วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 539

ฉีฉียิ้มลูบหัวแล้วพูดว่า：“ ไม่นะ ฉันโทรศัพท์หาเพื่อน และอีกอย่าง ฉันก็ยังไม่มีแฟน”

“งั้นคนที่ให้ขนมคุณในวันนั้น ไม่ใช่แฟนของคุณเหรอ ?”

ฉีฉีตกตะลึง จากนั้นโบกมือและพูดว่า：“ คุณพูดถึงมู่ยู่วฉีเหรอ ไม่ใช่ เขา.....ก็แค่เป็นเพื่อนคนหนึ่งของฉัน”

“มองออกนะ เพื่อนของคุณคนนี้มีใจให้กับคุณ เห็นได้ชัดว่าเขามีอิทธิพล แต่ก็ยังแอบเอาขนมมาส่งให้คุณ ผมเดา ด้วยฐานะของเขา เพียงแค่เขาพูดออกมาประโยคเดียวก็คงทำให้อาจารย์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดเปิดร้านอาหารเล็กให้คุณ”

คำพูดของรุ่นพี่ทำให้ฉีฉีแสดงท่าทางที่รู้สึกสับสน

“รุ่นพี่คุณรู้ได้ยังไง.........”

“ในคืนนั้นมีรถหรูจอดอยู่ข้างนอก และในตอนนั้นเอง ก็มีคนส่งของให้กับคุณ ถ้าคุณคิดดีๆ คุณก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

เป็นแบบนี้นี่เอง

ฉีฉีก้มศีรษะลงและพูดว่า เขาน่ะ เห็นฉันเรียนหนักเกินไป เลยอยากช่วยฉัน แต่คุณสมบัติของฉันมีขีดจำกัด ถึงแม้ว่าจะเป็นอาจารย์ที่ดีที่สุดก็ไม่สามารถเคาะหัวสมองของฉันได้ มันจะทำให้พวกเขาโกรธจนรู้สึกสงสัยในชีวิตเลยล่ะ

“โอ้ คุณอย่าพูดถึงตัวเองแบบนี้ ผมดูคะแนนเปรียบเทียบของคุณแล้ว เมื่อเทียบกับตอนที่คุณกำลังเข้ามา มันดีขึ้นมากเลย คุณยังมีศักยภาพ ตั้งสติให้ดี มันจะกระตุ้นศักยภาพในตัวคุณอย่างแน่นอน และผลลัพธ์สุดท้าย จะต้องทำให้คุณประหลาดใจอย่างแน่นอน”

ไม่ว่าสิ่งที่รุ่นพี่พูดจะจริงหรือเท็จ อย่างไรก็ตามฉีฉีก็ยังเชื่ออยู่ดี และเธอก็ยังรู้สึกตื่นเต้นในใจเล็กน้อย

ฉีฉีเหล่ตายิ้มและพูดว่า：“ ไอ่หยา รู่นพี่ คุณนี่ปลอบคนเก่งจริงๆเลย”

เรื่องตลกของฉีฉี ทำให้รุ่นพี่จริงจังขึ้นมาและพูดว่า：“ ผมเป็นครูสอนพิเศษ ไม่ใช่ครู่จิตวิทยา ผมจะช่วยนักเรียนวิเคราะห์ข้อดีข้อเสียของตัวเอง ถ้าหากไม่มีเหตุผล ผมก็จะไม่พูดออกมา คุณเป็นคนที่เก่งมาก แต่แค่ตัวคุณเองยังมองไม่เห็นก็เท่านั้น ดังนั้น คุณต้องเชื่อมั่นในตัวเองหน่อย แล้วคุณจะดีขึ้นมาก”

ความจริงจังของรุ่นพี่ ทำให้ฉีฉีไม่สามารถยิ้มได้ และตกใจจากก้นบึ้งของหัวใจ

“ขอบคุณค่ะ” ฉีฉีหยุดลง จากนั้นก็หยิบเต้าหู้แห้งในกระเป๋าออกมา ยัดใส่ในมือผู้อาวุโสและพูดว่า“ อันนี้ ให้คุณ ！”

เดิมทีรุ่นพี่เป็นคนจริงจังมาก เมื่อเห็นของที่ฉีฉียัดใส่มือตัวเอง ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

“นักเรียนฉีฉี คุณกลัวว่าจะไม่มีใครรู้ว่าคุณแอบเอาขนมเข้ามาเป็นการส่วนตัวเหรอ ?”

“แต่ ฉันก็แค่เอาขนมให้คุณเท่านั้นเอง”

“อืม ยังมีวิธีอื่นที่คุณสามารถทำได้”

“อะไรคะ ?”

