วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 342

" ก็บอกว่าฉันเลี้ยงไม่ใช่หรอ? " ต้วนอีเหยาขมวดคิ้ว

" ถือว่าเป็นค่าซื้อดอกไม้ให้เธอล่วงหน้า แบบนี้ตกลงไหม? "

" ตกลงก็ได้ " ต้วนอีเหยาหันไปถามพนักงาน " ทั้งหมดเท่าไหร่? "

" 4800 หยวนค่ะ "

" เท่าไหร่นะ? "ต้วนอีเหยาคิดว่าเธอต้องฟังผิดแน่ๆ

" 4800 หยวนค่ะ "

ต้วนอีเหยาเบิกตากว้าง เมนูอาหารสี่อย่าง ซุปหนึ่งอย่าง บวกกับข้าวสวยสองถ้วย อ้อแล้วก็ชาอีกสองสามแก้ว ค่าอาหารทั้งหมด 4800 เชียวหรอ?

" เอาเถอะๆ "ไป๋จิ่นอี้ดึงเธอให้เดินออกไปข้างนอก พอมาถึงข้างหน้าแล้วจึงพูดกับเธอว่า " ดอกไม้หนึ่งช่อราคา 200 ก็แค่ดอกไม้ 24 ช่อ เยอะหรอ? "

ต้วนอีเหยาขมวดคิ้วและคิดอยู่พักหนึ่ง " เหมือนว่าก็ไม่ได้เยอะอะไรนะ ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณจำไว้เลยนะ ห้ามขาดแม้แต่ช่อเดียว "

" แน่นอน ฉันจะต้องจำมันแม่นเลยแหละ "

ไปจิ่นอี้ส่งเธอกลับบ้าน และได้รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน เขาอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นค่อยสตาร์ทรถออกไป

ใครๆก็รู้ว่าพื้นที่นี้เป็นพื้นที่ที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีที่สุดในเมืองหลวงของจักรวรรดิ ตอนนี้มีมูลค่าหลักร้อยล้านหยวนเลยทีเดียว ต้วนอีเหยาอาศัยอยู่ที่นี่?

ในเมื่อรวยขนาดนี้ ทำไมถึงไปเปิดร้านดอกไม้ที่ลำบากแบบนั้น?

" แต่ก่อนเธอไม่ได้อยู่รอยัลปาร์คนี้ไม่ใช่หรอ? " ไป๋จิ่งอี้ลองถามเธอ

ต้วนอีเหยามองบรรยากาศยามค่ำคืนที่งดงามนอกหน้าต่าง " ใช่ เพราะหน้าที่การงาน เลยพักอยู่ข้างนอกตลอด "

" อ้อ ถ้าอย่างนั้นถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันได้นะ เช่น สถานที่ไหนน่าเที่ยว ที่ไหนมีของกินอร่อย ฉันเติบโตที่นี่ คุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี "

" ได้สิ หมายเลขโทรศัพท์ของคุณคืออะไร? "

ไป๋จิ่นอี้บอกเบอร์มือถือให้เธอ ในขณะที่ต้วนอีเหยากดเบอร์ตามที่เขาบอก เธอก็พูดขึ้นมาว่า " ฉันไม่ได้ยิน ส่วนใหญ่ก็ส่งข้อความเอานะ "

" ไม่เป็นไร ฉันเห็นข้อความอยู่แล้ว เธอโทรเข้ามาหน่อย แล้วฉันจะบันทึกไว้ " ทุกครั้งที่ไป๋จิ่นอี้ได้ยินว่าเธอไม่ได้ยิน เขาก็รู้สึกเสียใจ อยากถามเธอมากว่าเกิดอะไรขึ้นกับหูของเธอ แต่เขาคิดว่ามันจะรวดเร็วเกินไป พวกเขาพึ่งรู้จักกันเอง

พอถึงบ้าน ต้วนอีเหยาพูดว่า " ขอบคุณ บายนะ "จากนั้นเธอก็หันหลังแล้วหยิบกุญแจบ้าน จนกระทั่งเธอเข้าบ้านไป ไป๋จิ่นอี้ถึงมั่นใจว่าเธออาศัยอยู่ที่นี่จริงๆ

เธอที่มีบ้านมูลค่าหลักร้อยล้าน ค่าอาหารแค่ 4800 แต่เธอกลับคิดว่ามันแพง ความลับที่ซ่อนอยู่ในตัวเธอช่างมากมายจริงๆ จึงดึงดูดให้ผู้คนอยากค้นหาความจริงในตัวเธอ

