วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 314

เวินหลีตัวแข็งทื่อไปทั้งตัวเพราะตกใจ

จะมีสร้อยในกระเป๋าของเธอได้ยังไง?

"คุณเวิน ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำเรื่องแบบนี้" หวังอี้หลินพูดอย่างผิดหวัง

มีเสียงดูถูกเหยียดหยามอยู่รอบตัว

“นี่น่ะเหรอลูกศิษย์ของอาจารย์ TM มือของเธอสกปรกเกินไป”

“คนแบบนี้ยังอยากเป็นดีไซเนอร์ ต่อไปใครจะกล้าขอให้เธอออกแบบเสื้อผ้าให้”

“จริง จริง...”

คำพูดเหล่านี้ก้องอยู่ในหูของเวินหลี เธอรู้สึกทรมานใจมาก

“ผู้กำกับคะ ถึงแม้จะได้สร้อยข้อมือคืนมาแล้ว แต่เรื่องใหญ่ขนาดนี้ พี่อี้หลินก็ตกใจมาก ปล่อยให้ตำรวจจัดการเถอะนะคะ” ช่ายช่ายพูดขึ้น

ผู้กำกับมองไปที่หวังอี้หลิน ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าเธอกำลังจะหมั้นกับฉู่หลินเฉิน

เพื่อเห็นแก่คู่หมั้นของคุณชายฉู่ เรื่องนี้ต้องได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เขาก็พยักหน้า

“อย่าแจ้งตำรวจเลยนะคะ! ฉันไม่ได้เอาสร้อยข้อมือไปจริง ๆ” เวินหลีกล่าวอย่างกังวล

หวังอี้หลินมองดูเธอและถอนหายใจ “คุณเวิน ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ มันคงยากที่จะอธิบายเรื่องนี้ให้อาจารย์ฟัง”

“เอาแบบนี้ไหม” หวังอี้หลินแสร้งทำเป็นคนใจกว้างพลางพูดขึ้น “ถ้าเธอยินดีที่จะขอโทษฉันอย่างจริงใจ ฉันก็จะไม่เอาเรื่องเธอ”

“ฉันไม่ได้เอาไป ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย” เวินหลีส่ายหัว เธอกัดริมฝีปากแน่น

"จับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ ยังจะปากแข็งอีกเหรอ?" ช่ายช่ายเยาะเย้ย

ใบหน้าของเวินหลีซีดเผือด และทันใดนั้นก็นึกถึงอะไรบางอย่าง เธอลืมตากว้างแล้วชี้มาที่เธอ "ก่อนหน้านี้คุณช่วยหยิบกระเป๋ามาให้ฉันนี่คะ หรือว่าคุณ..."

"คุณเวิน เธอคงไม่ได้จะบอกว่าช่ายช่ายตั้งใจเอาสร้อยข้อมือใส่ลงในกระเป๋า เพื่อใส่ร้ายเธอหรอกใช่ไหม?" หวังอี้หลินขัดจังหวะเธอ แสร้งทำเป็นโกรธ “ช่ายช่ายเพิ่งเจอเธอครั้งแรก เธอจะทำแบบนั้นไปทำไมกัน ในเมื่อเธอไม่อยากขอโทษ งั้นก็ทำได้แค่ให้ตำรวจจัดการแล้วล่ะค่ะ”

"ใช่ คนแบบนี้มันหน้าหนาเกินไปแล้ว แจ้งตำรวจเถอะ" คนอื่น ๆ ต่างก็พูดขึ้น

ทันใดนั้นมีเสียงเบา ๆ พูดขึ้นอย่างลังเลเล็กน้อย

"ผู้กำกับคะ จะไม่ตรวจสอบเรื่องนี้หน่อยเหรอคะ ถ้าโทรแจ้งตำรวจ ฉันเกรงว่าเรื่องมันจะยิ่งแย่ลง"

"หยูหร่าน?" ผู้กำกับแปลกใจเล็กน้อยเด็กสาวที่มักจะอยู่เงียบ ๆ ไม่มีตัวตนเท่าไหร่ จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาพูดเรื่องนี้