ฉินซูกล่าวเสริม “โชคดีที่ตอนนั้นเราบุกเข้าไปทันเวลา ไม่งั้นต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ ผู้ชายคนนี้วางแผนที่จะทำอะไรไม่ดีกับหยูหร่าน”
เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้า แน่นอนว่าพวกเขาเชื่อในสิ่งที่หยูหร่านกับฉินซูพูด
แต่มันมีอีกหนึ่งปัญหา
“คุณสุภาพสตรีหยูหร่านไม่ได้ถูกทำร้ายร่างกาย และไม่มีหลักฐานที่เพียงพอ มันจึงยากมากที่จะตัดสินคดีเขา เราทำได้มากสุดคือการควบคุมตัวเขาไว้สิบถึงสิบห้าวัน”
หยูหร่านได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโกรธแค้นจนยากที่จะควบคุมให้สงบ
ฉินซูดึงมือของเธอเพื่อแสดงการปลอบโยน
เธอรู้ว่าไม่มีวิธีอื่นใดแล้ว
“หวังว่าจะสามารถพยายามขังเขาไว้ให้นานหน่อยนะคะ”
“แน่นอนครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าว
แต่เมื่อชายอ้วนได้ยินว่าตนเองจะถูกขังไว้ที่นี่ครึ่งเดือน เขาก็กระโดดขึ้นมาทันที
“ฉันไม่ยอม ฉันขอยื่นประกันตัว!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่อยากที่จะสนใจเขา ถึงอย่างไรเขาก็เอาแต่โวยวายไม่หยุด จึงต้องให้เขาใช้โทรศัพท์
ฉินซูที่ดำเนินการต่าง ๆ เป็นเพื่อนหยูหร่านเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงเดินออกมาจากสถานีตำรวจ
หวังอี้หลินที่ได้รับสายโทรศัพท์มาถึงพอดี
ในใจเธอกำลังตะโกนด่าเซียวหย่งคนโง่ที่ไม่ได้เรื่องคนนี้ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็ปะทะเข้ากับฉินซู สามคนก็ปะทะหน้าเข้ากันพอดี จนแทบจะตกใจ
เมื่อเห็นฉินซูกับหยูหร่านยืนอยู่ด้วยกัน หวังอี้หลินก็เข้าใจทันที ความล้มเหลวของเซียวหย่งไม่พ้นจากการเกี่ยวข้องของฉินซูอย่างแน่นอน
ฉินซูประหลาดใจที่เห็นหวังอี้หลินมาปรากฏตัวที่ประตูสถานีตำรวจอย่างรีบร้อน จากนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาอย่างว่องไวและเฉียบแหลม
ฉินซูขวางทางของเธอและถาม “เธอมาประกันตัวเซียวหย่งเหรอ?”
“ฉันมาทำอะไรที่นี่แล้วทำไมต้องบอกเธอ?”
“เธอไม่ต้องบอกฉันก็ได้ แต่วันนี้เกือบจะเกิดเรื่องกับหยูหร่าน เธอมีสิทธิ์จะรู้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...