วิวาห์ว้าวุ่นกับเจ้าสาวซีอีโอ นิยาย บท 5

การแต่งงานไม่ใช่การเล่นของเล่น ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว เราต้องตัดสินใจว่าเราจะทำอะไรบ้างที่คู่แต่งงานควรทำ!

“เหอะ... ผู้ชายก็เหมือนกันหมดสินะ!”

มิเรียมกลอกตาเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ฉันว่าแล้วเชียว! ยังไงซะ ผู้ชายกับผู้หญิงก็คิดต่างกัน! ฉันเป็นห่วงชีวิตของเราในฐานะคู่แต่งงาน แต่เขาเป็นห่วงแค่เรื่องเซ็กส์ของเราเท่านั้น!

“เว้นแต่คุณจะเอาชนะใจฉันได้ คุณก็ลืมเรื่องที่จะแตะต้องตัวฉันไปได้เลย!”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย!”

อคิราชอบคำตอบที่สั้นและเรียบง่ายของมิเรียม

เขาไม่เคยเชื่อว่าผู้ชายซื่อบื้ออย่างเขาจะสามารถเอาชนะใจราชินีน้ำแข็งอย่างเธอได้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริงที่เธอสามารถทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความงามของเธอ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะทำให้เขามีอารมณ์ได้

อันที่จริง เขาถึงกับคิดว่าเขาไม่สามารถมีอารมณ์ทางเพสผู้หญิงได้ด้วยซ้ำ

ดังนั้น เหตุผลหลักอย่างหนึ่งที่เขาไม่ต้องการแต่งงานคือเขากลัวว่าจะไม่สามารถทำให้ภรรยาของเขาพอใจในเรื่องเซ็กส์ได้

ด้วยเหตุนี้ การที่มิเรียมปฏิเสธที่จะมีเพศสัมพันธ์กับเขาจึงเป็นเรื่องที่น่าโล่งใจอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม มิเรียมไม่พอใจกับคำตอบของเขามากนัก

อะไรกัน... ไอ้บ้านี่! ฉันบอกได้ว่าเขาไม่ได้แกล้งทำ! ฉันรู้ว่าผู้ชายส่วนใหญ่ไม่กล้าแสดงความสนใจในตัวฉันเพราะบุคลิกที่เย็นชาของฉัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่อยากได้ตัวฉันนี่! ฉันรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แล้วทำไมไอ้บ้านี่ถึงไม่อยากมีเซ็กส์กับฉันด้วยซ้ำ เป็นเพราะเขาเป็นสูตินรีแพทย์หรือเปล่านะ โอ้ย ฉันเกลียดเรื่องบ้านี่จริง ๆ!

จากนั้นทั้งสองก็แยกทางกันหลังจากที่พวกเขาพูดคุยเงื่อนไขกันชัดเจนแล้ว

ทันทีที่เขากลับถึงบ้าน อคิราเห็นมาลินียืนอยู่ที่หน้าประตูพร้อมตะกร้าผลไม้

เธอดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอ

อคิรารังเกียจมารยาของเธอ จึงบอกความจริงกับเธอทันที

“อะไรนะ คุณปฏิเสธของขวัญทั้งหมดไปงั้นเหรอ”

มาลินีตกใจมากเมื่อเธอได้ยินว่าเขาได้คืนของขวัญมูลค่าสิบล้านไป

โอ้พระเจ้า!! ทำไมเขาถึงทำอะไรโง่ ๆ แบบนี้ เขาคิดว่าตัวเองสูงส่งาจากไหนถึงได้ปฏิเสธของขวัญเหล่านั้น ฮึ! ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต! ไม่มีคนมีสติดี ๆ ที่ไหนอยากแต่งงานกับผู้ชายอย่างเขาหรอก! พวกเธอจะต้องยากจนไปตลอดชีวิต!

อารยาออกมาจากห้องของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงวุ่นวาย “อ้าว มาลินี เธอเองเหรอ! เข้ามาสิ!” เธอต้อนรับมาลินีอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นคนหลังยืนอยู่ที่ประตู

อย่างไรเสีย นั่นเป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงมาหาลูกชายของเธอที่บ้าน

อารยาหมดหวังที่จะทำให้อคิราแต่งงานจนเธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าครอบครัวของมาลินีนั้นแย่หรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม เธอประหลาดใจที่ท่าทางของมาลินีเปลี่ยนไปทันที

“ขอโทษนะคะ แต่ฉันยุ่งมาก! อีกอย่าง คุณลืมเรื่องที่จะให้ฉันแต่งงานกับลูกชายของคุณไปได้เลย! เขาไม่คู่ควรกับการเป็นเก้าอี้วางเท้าของฉันด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการเป็นสามีของฉัน! ฉันพนันได้เลยว่าเขาจะไม่มีวันหาภรรยาให้ตัวเองได้หรอก! ลาก่อนค่ะ!” มาลินีตะโกนและเดินจ้ำออกไปทันทีหลังจากนั้น

พูดตามตรง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมแม่ถึงอยากให้ฉันมาหาเขา! นี่มันเสียเวลามาก!

