วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 397

“ทำไมพวกเขาถึงตามหานาย?” ฉินซูไม่ค่อยเข้าใจ “หานโม่หยางก็มีโรงพยาบาลของตัวเอง แต่กลับหาคนมารักษาเขาไม่ได้เหรอ?”

จางอี้เฟยหัวเราะเบา ๆ “ถ้าเขาหาคนได้ เขาคงไม่ขอให้เธอช่วยรักษาเขาตั้งแต่แรก”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็พิจารณาปัญหานี้อย่างจริงจัง

“บางทีอาจเป็นเพราะวิธีการรักษาด้วยแพทย์แผนจีนของฉันคล้ายกับของเธอ เลยทำให้เขารู้สึกว่าฉันสามารถรักษาเขาได้เหมือนกันมั้ง? น่าเสียดาย แม้ว่าฉันจะเรียนรู้ทักษะการแพทย์แผนจีนจากเธอ แต่ฉันก็ไม่คุ้นเคยกับบุรุษเวชศาสตร์จริง ๆ …”

ฉินซูยิ้มอย่างอดไม่ได้

หลังจากหัวเราะเสร็จแล้ว สีหน้าของเธอก็ค่อย ๆ สงบลงพร้อมแววตาที่กำลังครุ่นคิด

จากนั้นเธอก็พูดกับจางอี้เฟยว่า “ถ้าอย่างนั้น นายไปบอกพวกเขาว่านายสามารถรักษาหานโม่หยางได้”

“ว่าไงนะ?” จางอี้เฟยมองเธอด้วยความประหลาดใจ

ฉินซูถาม “ฉันถือว่าเป็นอาจารย์ครึ่งหนึ่งของนายว่าไหม?”

“แน่นอน!” ถ้าไม่ใช่เพราะคำสอนของฉินซู เขาจะเชี่ยวชาญประเด็นสำคัญของแพทย์แผนจีนและพัฒนาทักษะทางการแพทย์ของเขาอย่างรวดเร็วได้อย่างไร

ฉินซูยิ้มแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ในฐานะที่ฉันเป็นอาจารย์ ฉันจะช่วยนายตรวจหาข้อผิดพลาดและชดเชยข้อบกพร่องในวันนี้”

จางอี้เฟยไปพบหานโม่หยางและภรรยาของเขา ขณะที่ฉินซูและเวินหลีอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวเวยเวยที่เพิ่งเสร็จสิ้นการรักษาในวอร์ด

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา นางพยาบาลสาวคนหนึ่งมาเคาะประตู แล้วเดินเข้ามาแจ้งอย่างสุภาพ “คุณฉิน ผู้อำนวยการจางเชิญคุณเข้าไปพบค่ะ”

ฉินซูรู้ว่าทางจางอี้เฟยได้เตรียมการไว้แล้ว จากนั้นพยักหน้า “ตกลง”

เธอหันไปหาเวินหลีแล้วพูดว่า “เสี่ยวหลี ฝากดูแลเวยเวยก่อนนะ”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน”

จากนั้นฉินซูก็หันไปหาลูกชายของเขา

เด็กน้อยพูดขึ้นมาทันทีโดยไม่รอให้เธอกำชับ “หม่ามี๊ ผมจะเชื่อฟังแม่ทูนหัว และรอให้หม่ามี๊กลับมา”

ฉินซูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วจากไปพร้อมกับพยาบาล