วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 20

มู่เวยเวยลิงโลดอยู่ในใจ ยังไงเธอก็ไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับเย่ฉ่าวเฉิน ผู้ชายคนนั้นน่ารังเกียจ แต่...ถ้าเธอไม่อยู่ห้องเดียวกับเย่ฉ่าวเฉิน เธอจะกลัวจนนอนไม่หลับทุกคืนรึเปล่า

คำถามนี้มันยุ่งเหยิงจริงๆ

ขณะที่มู่เวยเวยคิดอยู่นั้น ก็มีคนรับใช้คนหนึ่งเอาของเข้ามาจากด้านนอก โดยมีคุณอาหวังมาจัดการด้วยตัวเอง และบอกให้พวกเธอเอาขึ้นไปด้วยความระมัดระวัง

จากนั้น คุณอาหวังก็เดินมาพูดกับมู่เวยเวย “คุณหนู คุณชายให้ผมย้ายของคุณหนูจากบ้านตระกูลมู่มาหมดแล้วครับ ผมให้คนรับใช้เอาขึ้นไปให้บนห้องหมดแล้ว”

“ค่ะ โอเค” มู่เวยเวยพยักหน้า ถึงว่าทำไมของพวกนั้นคุ้นๆ แต่ของของเธอเอาไปไว้ห้องเย่ฉ่าวเฉินหมดเลยหรอ ไม่ใช่ว่า....

“คุณอาหวังคะ คือว่า...ของของฉันเอาไปไว้ห้องเย่ฉ่าวเฉินหมดเลยหรอคะ เป็นไปได้ไหมที่....” มู่เวยเวยตั้งใจถาม เพราะเธอตัดสินใจแล้วว่าจะมีห้องของตัวเอง

เย่ฉ่าวเฉิน กับผีตาสีม่วงนั่น...น่ากลัวพอๆกัน โดยเฉพาะผีตาสีม่วงนั่นหน้าตาเหมือนเขาไม่มีผิด คิดดูดีๆแล้ว เธออยู่คนเดียวดีกว่า

คุณลุงหวังฟังแล้วก็ตะลึงไป ก่อนจะตอบยิ้มๆ “คุณหนูเข้าใจผิดแล้วครับ คุณชายไม่ชอบให้ใครแตะต้องของของเขา ดังนั้นของของคุณ ผมเลยให้คนเอาไปไว้ห้องข้างๆ”

“ห้องข้างๆหรอคะ” มู่เวยเวยตื่นเต้นทันที นั่นก็หมายความว่า หลังจากนี้เธอจะไม่ต้องนอนห้องเดียวกับเย่ฉ่าวเฉินแล้ว เจ๋งสุดๆ

“ขอบคุณค่ะคุณอาหวัง ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวนะคะ”

มู่เวยเวยกลืนซาลาเปาอย่างรวดเร็ว แล้วขึ้นไปข้างบน เมื่อเข้าห้องมา เธอก็จัดของอย่างเป็นระเบียบ

แม้ว่าห้องนี้จะไม่อุ่น และสะดวกสบายเท่าห้องที่บ้านตระกูลมู่ แต่เธอก็ไม่รังเกียจ แค่เธอคิดว่าตัวเองจะได้ไม่ต้องนอนกับเย่ฉ่าวเฉินทุกคืน ไม่โดนเขารังแก และทำให้อับอาย แค่นี้เธอก็รู้สึกสดชื่นมากแล้ว เธอไม่กลัวเรื่องผีนั่นอีกต่อไป

หลังจากจัดของเสร็จ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา และคนที่โทรมาก็คือ เฉียวซินโยว เพื่อนสุดที่รักนั่นเอง