วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 227

สายตาที่แผดเผาของหวังอี้หลินจ้องมองไปที่ใบหน้าของฉู่หลินเฉิน และเธอแทบรอไม่ไหวที่จะเอื้อมมือออกไปสัมผัส

แต่จู่ ๆ ข้อมือก็ถูกคว้าไว้ วินาทีถัดมา เธอกรีดร้องและล้มลงข้างเตียง

"ลูก ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" เสียงถามของจางเหวินดังมาจากนอกประตู

หวังอี้หลินกัดฟันและลุกขึ้น เธอถูข้อมือของเธอ “ไม่เป็นไร!”

"งั้นก็ ค่อยเป็นค่อยไปนะ อย่าหักโหม!"

พูดจบ เสียงฝีเท้าข้างนอกประตูก็ดังขึ้น

หวังอี้หลินที่ยังไม่อยากยอมแพ้ พยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปอีกครั้ง…

เช้าวันรุ่งขึ้น

แสงแดดสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างไปทั่วเตียง

ฉู่หลินเฉินตื่นมาด้วยความงุนงง เขาพยายามนวดขมับที่กำลังปวดตุ้บของเขาโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเขายกมือขึ้น แต่มันกลับชนเข้ากับร่างที่อ่อนนุ่ม

จมูกของเขาก็ได้กลิ่นน้ำหอมที่แรงเกินไป ซึ่งมันทำให้คนรู้สึกอึดอัด

เขาขมวดคิ้วและค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

สิ่งที่เห็นคือ ห้องนอนที่ตกแต่งสไตล์เจ้าหญิงแบบเด็กน้อย ผ้าม่านสีชมพู โคมระย้าคริสตัลระยิบระยับ และตุ๊กตาของเล่น…

เขาหันหน้าไปพบใบหน้าที่อยู่ใกล้กับเขา นั่นทำให้เขาสะดุ้งตกใจ และลุกขึ้นนั่งทันที

หวังอี้หลินรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวที่อยู่ข้าง ๆ เธอ จึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

เมื่อเห็นชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เธอพูดด้วยความประหลาดใจ "หลินเฉิน คุณตื่นแล้วเหรอ"

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นนั่ง ชุดนอนสายเดี่ยวของเธอลดต่ำลง เผยให้เห็นหัวไหล่