เขาไม่ได้เจอผู้หญิงที่น่าสนใจแบบนี้มานานมากแล้ว

รถคันสีดำแล่นหายไปในซอย หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ข้อมูลอย่างละเอียดชองไป๋จิ่นอี้ถูกอัปโหลดไปยังโทรศัพท์ของทหารต้วน

ไป๋จิ่นอี้เกิดในครอบครัวนักวิชาการ ทั้งปู่และพ่อแม่ของเขาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์และนักการศึกษาที่มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศ มีนิสัยอ่อนโยน เป็นคนดีทั้งในสายตาคณะครูและนักเรียน เคยมีแฟนมาแล้วหนึ่งคน และเลิกกันไปแล้วสามปี

พอทหารต้วนดูข้อมูลพวกนี้เสร็จ เขาก็ยิ้มมุมปากนิดๆ มหาวิทยาลัย ฟังดูแล้วไม่เลวเลยทีเดียว ดูจากรูป หน้าตาก็ดูดี

เขาบอกแล้วไง ว่าผู้ชายดีๆบนโลกนี้มีตั้งเยอะแยะ ต้องมีผู้ชายสักคนที่มีทำบุญมาร่วมกันอีเหยาอยู่แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นไป๋จิ่นอี้คนนี้

ในค่ำคืนที่เร่าร้อน เย่จิงเหยียนขับรถมาพักผ่อนหย่อนใจที่ริมหาด เป็นช่วงน้ำขึ้นสูง ผู้คนตรงริมหาดเลยค่อนข้างน้อย

เย่จิงเหยียนนั่งสูบบุหรี่อยู่บนชายหาด โดยมีกระถางเขี่ยบุหรี่อยู่ข้างๆ

เพราะเป็นช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ตกท้องฟ้าเลยเป็นสีแดง แม่เคยบอกว่า พ่อเคยประสบอุบัติเหตุที่ทะเลแห่งนี้ ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาตายไปแล้ว แต่แม่กลับเชื่อว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ในที่สุดเธอก็ใช้สัญชาตญาณของตัวเองหาเขาจนเจอ

บางครั้งเขาก็คิดว่าถ้าต้วนอีเหยายังมีชีวิตอยู่มันจะดีมากขนาดไหน ขอแค่เธอยังมีชีวิตอยู่ ถึงเขาจะต้องรอสามสิบสี่สิบปี ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบเขาแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะรักและอยู่กับคนอื่น ขอแค่เธอยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ก็เพียงพอแล้ว แต่ว่าโลกใบนี้ไม่ได้มีโอกาสมากขนาดนั้น......

ทำไมคนที่เกิดอุบัติเหตุต้องเป็นเธอด้วย ทำไม?

ดวงอาทิตย์ตกแล้ว เสียงคลื่นในทะเลก็ดังมากขึ้นเรื่อยๆ จูๆก็มีสายเรียกเข้า เป็นน้องสาวของเขาเย่ชูวเสวีย

" พี่ชาย พี่อยู่ไหน? "

" มีเรื่องอะไร? " เย่จิงเหยียนถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม

" เอ้ ทำไมถึงได้มีเสียงคลื่นทะเลด้วย " เย่ชูวเสวียนิ่งไปชั่วครูแล้วรีบพูดขึ้นว่า " พี่ชาย พี่อย่าทำเรื่องโง่ๆนะ "

" ฉันสูบบุหรี่อยู่ ไม่ได้จะกระโดดน้ำทะเลตาย " เย่จิงเหยียนรีบพูดดักความคิดเธอ

เย่ชูวเสวียเลยสงบลง " อ้อๆ ถ้าอย่างนั้นก็ดี เอ่อ พี่ลืมไปแล้วหรอ? วันนี้เป็นวันเกิดของแม่ พี่รีบกลับบ้านมาเลย "

เย่จิงเหยียนสะดุ้ง โอ้พระเจ้า เขาลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?

เขารีบดับบุหรี่ในมือแล้วทิ้งลงในกระถามบุหรี่ เขาพูดเบาๆว่า " พี่จะกลับไปเดี๋ยวนี้ ต้องการซื้ออะไรไหม? "

" ไม่ต้องๆ ทุกอย่างเตรียมไว้เกือบหมดแล้ว พี่รีบกลับมาก็พอ " พอพูดจบ เย่ชูวเสวียก็วางสาย

เย่จิงเหยียนลุกขึ้นพร้อมกับเขี่ยบุหรี่ แล้วปัดฝุ่นในตัว เขาที่กำลังจะขึ้นรถก็ได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากที่ไกลๆ

" ช่วยด้วย......ช่วยด้วย......"

