วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 4

เธอพาตัวเองมาจนถึงหน้าห้องของตัวเอง มู่เวยเวยล็อคประตูห้องและทรุดลงร้องไห้ในทันที ไม่คิดเลยว่าแฟนของเธอจะกล้าขายเธอให้กับชายแปลกหน้า ฮ่าฮ่าฮ่า.....น่าขำสิ้นดี ！

มู่เวยเวยร้องไห้พลางคิดถึงพ่อแม่ และพี่ชายของเธอ มู่เทียนเย่

พี่ชายของเธอเป็นคนอัจฉริยะ เป็นนักเรียนดีเด่นจากสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเป็นแบบอย่างให้กับคนอื่น และเป็นที่ชื่นชมของทุกคน

หลังจากพี่ชายเรียนจบจากนอกกลับมา เขาก็มาช่วยพ่อแม่พัฒนาบริษัทมู่ซื่อให้เติบโตขึ้น แต่ทว่าความสุขนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน พ่อแม่ก็มาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตไป งานศพยังไม่ทันเรียบร้อย พี่ชายเธอก็บอกว่าเกิดเรื่องขึ้นที่อเมริกาต้องรีบไปจัดการ แล้วเขาก็จากไปเลย

ในตอนแรกพี่ชายโทรติดต่อกับเธอทุกอาทิตย์ ต่อมาก็เริ่มติดต่อไม่ได้ หลังจากนั้นก็ไม่สามารถติดต่อพี่ชายของเธอได้อีกเลย

พี่.....

มู่เวยเวยกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แววตาของเธอแข็งกร้าวขึ้นมา พี่ของเธอไม่มีทางตายไปแบบนี้แน่ ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทำให้เขาไม่ติดต่อเธอมา มันต้องเป็นแบบนี้แน่ ！

สักวันพี่จะต้องกลับมา ！

เสียคนอย่างลู่จื่อหางไปก็เท่านั้น ขอเพียงให้พี่ชายของเธอกลับมาได้อย่างปลอดภัย เธอต้องการแค่พี่ชายเธอเท่านั้น ！

คิดเช่นนี้ ตอนนี้มู่เวยเวยไม่ร้องไห้แล้ว เธอเหนื่อยเหลือเกิน เมื่อไปถึงเตียงเธอก็ทิ้งตัวลงนอนในทันที และตื่นมาในตอนสายของวันใหม่

มู่เวยเวยตื่นขึ้นมาพร้อมผมที่ยุ่งเหยิง เธอเดินไปเปิดม่านมองแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา

เธอเดินไปเข้าห้องน้ำเตรียมจะล้างหน้าแปรงฟัน เมื่อมองเห็นตัวเองในกระจก มู่เวยเวยตกใจมาก ตาเธอบวมโต มีรอยจูบที่ต้นคอของเธอ เสื้อผ้ายุ่งเหยิง เผยให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน