“เรื่องอะไร?” ฉินซูถาม
ความเด็ดขาดปรากฏอยู่ในน้ำเสียงของหวังอี้หลิน “ฉันต้องการให้เธอไปหย่ากับฉู่หลินเฉิน!”
“ตอนนี้?”
“ถูกต้อง!” หวังอี้หลินไม่พอใจ “ฉันไม่อยากมอบผู้ชายของฉันให้ใคร ถ้าเธออยากให้ฉันเชื่อ ก็ไปเลิกกับเขาเดี๋ยวนี้!”
“เรื่องนี้… เกรงว่าจะไม่ได้” ฉินซูพูดอย่างลำบากใจ
หวังอี้หลินไม่พอใจ “ทำไม?”
“คุณย่าของฉันรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลของตระกูลฉู่ และฉันก็ลงชื่อเป็นหนี้กับฉู่หลินเฉินอยู่ 600,000 หยวน ในระหว่างที่คุณย่ายังไม่หายดี ฉันไม่สามารถหย่าได้”
หวังอี้หลินก้มหน้า นัยน์ตามืดมน “ฉันคิดว่าเธอไม่อยากไปมากกว่าใช่ไหม?”
หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอพูดขึ้นอย่างเด็ดขาด “เอาอย่างนี้ ค่ารักษาย่าเธอฉันจ่ายเอง แล้วฉันจะให้เธอเพิ่มอีก 200,000 หยวน ให้เธอออกไปจากตระกูลฉู่”
ฉินซูมองหวังอี้หลินอย่างงุนงง เธอมีเงินมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
800,000 หยวน ไม่ใช่เงินจำนวนที่จะควักเอาออกมาให้ได้ตามใจชอบ ยกเว้นคนอย่างฉู่หลินเฉิน
เธอละทิ้งความสงสัย ส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “อย่างนี้ไม่ได้… ถ้าฉันจากไปตอนนี้ ก็เท่ากับละเมิดข้อตกลง ตระกูลฉู่จะยอมนิ่งเฉยเหรอ? อี้หลิน ฉันรับรองกับเธอได้ ระหว่างฉันกับฉู่หลินเฉินเป็นเพียงการแสดง ไม่มีอะไรเกินเลย”
“ฉันไม่ต้องการการรับรองจากเธอ แค่ต้องการให้เธอไสหัวออกไปจากตระกูลฉู่!” หวังอี้หลินพูดอยากฮึกเหิม ใช้การแสดงออกที่โกรธแค้นปกปิดความคิดที่แท้จริงในใจ “พูดไปพูดมา เธอยังอยากที่จะสวมรอยเป็นฉันต่อไปใช่ไหม?”
“ฉันไม่เคยคิดอยากจะสวมรอยเป็นเธอ”
“พอได้แล้ว!” หวังอี้หลินสูดลมหายใจ และกล่าวเตือน “ฉินซู คอยดูเถอะ! ตำแหน่งคุณผู้หญิงตระกูลฉู่ต้องเป็นของฉัน เธออย่ามาหวังอะไรไร้สาระ!”
พูดจบก็วางท่าเดินจากไป
ฉินซูขมวดคิ้วขึ้นอย่างจนปัญญา
หันศีรษะมองเข้าไปในกระจก หน้าซีกหนึ่งที่โดนหวังอี้หลินตบปรากฏรอยแดงชัดเจน แสดงให้เห็นว่าเธอออกแรงเยอะแค่ไหน
คุณผู้หญิงตระกูลฉู่ เป็นปัญหาที่ยากจะรับมือ รีบทิ้งมันไปให้เร็วที่สุดถึงจะดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...