เห็นได้ชัดว่าเป็นของที่ฉู่หลินเฉินทิ้งไว้ เกี่ยวอะไรกับผู้ช่วยเว่ย?
ยิ่งไปกว่านั้นสองวันนี้เธอไม่ได้คิดที่จะออกไปข้างนอก
ฉินซูไม่ได้ดูของที่อยู่ในกล่อง หลังจากเธอรับประทานอาหารเสร็จ ก็เตรียมที่จะขึ้นไปชั้นบน
ในเวลาเดียวกันก็มีเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามา
ฉินซูลังเลเล็กน้อยและกดรับ “สวัสดีค่ะ”
“คุณฉิน” เสียงผู้หญิงทุ้มต่ำดังออกมาจากปลายสาย ในเสียงพูดนั้น แฝงไปด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะไม่ได้ยิ้ม “วันนั้นต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ที่ลูกน้องของฉันมือไว คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีตัณหาราคะแบบนั้น คุณไม่ต้องกังวลนะ ฉันได้ให้บทเรียนที่ลึกซึ้งกับพวกเขาแล้ว”
“คุณคือหานเซี่ยว?” ฉินซูถาม ในคำพูดของเธอมีความสงบเยือกเย็น
“ฮ่าฮ่า คุณฉินคุณรู้ว่าฉันเป็นใครแล้วเหรอ? งั้นฉันก็ไม่ต้องแนะนำตัวเองแล้วสิ พูดตรง ๆ นะ ฉันตั้งใจโทรมาเพราะอยากที่จะเจอคุณฉิน”
ดวงตาของฉินซูเป็นประกาย
คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นไปตามที่ฉู่หลินเฉินพูดจริง ๆ
หรือว่าผู้ชายคนนั้นจะคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้?
“คุณฉิน คุณจะมาไหม?” ฉินซูตอบช้า หานเซี่ยวเลยถามซ้ำอีกรอบ
ฉินซูกลับมานิ่งเฉยอีกครั้งและพูดตอบรับ “ตกลง”
หลังจากวางสายเธอก็นึกถึงผู้หญิงที่ชื่อหานเซี่ยวคนนั้น ภายในใจก็รู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาทันที
แต่ในตอนนี้เธอตอบรับคำเชิญของหานเซี่ยวที่ต้องการพบเธอแล้ว
ฉินซูเปิดกล่องที่ฉู่หลินเฉินทิ้งไว้ และพบว่าด้านในคือตลับแป้งพัฟ เธอชะงัก ต่อมาก็ปรากฏรอยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
ผู้ชายคนนั้นจริง ๆ เลย...
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็ใช้แป้งพัฟปกปิดร่องรอยบนใบหน้า จากนั้นฉินซูก็ถือกระเป๋าออกจากบ้านไป
เนื่องจากความระมัดระวัง เธอยังตั้งใจวางเข็มเงินสองเข็มไว้ที่ตำแหน่งแนบติดตัวไปด้วย เพื่อใช้ป้องกันตัว
สถานที่ที่เฉินเซี่ยวนัดพบเธอ คือที่ร้านกาแฟชั้นหนึ่งของโรงแรม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...