วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 380

ในขณะที่เดินออกไปพร้อมกับพยาบาล ดูเหมือนว่าจะนึกอะไรบางอย่างได้ จึงหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว

เธอคุกเข่าและพูดเสียงเบา "ลูกจ๋า ตอนนี้หม่ามี้ต้องไปดูแลผู้บาดเจ็บ อาจจะกลับมาไม่ได้สักพักนะ อยู่ตรงนี้อย่าดื้อนะลูก ไม่ต้องวิ่งวุ่นวายนะ โอเคไหม?"

บนเก้าอี้ เด็กผู้ชายที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสือเกี่ยวกับการแพทย์เงยหน้าข้น เขามีใบหน้าขาวและอ่อนโยน คิ้วทั้งสองข้างอ่อนนุ่มราวกับหนอนผีเสื้อ ดวงตาทั้งสองข้างของเขากลมโตเหมือนไข่มุกสีดำ ขนตายาวงอน จมูกโด่งมาก และริมฝีปากเล็กโค้งได้รูป

เหมือนกับน้องชายตัวน้อยที่นุ่มนวลน่ารัก

แม้ว่าลักษณะใบหน้าจะยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ก็สามารถเห็นได้ว่าในอนาคตจะต้องเป็นหนุ่มหล่อที่มีผู้คนคลั่งไคล้มากมาย

ฉินซูอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบแก้มที่อ่อนนุ่มของเด็กน้อย ยิ่งมองดูลูกชาย ยิ่งรักเขามากขึ้นทุกวัน ๆ สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกเป็นกังวลคือ เด็กน้อยหน้าตาเหมือนเขาคนนั้นมาก…

"หม่ามี้ ถ้างั้นหม่ามี้กลับมาไว ๆ นะฮะ" เสียงเล็ก ๆ ของเด็กน้อยดังขึ้น

ฉินซูหยุดความคิด เธอยิ้มตอบ "ได้เลย หม่ามี้ทำงานเสร็จแล้วจะพาหนูไปกินของอร่อย ๆ นะ"

พูดจบ เธอก็หันหลัง และเดินตามพยาบาลออกไปด้วยความรวดเร็วและไม่ลังเล

มีผู้ได้รับยาดเจ็บรอให้เธอไปรักษาอยู่!

ฉินซูมาถึงห้องรักษาผู้บาดเจ็บ

ทันที่ที่เปิดปนะตูเข้าไป เธอก็ใช้ภาษาของประเทศนั้นถามขึ้นอย่างจริงจัง "อาการเป็นอย่างไรคะ?"

"เป็นแผลจากกระสุนปืน" แพทย์ต่างชาติที่รับผิดชอบการรักษายืนอยู่ที่ด้านข้าง ตอบคำถามของฉินซู

เขาอาจจะกำลังหวาดกลัวอะไรอยู่ จึงไม่กล้าเข้าใกล้ผู้บาดเจ็บคนนี้มากนัก

ฉินซูขมวดคิ้ว "แผลจากกระสุนปืน"

อย่างไรก็ตาม หลังจากเธอสงสัยอยู่เพียงวินาทีเดียว เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่และเปิดม่านเพื่อตรวจสอบผู้บาดเจ็บ