“หลังจากเลิกทบทวนบทเรียนด้วยตัวเองในภาคค่ำแล้ว ยังมีเวลาเหลืออีกประมาณครึ่งชั่วโมง ผมสามารถใช้ช่วงเวลานั้น ช่วยคุณหาข้อบกพร่องได้”

หลังจากที่ได้ยินสิ่งนี้ ฉีฉีก็พยักหน้าก่อน จากนั้นก็ส่ายหัว

“ทำไม คุณไม่เห็นด้วย ?”

ฉีฉีเต็มไปด้วยความงงงวย จึงถามว่า：“ รุ่นพี่ นี่คุณช่วยฉัน หรือว่าฉันช่วยคุณ ?”

“คุณเป็นนักเรียนของที่นี่ คุณมีคะแนนที่ดี ก็เป็นเครดิตของผม และเป็นความภาคภูมิใจด้วย”

“แต่ว่า.........”

“เอาแบบนี้แล้วกัน คุณก็รู้ว่าเมื่อเทียบกับคนอื่นแล้วคุณยังมีข้อบกพร่อง เพื่อไม่ให้โรงเรียนของคุณขายหน้า คุณต้องขยันมากกว่านี้นะ”

การกระทำที่ใส่ใจของรุ่นพี่ ทำให้ฉีฉีซาบซึ้งมาก

เมื่อคิดถึงประสบการณ์ต่างๆมากมายที่สัมผัสมา ฉีฉีก็ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า：“ ถ้าหากว่าในโรงเรียนนีฉันเจอนักเรียน ที่ใจดีเหมือนกับคุณแบบนี้ก็คงดี.........”

“คุณพูดอะไร ?”

ฉีฉีรีบโบกมืออย่างรีบร้อน ยิ้มและพูดว่า：“ อ่อ ไม่มีอะไร ฉันบอกว่า เมื่อฉันสอบเข้าปริญญาโทได้สำเร็จ ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณแน่นอน”

“ผมจะจำคำพูดนี้ไว้นะ ผมจะกินซุปหม้อไฟน้ำใสที่ร้านตรงข้ามโรงเรียน”

“ไม่ต้องห่วง เตรียมตัวกินเนื้อให้อิ่มได้เลย ！”

ฉีฉียิ้ม ดวงตาของเธอคดเคี้ยวเหมือนกับพระจันทร์เสี้ยวในตอนกลางคืน ทำให้คนที่เห็น ก็อยากจะยิ้มให้กับเธอ

……

อย่ามองว่าปกติรุ่นพี่เป็นคนอ่อนโยน แต่เวลาติวการสอบ เขาเข้มงวดมาก ถ้าหากว่าทำแบบลวกๆคุณจะโดนตำหนิแน่นอน

ดังนั้นเมื่อเรียนกับรุ่นพี่ ฉีฉีจะตัวสั่น และระมัดระวังอยู่เสมอ ในระยะเวลาครึ่งชั่วโมงสั้นๆนั้น เขาเก็บทุกรายละเอียด แม้แต่เรื่องเล็กน้อยก็จริงจัง

ถึงแม้ว่ามันจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็มีประสิทธิภาพมาก บวกกับความเข้มงวดของอาจารย์ ทำให้ฉีฉีเข้าใจได้เร็วขึ้นมาก

อย่างไรก็ตาม ความพยายามของเธอ ทำให้เธอเปลี่ยนไปในสายตาของคนอื่น

เธอรีบกลับหอพักก่อนไฟจะปิด ฉีฉีเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

นักเรียนหญิงคนๆอื่น เมื่อเห็นฉีฉี สีหน้าก็เต็มไปด้วยการล้อเลียนเธอ

“ฉีฉี กลับมาจากการทบทวนบทเรียนด้วยตัวเองแล้วเหรอ ?”

“อ่า”

ฉีฉีตอบกลับไปอย่างอ่อนแรง จากนั้นก็วางกระเป๋าหนังสือไว้ที่โต๊ะ ร่างกายขี้เกียจจนแทบไม่อยากขยับตัว

เด็กผู้หญิงคนหนึ่งชะโงกหน้ามา ถามกึ่งจริงกึ่งเท็จว่า ：：“ไอ่ รุ่นพี่ที่สุดหล่อคนนั้นโดนเธอแย่งไปแล้ว ทำให้คนไม่พอใจจริงๆ”

อีกคนก็พูดออกมาด้วยความเสียใจเช่นเดียวกันว่า：“ ใช่แล้ว ฉันยังคิดอยู่เลยว่าถ้าสอบเสร็จแล้ว จะนัดเขาไปดื่มกาแฟ ตอนนี้ไม่มีโอกาสแล้ว”

ฉีฉีขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ทั้งสองคนและถามว่า：“ พวกเธอพูดถึงอะไร”

“ไอ่หยา เธออย่าเสแสร้งเลย รุ่นพี่สนใจเธอ พวกเราต่างก็รู้ดี”

เมื่อฉีฉีได้ยินเช่นนี้ ก็รีบปฎิเสธอย่างชอบธรรมโดยทันที：“ พูดบ้าอะไรกัน รุ่นพี่จะสนใจฉันได้อย่างไรกัน”

“ถ้าหากว่าเขาไม่สนใจเธอ ทำไมถึงสอนพิเศษให้เธอทุกวันล่ะ และยังเป็นการสอนแบบตัวต่อตัวอีก ?”

