วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 59

"ซินโยว ในที่สุดเธอก็มาสักที ฉันรอเธอนานมากฉันก็คิดว่าเธอจะไม่มาแล้วสะอีก "เมื่อเห็นเฉียวซินโยวเดินเข้ามา มู่เวยเวยก็พูดอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส

เฉียวซินโยวมองไปรอบๆวิลล่าของตระกูลเย่ที่หรูหราราวกับพระราชวัง ในใจเธออิจฉามู่เวยเวยมาก แล้วเอาแต่โทษว่าฟ้าไม่มีความยุติธรรม

แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอกลับทำหน้านิ่ง และยิ้มออกมาด้วยความเกรงใจ " พอดีเป็นช่วงเวลารถติด ขอโทษทีนะที่ทำให้ต้องรอนาน "

" ไม่เป็นไรหรอก! เธอเป็นเพื่อนสนิทฉันนะ ฉันไม่เอาเรื่องพวกนี้เก็บมาใส่ใจหรอก "

เหอะ! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอได้แต่งงานกับเย่ฉ่าวเฉิน เธอก็คงไม่มีทางมาหาเธอไกลถึงขนาดนี้หรอก!

สำหรับเฉียวซินโยวแล้ว มู่เวยเวยก็แค่ใบไม้ใบหนึ่งที่มีไว้ประดับดอกไม้สีแดงสดสวยอย่างเธอก็เท่านั้นเอง!

"ซินโยว วันนี้เธอแต่งตัวสวยมากเลยนะ " มู่เวยเวยรีบออกมาชมเธอ

ได้ยินคำชมของเธอแล้ว ในใจของเฉียวซินโยวก็ดีใจยิ่งขึ้นไปอีก แต่ต่อหน้าเธอก็ยังคงทำเป็นนิ่งเฉยเหมือนเดิม เธอแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจและพูดขึ้นว่า " ไม่หรอก ก็ธรรมดานะ "

มู่เวยเวยจูงมือเฉียวซินโยวไปนั่งที่โซฟา แล้วสั่งให้ฉินหม่าเอาของว่างมาเสริฟ์ เธอสังเกตเห็นเฉียวซินโยวมองไปรอบๆเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง เธอจึงถามอย่างสงสัยว่า

"ซินโยว เธอหาอะไรอยู่หรอ? "