วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 377

หวังอี้หลินชะงัก "หยุน...หยุนซี..."

ฉู่หยุนซีมองเธอหัวจรดเท้าหนึ่งรอบ เมื่อเห็นท่าทางเธอตื่นตระหนกและประหม่า จากนั้นจึงหันสายตาไปที่ห้อง

เมื่อเธอเห็นชายคนนั้นนอนอยู่บนพื้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

หวังอี้หลินรีบพูด “มันไม่ใช่อย่างที่เธอเห็น ฉัน ฉันไม่ได้ฆ่าเขา แต่จู่ ๆ เขาก็อาการป่วยกำเริบ ฉันช่วยเขาไม่ได้...”

ฉู่หยุนซียิ้ม “แน่นอน ฉันเชื่อคนจิตใจดีแบบพี่สะใภ้แน่นอน ว่าจะไม่ทำสิ่งเลวร้ายอย่างการฆาตกรรมอะไรแบบนั้น”

พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในห้อง

หวังอี้หลินคว้าตัวเธอทันที “หยุนซี!”

"หืม?" ฉู่หยุนซีเลิกคิ้วขึ้นแล้วพูดว่า "พี่สะใภ้ พี่กังวลอะไร? วางใจเถอะ ถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้ฉันจะได้ยินสิ่งที่พี่ชายของฉันไม่รู้ แต่ว่าฉันจะช่วยเธอเก็บไว้เป็นความลับ"

"เธอ...." หวังอี้หลินมองเธอด้วยความแปลกใจ

คำพูดของฉู่หยุนซีบ่งบอกว่าเธอคงจะได้ยินบทสนทนาทั้งหมดของเธอกับเซียวหย่งแล้ว

แต่เธอบอกว่าจะช่วยเก็บความลับ?

เชื่อได้ไหม?

“ทำไม” หวังอี้หลินบังคับตัวเองให้สงบลงและถามขึ้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่หยุนซีไม่หายไป เธอพูดอย่างสบายใจ ฉันก็มีความลับของตัวเองเหมือนกัน ที่ไม่สามารถบอกเธอ แต่ในตอนนี้ นอกจากเชื่อฉันแล้ว เธอยังมีตัวเลือกอื่นอีกหรือ?"

หวังอี้หลินเม้มปากพูดไม่ออก

อันที่จริงตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกแล้ว

สิ่งนี้ยังทำให้หยู่หราน ยังอยู่ในความคิดเห็นของสาธารณชน

ไม่...ถ้าฉู่หยุนซีเป็นเหมือนกับเซียวหย่ง ปิดปากตลอดไปแล้วล่ะก็....

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่” ฉู่หยุนซีขัดจังหวะความคิดของเธอ

หวังอี้หลินเงยหน้าขึ้น ประสบกับสายตาที่กำลังพิจารณาเธออย่างระมัดระวัง ราวกับว่าเธอได้ดูออกหมดแล้วว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่