เย่จิงเหยียนหันไปดู เขาเห็นคนจมน้ำและพยายามดิ้นรนที่จะขึ้นมา เสียงที่ร้องขอความช่วยเหลือคือเสียงของเธอนั่นเอง

บนชายหาดไม่มีคนแล้วนอกจากเขา เย่จิงเหยียนวางกระถางบุหรี่ไว้ในรถและรีบวิ่งไปที่ชายหาด

เย่จิงเหยียนช่วยหญิงสาวขึ้นมาบนบกแล้วปัดผมที่บังหน้าเธอออก เย่จิงเหยียนตะลึง คิ้วแบบนี้ ใบหน้าแบบนี้ ปากแบบนี้.....หน้าตาคล้ายกับต้วนอีเหยามาก......

เธอกระอักน้ำทะเล หญิงสาวพูดอย่างอ่อนแรงว่า "ขอบคุณ......ขอบคุณคุณมาก "

" ไม่เป็นไร "เย่จิงเหยียนดึงสติกลับมาได้ สายตาอ่อนโยนมากๆ " ทำไมเธอถึงมาว่ายน้ำคนเดียว? ในช่วงเวลาน้ำขึ้นแบบนี้มันอันตรายมากนะ "

หญิงสาวลุกขึ้นนั่งแล้วไปแห้งสองสามที " ฉันมาที่เมือง A เพื่อว่ายน้ำโดยเฉาะ แต่เมื่อกี้ฉันเป็นตะคริว " ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ก้อนหินใหญ่ก่อนหนึ่ง เธอกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด " โอ๊ย ใครขโมยกระเป๋าฉันไป "

เย่จิงเหยียนเดินเข้าไป " เธอวางไว้ตรงไหน? "

" ฉันซ่อนอยู่ด้านล่างของก้อนหินใหญ่ก้อนนี้ ในกระเป๋ามีทั้งโทรศัพท์ บัตร เสื้อผ้า และสิ่งของต่างๆของฉัน โอ้พระเจ้า ฉันจะบ้าตาย " หญิงสาวอารมณ์เสียมาก

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สดใสของเธอ จู่ๆก็คิดถึงตอนที่อีเหยาโกรธและดีใจ เธอก็น่ารักสดใสแบบนี้แหละ

" เธอก็สะเพร่าเกินไป กล้าเอาของสำคัญแบบนั้นวางตรงนี้ได้ยังไงกัน? " อาจจะเป็นเพราะว่าหญิงสาวหน้าตาคล้ายกับอีเหยามาก เย่จิงเหยียนเลยกลายเป็นคนพูดมาก

หญิงสาวเสียใจจนแทบจะร้องไห้ " แล้วทีนี้จะทำยังไงดี? ไม่เหลืออะไรไว้เลย แล้วคืนนี้ฉันจะนอนที่ไหน? "

เย่จิงเหยียนฉุดคิดในใจ " ไปบ้านฉันสิ บ้านฉันมีที่พัก "

" หะ? " หญิงสาวตะลึงไปเลย เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มรูปงาม หน้าเธอค่อยๆแดง เมื่อกี้เธอยุ่งๆเลยไม่ทันสังเกตว่าคนที่ช่วยเธอนั้นหล่อมาก

เดี๋ยวก่อน หญิงสาวหลุดออกจากโลกแห่งจินตนาการของตัวเอง และมองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ " คุณคงไม่ได้จะเอาตัวฉันไปขายใช่ไหม? "

" แล้วแต่เธอก็แล้วกัน......" เย่จิงเหยียนหันหลังเดินไปที่รถ หญิงสาวก็รีบเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว " เอาเถอะๆ คุณช่วยฉันขึ้นมาฉันถือว่าคุณก็เป็นคนดี ฉันเชื่อใจคุณ "

ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงต้องนอนข้างถนนสินะ?

เย่จิงเหยียนหยิบผ้าขนหนูจากหลังรถให้เธอ " เช็ดตัวก่อน "

" ได้ " หญิงสาวเช็ดผมไปด้วย แล้วแอบมองเขา ช่างเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ทุกท่วงท่าจริงๆ