วิวาห์ร้าย:คลั่งรักเจ้าสาวแสนสวย นิยาย บท 16

เสิ่นฉีคอตก ผมที่ยังไม่แห้งหลังจากอาบน้ำก็ยังมีน้ำหยดลงมา

“มันเป็นเรื่องจริง” เสิ่นฉีพูดเสริมอีก แต่น้ำเสียงของเธอดูขาดความมั่นใจอย่างเห็นได้ชัด

เยี่ยมั่วเซวียนหัวเราะเย้ยและทันใดนั้นก็นำบิลมาไว้ในมือของเธอ "ใบรับรองปลอมใบเดียว ก็คิดจะเอามองหลอกผมเยี่ยมั่วเซวียนคนนี้ ใครมันกล้าขนาดนี้ ถึงขั้นช่วยคุณโกหกผม!”

ใบรับรองการทำแท้งถูกขยำและโยนไปที่เท้าของเสิ่นฉี

เสิ่นฉีเงยหน้าขึ้นทันที ร่างเพรียวของเธอสั่น ริมฝีปากซีดของเธอก็สั่น "คุณ..."

แรงที่ข้อมือของเธอเพิ่มขึ้นในทันใด เสิ่นฉีรู้สึกว่าข้อมือของเธอกำลังจะถูกเขาบีบจะแทบจะหัก เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด แต่กลับกัดริมฝีปากล่างแน่นไม่ยอมปริปากร้อง

“หึ ฉันเดาออกตั้งนานแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ซื่อสัตย์” เยี่ยมั่วเซวียนดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา โดยไม่ให้โอกาสเธอขัดขืนใดๆ แล้วก็เอาถุงพลาสติกยัดใส่มือเธอ

เสิ่นฉีก้มหน้าลงและเห็นยาเม็ดสีขาวในถุง

เมื่อคิดถึงอะไรบางอย่าง ใบหน้าของเธอก็ซีด มือของเธอสั่นและพยายามโยนยาทิ้ง แต่เยี่ยมั่วเซวียนกับจับมันแน่นขึ้น

"สิ่งที่ฉันเยี่ยมั่วเซวียนเกลียดที่สุดในชีวิต คือผู้หญิงแบบเธอที่เห็นแก่ตัวแต่แสร้งทำเป็นไร้เดียงสาเพื่อทำลายครอบครัวของคนอื่นและแต่งงานทั้งที่ตั้งท้องลูกของคนอื่นแล้วยังต้องการจะอยู่อย่างสงบสุขอีก"

เขาเปิดถุงด้วยมือของเขาเอง ทันใดนั้นรอยยิ้มเขาก็กลายเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและโหดเหี้ยม

“เธออยากอยู่บ้านตระกูลเยี่ยไม่ใช่เหรอ กินยานี้แล้วฉันจะให้เธออยู่ในฐานะสะใภ้ของที่นี่”

ไม่ต้องคิด เสิ่นฉีก็รู้ว่ามันคือยาอะไร ผิวของเธอซีดอย่างเห็นได้ชัดและร่างกายที่เล็กกระทัดรัดของเธอก็สั่นอย่างรุนแรงโดยเฉพาะตอนที่อยู่ภายใต้ร่างของเขา

“ไม่ ฉันไม่ต้องการมัน! ใบรับรองนั่นไม่ใช่ของปลอมฉันทำแท้งเด็กจริงๆ! คุณเชื่อฉันหน่อยได้ไหม”

สายตาของเยี่ยมั่วเซวียนเย็นชาจนไร้ซึ้งความอบอุ่น นิ้วเรียวของเขาบีบกรามล่างของเธออย่างง่ายดาย บังคับให้เธอเปิดริมฝีปากของเธอ มืออีกข้างก็ยัดเม็ดยาเข้าไปในปากของเธออย่างไร้ความปราณี

เสิ่นฉีพยายามต่อต้าน แต่ความแตกต่างของความแข็งแกร่งระหว่างชายและหญิงนั้นมากเกินจนเธอไม่สามารถจะสู้กับเยี่ยมั่วเซวียนได้ เธอทำได้เพียงมองเขาใส่ยาเข้าไปในปากของเธอ

รสชาติอันเป็นเอกลักษณ์ของเม็ดยาละลายบนลิ้น สัมผัสรสขม ท้องของเสิ่นฉีก็เริ่มม้วนตัวอีกครั้ง

“ปล่อยนะ ปล่อย...”

"กลืนลงไปซะ" เยี่ยมั่วเซวียนกดเธออย่างไร้ความปราณี พยายามดันยาเข้าปากของเธอท่าทางนั้นในสายตาราวกับศพที่ฟื้นคืนชีพ ทำสิ่งนี้โดยไม่มีอารมณ์ใดๆ

ในที่สุดเสิ่นฉีก็อดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมา

เยี่ยมั่วเซวียนขมวดคิ้ว

เมื่อเห็นว่าเธอเหมือนจะอาเจียนจริงๆ เยี่ยมั่วเซวียนก็ปล่อยมือ

วินาทีถัดมาเสิ่นฉีก็อาเจียนออกมาเป็นสาย

เยี่ยมั่วเซวียนเห็นร่างบางวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ซบอยู่ตรงอ่างล้างมือทำท่าจะคายออกมา ใบหน้าของพะอืดพะอมจางๆและความโกรธในสายตาของเธอก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

เสิ่นฉีอยู่ที่อ่างล้างมือ อาเจียนออกมา รสขมของเม็ดยาในปากของเธอยังคงอยู่เป็นเวลานาน กระทบกับต่อมรับรสของเธออย่างต่อเนื่องทำให้เธออาเจียนเรื่อยๆ

แต่โชคดีที่เธอคายยานั้นออกมา เธอไม่ได้กลืนมันลงไป

และเสิ่นฉีก็ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเธอถึงจะหายดี แต่เธอเหนื่อยมากจนล้มลง เธอฝืนทำความสะอาดห้องน้ำจนสะอาดแล้วจึงทรุดตัวนั่งบนชักโครก

เพิ่งอาบน้ำมาแท้ๆ แต่ตอนนี้หน้าผากและคอของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นจัด

ปวดท้องมากๆ...

เสิ่นฉีกุมท้องน้อยของเธอโดยไม่รู้ตัว

ยาก็คายออกมาแล้ว ทำไมยังปวดท้องอยู่ล่ะ เป็นไปได้ไหมที่เธอกลืนมันลงไปโดยไม่รู้ตัวแล้วมันก็ออกฤทธิ์

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเสิ่นฉีก็พร่ามัว

เธอลุกขึ้นจากชักโครกด้วยใบหน้าขาวซีด กุมท้องตนไว้แล้วเดินเซออกไป

เยี่ยมั่วเซวียนเม้มริมฝีปากบางของเขา "จะไปไหน"

เสิ่นฉีไม่ตอบแล้วเดินออกไปอย่างดื้อรั้น

"หยุด!" เยี่ยมั่วเซวียนตวาด จนทำให้เสิ่นฉีต้องหยุด

ร่างบางยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ล้มลงไปบนพื้นทันที...