วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 438

“ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วยเซี่ยอันน่า แต่ฝั่งตรงข้ามคือพี่หก พวกเราจะทำอะไรต้องคิดดีๆ ไม่อย่างนั้นอาจจะพลาดได้ พวกเราจะเสียทั้งผู้หญิงเสียทั้งอาวุธไม่ได้นะ” ตงจื่อรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว แต่เสี่ยวอวี้หลินกลับไม่ฟังเขาเลย

“ฉันรู้สึกว่าความผิดทั้งหมดเกิดจากฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น” เสี่ยวอวี้หลินเริ่มรู้สึกผิดกับเซี่ยอันน่ามากขึ้นเรื่อยๆ

โลกนี้ไม่อาจคาดเดาได้ บางครั้งทุกอย่างก็ไม่เป็นอย่างที่เราคิด เรื่องราวมันไม่ได้ดำเนินไปตามที่เรากำหนดไว้

ไม่ว่าใครถ้าเจอเรื่องอย่างนี้ คงจะคุ้มคลั่งกันทุกคน และแน่นอนเสี่ยวอวี้หลินก็ไม่ถูกยกเว้นเช่นกัน เขาก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง

“ใช่ ทั้งหมดเป็นความผิดของนาย ใครให้นายทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ข้างถนนคนเดียว ตอนนี้อย่างแรกที่พวกเรารู้ก็คือ ทำไมเซี่ยอันน่าถึงถูกลักพาตัวไป ทำไมเซี่ยอันน่าถึงถูกเอาไปประมูล ผู้หญิงสวยมากมายบนโลกใบนี้กลับไม่ถูกประมูล ไม่ถูกลักพาตัว มีแค่เธอคนเดียวที่โดน มันเป็นเพราะอะไรกัน นายรู้ไหม” ตงจื่อเริ่มรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล

“ใช่ ทำไมฉันถึงคิดเรื่องพวกนี้ไม่ออกนะ” เสี่ยวอวี้หลินก็รู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกๆ เพราะถ้าแค่ตัวเซี่ยอันน่าเอง เธอไม่ได้มีทรัพย์สินร่ำรวยจนถึงต้องดึงดูดความสนใจของคนอื่น แล้วใครกันที่ลักพาตัวเธอไป

จะบอกว่าแค่เพราะรูปลักษณ์ภายนอกหรอ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะสวยจริง แต่คนอื่นก็สวยกว่านั้นมีเยอะแยะ

“ในเมื่อนายพูดอย่างนั้น นายรู้เหรอว่าเพราะอะไร” ตอนนี้ไอคิวของเสี่ยวอวี้หลินอยู่ในระดับต่ำมาก เขาต้องเพิ่มไอคิวสักหน่อย ถึงจะเหมาะสมกับฐานะของเขา

แม้แต่ตงจื่อยังรู้สึกว่า ตั้งแต่เสี่ยวอวี้หลินรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเซี่ยอันน่า ไอคิวของเขาก็ถูกปิดจนหมด เขายังเป็นประธานคนที่เจ้าสำราญอยู่ไหม ยังเป็นคนที่ถูกคนเรียกว่าคุณชายหลายอารมณ์อยู่ไหม

“ใช่ เธอโดนลูกพี่ลูกน้องขายมาที่นี่” เมื่อตงจื่อพูดจบ เขาก็หยุดไปนิดนึง และพูดอีกครั้งว่า “ที่จริงธุรกิจนี้มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้อยู่ นั่นก็คือในเมื่อคุณถูกนำเข้ามาเป็นสินค้าประมูลแล้ว คุณจะไม่มีสิทธิ์พูดอะไรได้อีก นั่นก็หมายความว่า พวกเราไม่สามารถผลีผลามได้ เพราะเธออยู่ในสถานะของประมูล”

ตงจื่อแอบหลบสายตา แต่เสี่ยวอวี้หลินก็สามารถมองเห็นได้ เสี่ยวอวี้หลินไม่รู้ว่าวันนี้ตงจื่อเป็นอะไรไป ปกติแล้วเขาไม่ใช่คนอย่างนี้

“ตงจื่อ นายตั้งใจจะพูดอะไรกันแน่” เสี่ยวอวี้หลินเกือบจะโกรธขึ้นมา เขารู้สึกว่าวันนี้ตงจื่อผิดปกติ ถึงแม้ว่าคำพูดดังกล่าวจะทำให้เขารู้สึกอึดอัด แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับตงจื่อ เพราะคำพูดนั้นมีความจริงอยู่

แต่ดูเหมือนว่า จะไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว

“เสี่ยวอวี้หลินนายไม่เข้าใจหรอ เซี่ยอันน่าถูกทำร้ายเพราะนาย” น้ำตาของตงจื่อแทบจะไหลออกมา

การเปลี่ยนแปลงอันใหญ่หลวงนี้ทำให้เสี่ยวอวี้หลินสับสนทันที

“ตงจื่อนายอยากพูดอะไรกันแน่” เสี่ยวอวี้หลินรู้สึกงง ท่าทีของตงจื่อเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเกินไป ทำให้เขาปรับตัวไม่ทัน

