วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 106

ผ่านไปไม่นาน ฉินซูพูดกับซ่งจิ่นหรง "คุณย่าคะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปที่แผนกข้าง ๆ ก่อนนะคะ"

ซ่งจิ่นหรงสังเกตเห็นกล่องเก็บความร้อนในมือเธอตั้งแต่แรกแล้ว เธอพยักหน้า "อืม ไปเถอะ"

พลางมองดูเธอเดินออกไป จางอี้เฟยตกใจ ไม่สามารถเก็บความสงสัยเอาไว้ได้ เขาพูดขึ้น

"แม่ ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

พูดเสร็จก็เดินตามออกไป

คุณนายจางถามด้วยความด้วยสงสัย "ข้าง ๆ มีใครรักษาอยู่หรือคะ?"

"ย่าของเธอเพิ่งผ่าตัดไป เด็กคนนี้กตัญญูมาก มาโรงพยาบาลทุกวัน" ซ่งจิ่นหรงถอนหายใจเล็กน้อย

คุณนายจางพยักหน้า พูดแบบยิ้ม ๆ "คงจะต้องพูดว่า เนื้อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันไปได้ใช่ไหม? ฉู่หลินเฉินก็เป็นเด็กกตัญญูนี่คะ"

ซ่งจิ่นหรงยิ้มอย่างอดไม่ได้

เมื่อหลิวเหวยลู่และฉู่หลินเฉินได้ยินดังนี้ พวกเขาอดคิดไม่ได้ถึงตัวตนที่แท้จริงของฉินซู ในใจคิดต่างกันออกไป แต่กลับไม่แสดงออกบนใบหน้า

ฉู่หลินเฉินนึกถึงสายตาของจางอี้เฟยที่มองฉินซูเมื่อครู่นี้ แถมยังเดินตามเธอออกไปอีกด้วย...เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก

“คุณย่าครับ วันนี้ผมมีนัดตัดไหมกับหมอ ไว้ผมจะมาใหม่นะครับ” เขาอดไม่ได้ที่จะพูด แล้วหันพูดกับคุณนายจางว่า “ป้าจาง ค่อย ๆ คุยกันนะครับ”

หลังจากนั้นก็เดินออกไป

ฉินซูให้คุณย่าดื่มซุป เธอพูดคนเดียวตลอดทั้งบทสนทนา

สภาพจิตใจของคุณย่ายังฟื้นคืนไม่เต็มที่ และตอนนี้ก็ยังพูดไม่ได้ เธอจึงทำได้แค่ส่งเสียงตอบกลับเป็นบางครั้งเท่านั้น

ฉินซูไม่ได้พูดอะไรเยอะ สิ่งที่เธอพูดถึงเยอะที่สุดก็คือช่วงชีวิตที่อาศัยอยู่ในชนบท

"คุณย่าต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะคะ"

เธอช่วยห่มผ้าให้คุณย่า และเก็บกล่องเก็บความร้อนแล้วเดินออกไป

ทันทีที่เธอเดินออกไปนอกประตู ร่างหนึ่งก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