อารยาพูดไม่ออกที่จู่ ๆ เธอก็เดือดดาลและเปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน

เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงเปลี่ยนใจกะทันหันแบบนี้ล่ะ เธอเอาผลไม้พวกนั้นมาที่นี่เพื่อดูถูกลูกชายของฉันแค่นั้นเหรอ เธอเป็นอะไรไปน่ะ

อคิรารู้ดีว่าการตอบสนองของมาลินีเกิดจากเงินสิบล้านที่เขาโยนทิ้งไป

แน่นอนว่าเขาก็ไม่สนใจผู้หญิงหน้าเงินอย่างเธอเช่นกัน

“ให้ตายเถอะ! เธอเป็นผู้หญิงบ้าชัด ๆ!” รสรินอุทานอย่างโกรธเคืองเมื่อเธอออกมาและเห็นมาลินีจากไป

จากนั้นเธอก็หันไปหาอคิราและพยายามปลอบโยนเขาว่า “นายต้องอยู่ห่างจากผู้หญิงอย่างเธอนะอคิน! ไม่ต้องเก็บคำพูดของเธอไม่คิดล่ะ!”

รสรินสงสัยในคำอธิบายของเขาเป็นพิเศษ

ถ้าอคินมีแฟนอยู่แล้วมาตลอด ทำไมเขาถึงรอจนถึงตอนนี้ที่บอกเราเรื่องนี้ล่ะ ทำไมเขาถึงเสียเวลาไปนัดบอดตั้งสิบแปดครั้ง อืม... เขาต้องมีเหตุผลของเขาในการโกหกเราแน่ ๆ และฉันไม่อยากทำให้แม่กังวลด้วยการแฉเขา

“อคิน เธอทำอาชีพอะไร ตอนนี้แกสองคนแต่งงานกันแล้ว ทำไมเธอไม่กลับบ้านมากับแกล่ะ” อารยาถามอย่างสงสัย

ไม่มีแม่คนไหนจะไม่สงสัยเกี่ยวกับลูกสะใภ้ของเธอ และอารยาก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น อคิรารู้ว่าเธอจะถามเกี่ยวกับภูมิหลังของมิเรียมอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเตรียมพร้อมสำหรับคำถามของเธอไว้แล้ว

“มิเรียมเป็นผู้บริหารระดับสูงในบริษัทยักษ์ใหญ่น่ะครับแม่ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่สามารถกลับบ้านกับผมได้”

“อะไรนะ แล้วเธอจะอยู่ที่ไหนล่ะ” อารยาถามต่อ

“เธอซื้อบ้านของเธอเองครับ แม่ ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว เร็ว ๆ นี้ผมจะย้ายไปอยู่กับเธอนะ”

“แม่...”

ทันใดนั้นอารยาก็น้ำตาไหลริน

รสรินไม่ต้องการให้อคิราจากไปเช่นกัน แต่เธอก็พยายามปลอบใจอารยาอยู่ดี “ตอนนี้อคินโตแล้วนะคะแม่ อย่างไรเขาจะย้ายออกอยู่ดี แม่อยากมีหลานใช่ไหมล่ะคะ ถ้าเขาอยู่กับแม่ตลอดเวลาก็คงมีหลานให้แม่ได้ยากนะคะ!”

แน่นอน อารยาเข้าใจดีอยู่แล้ว อย่างไรเสีย ทุกวันนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากอยู่กับครอบครัวสามีหรอก และมันไม่สะดวกสำหรับพวกเขาที่จะมีอะไรกันในเวลากลางคืนด้วย

ถึงกระนั้น น้ำตาของอารยาก็ยังไหลรินไม่หยุด

“ฉันจะไม่คัดค้านความสัมพันธ์ของแกถ้าแกรักเธอ อคิน ฉันมีคำขอเพียงข้อเดียว แกช่วยพาเธอมาหาแม่ได้ไหม ฉันจะได้เห็นหน้าคร่าตาเธอ แล้วฉันก็อยากให้แกนัดทั้งสองครอบครัวของเรามาเจอกันด้วย”

คำขอที่จริงใจของอารยานั้นเรียบง่ายมาก แต่ก็ยากอย่างเหลือเชื่อที่อคิราจะทำตามได้

ไม่มีทางที่ผู้หญิงอย่างมิเรียมจะเต็มใจมาเยี่ยมบ้านเราหรอก! ฉันไม่รู้ว่าตำแหน่งงานของเธอคืออะไร แต่การแต่งตัวและทัศนคติของเธอเพียงอย่างเดียวแสดงให้เห็นแล้วว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ๆ แน่ ถ้าเราทำให้เสื้อผ้าของเธอสกปรก ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะสามารถจ่ายค่าซักแห้งให้เธอได้ไหม! ส่วนเรื่องการไปเจอพ่อแม่ของเธอนั้น นั่นแทบจะไม่มีวันเกิดขึ้นได้เลย เธอบอกว่าเธอตกลงที่จะแต่งงานกับฉันเพื่อเอาใจปู่ของเธอเท่านั้น ดังนั้นการที่จะให้เธอมาปรากฏตัวที่นี่และช่วยเล่นละครเพื่อฉันคือการขอในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แล้วตอนนี้ฉันจะทำอย่างไรดีล่ะเนี่ย