วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 140

เขาพูดเสียงเคร่งขรึม “ไปที่เตียง ถอดเสื้อผ้าออกด้วย”

“หา?”

กู้หรันกอดตนเองไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว พลันกล่าวอย่างระแวดระวัง “คุณอยากจะทำอะไรเนี่ย? คุณอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามนะ อย่าลืมนะว่าพวกเรามีข้อตกลงกันอยู่สามข้อ”

สีโม่เฉิงแสยะยิ้ม

“คุณคิดว่าผมจะทำอะไรได้? อีกอย่าง บนตัวคุณทุกซอกมุมมีตรงไหนที่ผมไม่เห็นมาแล้วบ้าง ผมอยากดูมากเลยจนถึงขนาดอยากทำแบบนี้แล้วเหรอไง?”

กู้หรัน “…”

มันทิ่มแทงใจ แต่มันคือความจริง

แต่เธอยังคงใช้แขนกอดตัวไว้แน่น ไม่มีการขยับเขยื้อน

มักรู้สึกว่า การถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชายคนนี้ มันไม่ค่อยเหมาะสมมั้ง

สีโม่เฉิงเห็นสถานการณ์ จึงไม่อยากเอ่ยถามความคิดเห็นของเธออีกแล้ว

พลันหันตัวเธอกลับมาทันที และจัดการถอดเสื้อคลุมอาบน้ำของเธอออกทันที

เสื้อผ้าของกู้หรันหลุดร่วงลง เธอตกใจจนกรีดเสียงร้องทันที

อยากจะต่อต้าน แต่กลับถูกชายหนุ่มตึงเอาไว้แน่นหนา

หลังจากที่เขายืนอยู่ด้านหลังของเธอ พลันมองเห็นรอยช้ำเป็นจ้ำบนแผ่นหลังของเธอ หัวคิ้วย่นเข้าหากัน

สักพัก พลันพูดเสียงเข้ม “รอเดี๋ยวนะ”

พูดจบ จึงหันหลังเดินออกไป

กู้หรันยืนอยู่ตรงนั้น สมองเบลอเล็กน้อย

ไม่เข้าใจถึงความหมายของผู้ชายคนนี้

ประมาณสองนาทีให้หลัง เขากลับมาแล้ว ในมือยังมีครีมมาหลอดหนึ่งติดมือมาด้วย

สีโม่เฉิงพูดเสียงเข้ม “ขึ้นไปนอนพาดบนเตียงสิ”

ครั้งนี้ กู้หรันไม่ได้ต่อต้าน

เธอรวบเสื้อผ้าให้ดี พลันป้องกันพื้นที่ที่เหลืออยู่บนร่างกาย เหลือเพียงแผ่นหลังสีขาวดั่งหิมะตรงบริเวณนั้น พลันนอนพาดลงบนเตียงทันที

สีโม่เฉิงนั่งอยู่ด้านข้างของเธอ พร้อมทั้งทายาให้เธออย่างละเมียดละไม

เนื้อนิ้วของชายหนุ่มหยาบกร้านเล็กน้อย ยามเมื่อสัมผัสผิวอันเนียนละเอียดของเธอ จนนำพาความรู้สึกจั๊กจี้ขึ้นมา

ช่วงเอวคอดของกู้หรันเป็นบริเวณที่หวั่นไหวที่สุด จนเกิดอาการขยับเล็กน้อยอย่างทนไม่ไหว

จู่ ๆ ก้นถูกคนตีอย่างแรงหนึ่งทีอย่างคาดไม่ถึง

ชายหนุ่มกดเสียงพูดต่ำ “บอกแล้วว่าห้ามขยับ!”

กู้หรัน “…”

ว๊ายยยย!

น่าละอายใจชะมัด!!!

ตกลงว่าเส้นสมองส่วนไหนมันผิดปกติ ถึงได้ยอมตกลงให้ผู้ชายทำแบบนี้ได้เนี่ย!

ตอนแรกสีโม่เฉิงสนใจแค่รอยแผลที่อยู่บนแผ่นหลังของเธอ