมจะออกจากผับ

ทว่าในเวลานั้นเอง เผลอไปชนกับพนักงานคนหนึ่งอย่างไม่ทันระวัง

ร่างกายของเขาเซถลาไปทางด้านข้าง ประจวบเหมาะกับมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาประคองพอดี

มีเสียงสดใสของผู้หญิงดังขึ้นมาข้างหู “ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ?”

เฮยจื่อหันมามอง จนเห็นผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มคนหนึ่ง ดวงตาเปล่งประกายทางด้านหน้าทันที

“มะ ไม่เป็นไรครับ”

เพราะความตื่นเต้น จนลิ้นมันพันกันเล็กน้อย

กู้หรันผ่อนมือออก พลันกล่าวเสียงตามปกติ “ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ”

พูดจบ ก็ไม่ได้สนใจเขาอีกแล้ว ตนเองเลยเดินไปสนุกกับเรื่องของตนเองแทน

เฮยจื่อกลืนน้ำลายลงคออย่างหนักแน่น พลันเกิดความรู้สึกผิดหวังในใจ และหันไปหาพนักงานคนนั้นที่เดินมาชนกับตนเอง พร้อมทั้งกล่าวอย่างไม่มีมารยาท “เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยเหรอไง? เดินชนจนเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วแกมีปัญญาจ่ายได้มั้ย?”

พนักงานรีบขอโทษทันควัน

“ขอโทษด้วย ขอโทษด้วยจริงๆ ผมไม่ได้ตั้งใจครับ”

เฮยจื่อเบื่อหน่ายจนโบกมือไปมา

“ช่างเถอะ ถือว่าฉันซวยเอง! โชคร้ายจริงๆ เลย”

พูดจบ ก็หันหลังเดินออกไปทันที

เรื่องยิบย่อยเพียงเล็กน้อย กู้หรันไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ

ทุกคนต่างสนุกสนานกันอยู่สักพัก จากนั้นก็เริ่มไปเต้นรำกันแล้ว

ส่วนกู้หรันนั้นไปห้องน้ำ

สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือหลังจากเข้าห้องน้ำแล้ว เวลาออกมานั้น พลันมองเห็นลู่หมิงชิงนั่งอยู่ในตำแหน่งเดิมของเธอ และกำลังพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานของเธออีกคนหนึ่งพอดี

กู้หรันเดินเข้าไปหา พลันกล่าวด้วยความสงสัยอย่างอึดอัด “คุณมาได้ยังไง?”