วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 16

ฉู่หลินเฉินออกไปได้ไม่นาน ฉินซูก็เดินออกมาจากห้อง

รู้สึกหิวแล้วสิ

ไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาอาหารเย็นเธอก็เตรียมลงไปทำอะไรกินที่ห้องครัว

เมื่อเปิดตู้เต็นเครื่องใหญ่ออกมาแล้ว ก็พบว่านอกจากน้ำดื่มแล้วก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นในตู้เย็นเลย

ปกติผู้ชายคนนั้นอยู่บ้านไม่ทำกับข้าวเหรอ?

เธอมองไปที่เตาและเครื่องครัวที่แทบจะใหม่เอี่ยม เป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เธอเดาของเธอนั้นถูกแล้ว

ฉินซูวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง เธอทนไม่ได้จึงกดโทรเบอร์ของผู้ชายคนนั้น

"คุณชายฉู่ ไม่ทราบว่าคุณจะกลับมาเมื่อไร?"

ฉู่หลินเฉินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "มีเรื่องอะไร?"

"เปล่า ฉันแค่อยากถามว่าข้าวเย็นต้องทำยังไง?"

ฉินซูเหลือบมองไปที่ห้องครัวไรควันนั่นอีกครั้ง พลางพูดขึ้นว่า "ถ้าจะให้ออกไปกินข้างนอก ฉันดูมาแล้วว่าข้างนอกไม่มีร้านอาหาร ถ้าไปไกลกว่านั้นก็จะเจอกับนักข่าว....."

เธอไม่อยากถูกรายล้อมไปด้วยนักข่าวเหมือนคราวก่อน

ฉู่หลินเฉินตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาถามขึ้นเบา ๆ ว่า "ขับรถเป็นไหม?"

"เป็น ฉันสอบใบขับขี่เมื่อปีที่แล้ว และก็เคยช่วยคุณครูขับรถอยู่หลายครั้ง"

"กุญแจอยู่ในลิ้นชักชั้นแรกในห้องโถง เธอไปเอารถที่โรงจอดรถด้วยตัวเอง ฉันจะส่งที่อยู่ร้านอาหารให้"

ฉินซูประหลาดใจพร้อมตอบกลับไป "ขอบคุณ"

พูดจบแล้วถึงได้รู้ว่าเขาวางสายไปแล้ว

ที่อยู่ของร้านอาหารที่ฉู่หลินเฉินส่งให้เป็นความลับ เพราะเป็นที่ที่รักษาความเป็นส่วนตัวให้ลูกค้าเป็นพิเศษ นอกจากนี้เขายังเป็นสมาชิกระดับแพลตตินัมของทางร้าน อาหารที่กินทั้งหมดจะถูกบันทึกเอาไว้ในบัญชี ฉินซูสามารถทานอาหารที่นี่ได้อย่างสบายใจ

เธอจอดรถอย่างดี และเดินเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัวของฉู่หลินเฉิน ตามคำแนะนำของพนักงาน

เมื่อรออาหารมาเสิร์ฟ ฉินซูถึงคิดได้ว่าร้านอาหารนี้เป็นร้านที่ดีไม่เลวทีเดียว

ดังนั้นเธอจึงส่งข้อความหาหลินเมิ่งฟาน "นายมาที่ภัตตาคารจินจิ่ว ฉันจะรอนายอยู่ที่ที่จอดรถช่อง V01"

"อีกครึ่งชั่วโมงฉันจะถึง" หลิ่นเมิ่งฟานตอบกลับ

ฉินซูเก็บโทรศัพท์ กินข้าวไปพลางก็รอให้หลินเมิ่งฟานนำเงินมาคืน

ความมืดกล้ำกลายเข้ามา

รถซุปเปอร์คาร์สีแดงจอดลงที่ด้านนอกของภัตตาคาร

"ถึงแล้ว นี่คือร้านอาหารที่พี่ชายของฉันชอบมากินที่สุด!" ฉู่หยุนซีลงจากรถ เดินนำหน้าเข้าไปด้วยรองเท้าส้นสูง

หวังอี้หลินเดินตามอย่างใกล้ชิด เธอเงยหน้ามอง "ภัตตาคารคนรวย" ที่มีชื่อเสียงในเมืองไห่เฉิงแห่งนี้

"หยุนซี เจอกันครั้งแรกจะให้เธอเลี้ยงก็คงไม่ดีเท่าไร ครั้งนี้ให้ฉันเลี้ยงนะ" มีบัตรใบนั้นแล้ว เธอไม่ขาดแคลนเงินเลยสักนิด

"เธอจะเกรงใจฉันทำไม? เธอเป็นพี่สะใภ้ของฉัน ไม่ใช่พวกของปลอมสักหน่อย ฉันแค่อยากเลี้ยงข้าวเธอ"

หยุนซีพูดไปสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับรถเบนซ์สีดำที่จอดอยู่อีกด้าน "หืม? นี่คือรถของพี่ชายฉันนี่ อย่าบอกนะว่าอยู่ที่นี่ด้วย?"

"อะไรนะ? เธอบอกว่าเขา..."

หวังอี้หลินตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของฉู่หลินเฉิน เธอก็แทบรอไม่ไหวที่จะตามฉู่หยุนซีเดินเข้าภัตตาคารไป

ฉู่หยุนซีถามผู้จัดการภัตตาคารด้วยความคุ้นเคย "พี่ชายฉันมาแล้วเหรอ?"

เมื่อได้ยินคู่สนทนาตอบว่ามีเพียงฉินซูคนเดียวที่มา ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมลงทันที

เดิมทีเธอก็ไม่พอใจอยู่แล้วที่ฉินซูเข้ามาอยู่ในบ้านพักตากอากาศของพี่ชายเธอ ตอนนี้ยังขับรถของเขามากินอาหารที่นี่ ใจของฉู่หยุนซีโกรธมากขึ้นอีก

ก็แค่ของปลอม แต่วัน ๆ ใช้ชีวิตหรูหราจริง ๆ!

"ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นเหลิงใหญ่แล้วล่ะ!" ฉู่หยุนซีพูดขึ้นด้วยเสียงแข็ง พลางเดินตรงเข้าไปในห้องอาหาร

หวังอี้หลินเดินตามไปด้วยความคิดที่ว่า คงจะได้เห็นอะไรสนุก ๆ เสียแล้ว

ยังไม่ทันเดินเข้าไป พวกเขาก็ชายหนุ่มคนหนึ่งเปิดประตูเข้าไปในห้องอาหาร

ช่วงเวลาที่ประตูเปิดและปิดลง ฉู่หยุนซีเห็นอย่างชัดเจนว่าฉินซูอยู่ข้างใน!