วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 145

เมื่อมาถึงด้านนอก ลู่หมิงชิงประคองกู้หรันไปยังลานจอดรถ

กู้หรันที่มีอาการมึนหัว แม้จะรู้สึกว่าผู้ชายที่ประคองตนเองอยู่ เหมือนบนตัวมีกลิ่นผิดแปลกไปจากทุกวัน

แต่ในเวลานี้ด้วยฤทธิ์เหล้า เธอจึงไม่มีกะจิตกะใจไปคิดมาก

พลันเอนตัวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม และรีบกล่าวอย่างเบลอทันที “สีโม่เฉิง ขอน้ำค่ะ”

เนื่องจากเธอดื่มเหล้าหนักไปหน่อย จนพูดไม่ค่อยชัด

ลู่หมิงชิงฟังไม่ถนัด พลันเอ่ยถามด้วยความสงสัย “คุณเรียกใครเหรอ?”

กู้หรันไม่ได้พูดต่อ

เธอเอนพิงหัวไหล่ของเขา หลับตาลง คล้ายนอนหลับไปแล้ว

ลู่หมิงชิงจ้องมองลักษณะท่าทางของเธอ ได้แต่แสยะยิ้มอยู่ในใจ

นอนไปเถอะครับ

อาศัยที่ตอนนี้ฤทธิ์ยายังไม่ได้แสดงออกมาทั้งหมด ให้นอนหลับให้สบายไปก่อนสักพักเถอะ

มิเช่นนั้น เกรงว่าคืนนี้เธอคงนอนไม่ได้แล้วแหละ

การคิดเช่นนี้ เขาประคองกู้หรันพร้อมทั้งเร่งฝีเท้ามุ่งหน้าเดินไปยังรถยนต์ของตนเอง

ทว่าในเวลานี้เอง พลันมีรถเก๋งสีดำอีกคันทะยานเข้ามาลานจอดรถพอดี

ฉินจูเพิ่งจอดรถสนิท พลันมองเห็นเงาคนสองคนที่อยู่ทางด้านหน้าในตำแหน่งไม่ไกลนัก พลันพูดออกมาอย่างตกใจโดยที่ไม่รู้ตัว “เฮ้ย นั้นมันคุณนายน้อยไม่ใช่เหรอ?”

สีโม่เฉิงเงยหน้ามองตามสายตาของเขาไป จนมองเห็นลู่หมิงชิงกับกู้หรันทันที

สีหน้าเคร่งขรึมลงถนัดตา

ลู่หมิงชิงนำตัวกู้หรันใส่ไว้ในรถยนต์ พร้อมทั้งคาดเข็มขัดให้เธอด้วย

พลันมองเห็นใบหน้าเล็กๆ อันนุ่มนวลอย่างงดงามทางด้านหน้า รูปลักษณ์อันแสนอ่อนแอบอบบางที่ยอมคนก่อนหน้านี้ แค่รู้สึกว่าเลือดลมในร่างกายพลุ่งพล่าน จนอดใจไม่ไหวจนอยากจะไปจัดการให้ถูกต้อง

เขายกมือขึ้นมา พร้อมทั้งลูบไล้ใบหน้าเล็กๆ ของกู้หรัน พลันกระซิบทุ้มต่ำ “เด็กดี อย่าใจร้อนนะ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านตอนนี้เลยครับ คืนนี้ผมต้องทำให้คุณมีความสุขมากอย่างแน่นอนครับ”

กู้หรันมึนงง แค่รู้สึกว่ามีสิ่งของอะไรบางอย่าง มาผ่านใบหน้าไปมาอยู่ตลอด จนทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย

เธอปัดเขาออกอย่างหมดความอดทน พร้อมทั้งพูดกล่าวอย่างคลุมเครือ “อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!”

ดวงตาลู่หมิงชิงหม่นหมองลงเล็กน้อย

ทว่ากลับไม่ได้พูดอะไรออกมา พลันดึงมือกลับทันที พร้อมทั้งถอยออกเพื่อปิดประตูรถให้เธอ

อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งยืดตัวให้ตรง

จู่ ๆ พลันมีเงาดำตะคุ่มหนึ่งกระแทกใส่หน้าเขาอย่างเต็มแรงทันที

ลู่หมิงชิงถูกกระแทกจนร่างกายพาดติดกับรถยนต์ สมองเบลอไปสักพักอย่างไม่รู้ตัว

ยังไม่ทันมีสติตอบสนองกลับมา พลันโดนอีกหมัดกระแทกศีรษะอีกครั้งทันที

ลู่หมิงชิงถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา อยากจะต่อต้านกลับ แต่กลับถูกคนต่อยจนนอนกองอยู่ที่พื้น ถัดจากนั้น ร่างกายก็ถูกปลายรองเท้าหนังคู่หนึ่งเหยียบกดลงมา