เมื่อก่อนเขาเป็นคนที่ความคิดรวดเร็ว ทำให้ตงจื่อตามไม่ทันเขา

แต่วันนี้เพราะท่าทีของตงจื่อ ทำให้เสี่ยวอวี้หลินไม่รู้ว่าทำยังไงถึงจะดี

“นายยืนยันจะช่วยเธอจริงๆหรอ แล้วนายจะยอมทำดีกับเธอไปตลอดชีวิตไหม” ตงจื่อพูดประโยคนี้ด้วยความจริงจัง

“ตงจื่อนายไม่ต้องจริงจังขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงตอนนี้ฉันก็อยากช่วยเธอออกมา ยังไงตอนนี้ที่เธอเป็นอย่างนี้ก็เพราะความผิดของฉัน ฉันต้องรับผิดชอบ” คำพูดของเสี่ยวอวี้หลินเหมือนจะบอกตงจื่อ และก็พูดให้ตัวเองฟังด้วย

เขามักจะคิดถึงประโยคนี้อยู่ซ้ำๆ ราวกับทำอย่างนี้จะสามารถทำให้เขาหนักแน่นได้

เสี่ยวอวี้หลินไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนพูดมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้

“หึ ไม่ว่ายังไงผู้หญิงคนนี้ฉันก็ต้องช่วยมาให้ได้ ฉันไม่สนใจอะไรอีกแล้ว” เสี่ยวอวี้หลินตัดสินใจ จากนั้นก็เดินออกไป โดยไม่พูดกับตงจื่ออีก

หลังจากที่เสี่ยวอวี้หลินเดินไปแล้ว ตงจื่อก็ถอนหายใจออกมา เซี่ยอันน่าฉันช่วยเธอได้แค่นี้แล้วที่เหลือเธอต้องพึ่งตัวเอง

พอเสี่ยวอวี้หลินเดินออกไป ตงจื่อก็เหงื่อแตกไปทั้งตัว เขากลัวว่าเสี่ยวอวี้หลินจะเป็นอย่างเมื่อก่อนอีก เขาต้องฟังคำพูดของเธอจริงๆ

แต่วันนี้ราวกับเขาฟังเข้าใจแล้ว ว่าตงจื่อแค่กลัวว่าเสี่ยวอวี้หลินจะทำไม่ดีต่อเซี่ยอันน่าเท่านั้น

ในห้องใต้ดินอันมืดมิด เซี่ยอันน่ากำลังทำสงครามประสาทกับพี่หกอย่างตึงเครียด

พี่หกต้องการให้เธอเป็นทาสของเขา หรือพูดอีกแง่หนึ่งก็คือ เขาต้องการให้เซี่ยอันน่าเป็นอย่างผู้หญิงที่เขาชอบ แต่ด้วยนิสัยที่หุนหันของเซี่ยอันน่า เธอจะยอมทำตามได้ยังไง

แต่จากสถานการณ์ตอนนี้เธอจำเป็นต้องสงบปากสงบคำ เพราะไม่ว่าเธอจะเข้มแข็งสักแค่ไหน เธอก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ แถมตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ยังมีคนที่เธอรัก ยังมีเพื่อน และยังมีคนคนนั้น....

เมื่อคิดถึงเสี่ยวอวี้หลิน เซี่ยอันน่าก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเองขึ้นมา ในขณะที่เธอคิดถึงเขาอย่างนี้ ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

หึหึ หนุ่มอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ชื่อนี้ไม่ได้ถูกเรียกขึ้นมาเฉยๆ ตอนนี้เขาน่าจะกำลังไปหว่านเสน่ห์อยู่ที่ไหนสักแห่ง

“ทำไม คิดถึงมันอีกแล้วหรอ” พี่หกเจอผู้หญิงมามาก เขาจึงรู้ว่าจะยุแยงผู้หญิงยังไง และจากสถานการณ์ของเซี่ยอันน่า เขาก็พอจะเข้าใจแล้ว

ถ้าผู้หญิงอยู่ในอาการอย่างนี้ ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะว่าชอบผู้ชายคนหนึ่ง ไม่อย่างนั้นจะมองสิ่งของตรงหน้าโดยไม่กระพริบตาได้ยังไง

เรื่องผู้หญิงไว้ใจเขาเถอะ เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนี้กำลังอยู่ในอารมณ์ไหน

เซี่ยอันน่ามองไปที่พี่หกด้วยความประหลาดใจ ถึงผู้ชายคนนี้จะเป็นคนมีจิตใจเปราะบาง แต่เขาก็เข้าใจผู้หญิง ถ้าจิตใจของผู้หญิงยากแท้หยั่งถึง ผู้ชายคนนี้ก็คงจะเป็นคนเดียวที่สามารถหยั่งถึงได้

แม้แต่ว่าผู้หญิงกำลังคิดอะไรอยู่ เขาก็ยังสามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน ยังมีอะไรอีกที่พี่หกรู้