วิวาห์ว้าวุ่นกับเจ้าสาวซีอีโอ นิยาย บท 6

“เดี๋ยวพอผมคุยกับเธอแล้ว ผมจะบอกแม่อีกทีนะครับ”

อคิราตัดสินใจตอบแบบนี้ไปก่อน

เนื่องจากเขาไม่สามารถเห็นด้วยหรือปฏิเสธได้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องค่อยเป็นค่อยไป

“เอาล่ะ” อารยาตอบ “งั้นวันนี้แกย้ายออกไปอยู่กับเธอเลยดีไหม ผู้หญิงน่ะชอบเวลาที่ผู้ชายโรแมนติกนะ นี่เป็นคืนแต่งงานของแก ดังนั้นแกไม่ควรทิ้งเธอไว้ตามลำพังสิ! ดูแลเธอให้ดีล่ะ เข้าใจไหม”

คืนแต่งงานงั้นเหรอ อคิราเย้ยหยันอยู่ภายในใจ

ถ้าแม้แต่เขาก็ยังไม่คิดถึงเรื่องนั้น มิเรียมก็คงไม่ได้คิดถึงมันเช่นกัน

ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยคิดแม้แต่จะคิดที่ทำให้การแต่งงานของพวกเขาสมบูรณ์ทางพฤตินัยด้วยซ้ำ

ไม่มีทางที่มันจะเกิดขึ้น! ไม่มีทาง!

ถึงกระนั้นเขาก็พยักหน้าให้แม่และพี่สาวของเขา “งั้นผมไปก่อนนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ มีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดนะครับ”

แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้อารยาและรสรินน้ำตาไหลรินอีกครั้ง

พ่อของอคิราเสียชีวิตตั้งแต่ยังหนุ่ม ทำให้ผู้หญิงสองคนนี้ได้เฝ้าดูอคิราเติบใหญ่ การได้เห็นผู้ชายคนเดียวในครอบครัวออกจากบ้านไปทำให้หัวใจของพวกเขาหนักอึ้ง

“อย่าร้องไห้น่าแม่ แม่จะมีหลานได้อย่างไรถ้าอคินไม่อยู่กับลูกสะใภ้ของแม่น่ะ” รสรินแหย่ แม้ว่าเธอเองก็หยุดร้องไห้ไม่ได้เช่นกัน

ผู้หญิงสองคนนี้ปรับอารมณ์อยู่นานในขณะที่ช่วยอคิราเก็บของมีค่าของเขา

อารยายัดบัตรธนาคารไว้ในมือขณะที่เขากำลังจะจากไป

“แม่ ทำอะไรน่ะครับ”

ชายหนุ่มรีบคืนให้เพราะรู้ว่าแม่ของเขามีบัตรแค่ใบเดียว มันน่างุนงงที่เธอมอบกองทุนประกันสังคมให้เขา

ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับมันไว้หรอก

“เอาไปเถอะน่า” อารยายืนยัน “ภรรยาของแกตกลงที่จะแต่งงานกับแกโดยที่แกไม่ให้สินสอดกับเธอเลย เธอถึงกับซื้อบ้านให้เพื่อที่พวกแกจะได้อยู่ด้วยกัน ดังนั้นอย่าทำให้เธอผิดหวังล่ะ มอบทุกอย่างให้เธออย่างที่สมควรได้รับ! ในบัตรนี้มีเงินอยู่ประมาณหกหมื่น ไปซื้อแหวนและเครื่องประดับให้ภรรยาของแกซะ ได้ยินที่แม่พูดไหม”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อคิรารู้สึกว่าจมูกของเขาร้อนเผ่า

ฉันเป็นลูกชายที่แย่มาก ๆ นี่คือกองทุนเกษียณอายุของเธอนะ! เธออายุห้าสิบเจ็ดแล้ว ถ้าฉันเอาทุกอย่างที่เธอเหลืออยู่ไปแล้วต่อไปเธอจะทำอย่างไรล่ะ

“เอาไปเถอะ อคิน มันเป็นสิ่งที่แม่ต้องการนะ”

รสรินเหลือบมองเขา

หญิงสาวรู้จักแม่ของเธอเป็นอย่างดี ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าอารยาจะต้องกลัวลูกสะใภ้ของเธอที่จะทิ้งไปอย่างแน่นอน หากอคิราไม่ทำตามที่เธอขอ

ดังนั้น ชายหนุ่มจึงต้องรับเงินไปเพื่อทำให้เธอสบายใจและนำไปให้มิเรียม ไม่ว่าเธอจะต้องการหรือไม่ก็ตาม

“ถ้าแกอยากจะขอบคุณแม่จริง ๆ ก็กลับมาที่นี่พร้อมกับภรรยาของแกโดยเร็วที่สุด เราจะได้เจอเธอสักที” รสรินกล่าวเสริม

อันที่จริงเธอเองก็มีข้อสงสัย อย่างไรเสีย น้องชายของเธอได้แต่งงานแบบสายฟ้าแลบแบบนี้

“เข้าใจแล้ว”

พอพูดจบ อคิราก็หมุนตัวและจากไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไร แต่เขาแค่ไม่ต้องการให้ครอบครัวของเขาเห็นว่าดวงตาของเขาแดงแค่ไหนต่างหาก

ตอนนี้เขารู้สึกผิดมาก ๆ

แม่ของเขาต้องการให้เขามีชีวิตแต่งงานที่มีความสุขมาโดยตลอด แต่เขากลับไปแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เพื่อเล่นละครตบตาคนอื่นแทน

“จะให้ใครรู้ความจริงไม่ได้เด็ดขาด อย่างน้อยก็จนกว่าเธอจะจากโลกนี้ไป” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง รู้สึกหวาดกลัวในทันที

ไม่มีทางที่อารยาจะรับมือได้หากเธอพบว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นการแสดง

หลังจากออกจากบ้าน อคิรามุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านยลดา ตามคำแนะนำของมิเรียมผ่านทางข้อความ

สถานที่แห่งนี้เป็นย่านหรูในเยอริงแฮม และมีราคามากกว่าหมื่นต่อตารางเมตร

ที่นั่นมีตึกหลายหลัง แต่มิเรียมบอกเขาเพียงว่าหมายเลขอพาร์ตเมนต์คือ 1701 โดยไม่ได้บอกว่าซอยที่เท่าไหร่

ดีนะที่ฉันขอวอตส์แอปป์ของเธอไว้ตอนที่อยู่หน้าศาลากลาง ฉันควรถามเธอเดี๋ยวนี้ดีกว่า

ดังนั้นเขาจึงฝากข้อความเสียงไว้กับมิเรียม

ถึงแม้จะเป็นเวลาหกโมงเย็น แต่มิเรียมก็ยังอยู่ระหว่างการประชุมในที่ทำงาน