“นั่นเป็นเพราะว่าพวกเราเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเดียวกัน”

“งั้นฉันกับเขาก็เป็นเพื่อนบ้านเก่ากันนะ ก็ไม่เห็นว่าเขาจะดูแลฉันสักหน่อย คุณอย่าเล่นลิ้นหน่อยเลย อยู่ด้วยกันก็อยู่ด้วยกันสิ อายุในตอนนี้ก็สามารถมีความรักได้แล้ว”

“ใช่แล้ว อีกอย่างรุ่นพี่ก็ไม่เลวเลย ทั้งหล่อ ทั้งมีความสามารถ อย่ามองว่าตอนนี้เขาเป็นอาจารย์อยู่ที่นี่ รอเขาเรียนจบ เขาจะต้องเจริญรุ่งเรืองขึ้นอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เธอก็ได้ขึ้นสวรรค์เลยนะ”

“พูดอะไรน่ะ หรือว่าฉันจะเปลี่ยนเป็นดีเลิศไม่ได้เลยเหรอ ?” ฉีฉีส่ายหัวแล้วพูดว่า “เหอะ ไม่มีอะไรเลย เขาไม่ใช่แฟนของฉันจริงๆ พวกเราทั้งสองคนไม่ได้มีความหมายอย่างนั้นจริงๆ อีกอย่าง ฉันก็มีคนที่ชอบแล้ว ！”

ฉีฉีเป็นกังวล เมื่อพูดออกไปแบบนี้ มันก็ทำให้ตัวเธอเองรู้สึกตกใจเช่นกัน

ที่แท้ ในจิตใต้สำนึกของงฉีฉีมีคนชอบอยู่นานแล้ว เพียงแต่เธอหลบเลี่ยง และปฎิเสธมาโดยตลอด

แต่ความรู้สึกในก้นบึ้งของจิตใจของเธอก็จะยังไม่เปลี่ยนแปลง ถ้าเธอไม่สนใจ เธอก็คงพูดมันออกมาแล้ว

และสิ่งนี้มันก็ทำให้ฉีฉีรู้สึกรำคาญ เธอไม่เข้าใจ ทำไมเธอถึงควบคุมความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ล่ะ ตัวเลขที่สูงน่าขยะแขยงนั่น คำศัพท์ที่ท่องไม่หมด คนที่ฟังการเมืองก็อยากนอนหลับ ตัวเองก็รอดอยู่สุขสบายดี ทำไมในใจของเธอเอง ถึงยังควบคุมไม่ได้ล่ะ ?

ฉีฉีกัดปาก แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและหงุดหงิด

แต่เพื่อนร่วมมชั้นของเธอทั้งสองคนค่อนข้างสนใจและซุบซิบกันและถามว่า：“ ฮ่า เธอมีคนที่ชอบแล้วจริงเหรอ ? ใครล่ะ

ฉีฉีดูอึดอัด เธอก้มศีรษะและพึมพำว่า：“ ก็เป็นเพือนคนหนึ่ง แต่ฉันไม่ค่อยสนิทกับเขา ！”

“เอ๊ะ ไม่สนิทแต่เธอก็ยังชอบเขา ?”อีกฝ่ายไม่ค่อยเชื่อและถามต่อว่า “เขายอดเยี่ยมกว่ารุ่นพี่อีกเหรอ ?”

ฉีฉีส่ายหัว และพูดว่า：“ ไม่ เขาไม่ยอดเยี่ยมเลยสักนิด เขาเจ้าชู้มาก ทุกคนรู้เรื่องนี้ดี ความสำเร็จของเขาไม่ตรงกับตำแหน่งของเขาในตอนนี้ ถ้าหากว่าเปลี่ยนคนมาที่ตำแหน่งของเขา คนนั้นก็จะมีผลงานที่ดีกว่าเขา เขาสำหรับฉันแล้ว......ถึงแม้ว่ามีความรู้สึกที่ดี แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ดีนี้จะอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหน”

พวกผู้หญิงพูด “เห๋” แสดงท่าทีขยะแขยงและพูดว่า：“ คนแบบนี้ จะดีกว่ารุ่นพี่ไปได้อย่างไร ?”

ฉีฉียักไหล่และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า：“ ฉันก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรเทียบได้ และก็บอกตัวเองว่าอย่าตกหลุมพลาง แต่ว่า ฉันก็ชอบเขาหนิ ไม่มีทางเลือก”